Ήταν γύρω στα 16. Όχι κλειστά. Εκείνη δυό χρόνια μεγαλύτερη. Ήταν ένας έρωτας που μύριζε τσίχλα ADAMS δυόσμου,κολώνια ΜΥΡΤΩ και φόβο. Μην τους δουν. Μην τους καταλάβουν. Στο καμαρίνι ενός παλιού αγροτικού. Αγχωμένος έρωτας. Άβολος. Δεν ήξερε, φοβόταν, ήταν και το χειρόφρενο. Το δίχως άλλο το χειρόφρενο έφταιγε.
Εκείνη άναψε τσιγάρο μόλις έσβησε τη δική της φλόγα. Πήρε την παλάμη του και την έβαλε πάνω στο στήθος της
"Βλέπεις δεν ταιριάζουμε. Μια γυναίκα και ένας άντρας ταιριάζουν αν το στήθος της χωράει ακριβώς στην παλάμη του" .
Ναι δεν ταίριαζαν. Έφταιγε και το χειρόφρενο που εμπόδιζε. Και σίγουρα το φρένο που δεν έβαλε από τότε στον έρωτα.
Από εκείνους τους εφηβικούς έρωτες δεν έμεινε τίποτα. Μόνο η μέτρηση. Η παλάμη του είχε γίνει ένα ερωτικό μετρικό σύστημα. Η παλάμη άνοιγε και απλωνόταν στο γυναικείο στήθος Μέτραγε σαν το γοβάκι της σταχτοπούτας. Ταιριάζει; Καμιά δεν ταίριαζε. Φρόντιζε να μην ταιριάζει. Όλο κάτι περίσσευε,κάτι δεν έφτανε.
Σε εκείνο το ξενοδοχείο δεν μύριζε ούτε φόβος, ούτε κολώνιες,ούτε ενοχές. Μύριζε υποσχέσεις ανθρώπων και προσμονή αγριμιών. Εκείνη άναψε τσιγάρο. Αυτός άπλωσε την παλάμη στο στήθος της. Να μετρήσει την σταχτοπούτα του.
"Κοίτα ταιριάζουμε. Το στήθος σου χωράει ακριβώς στην παλάμη μου. Είναι ένδειξη λένε αυτό"
Εκείνη γέλασε. "Βρε χαζό δεν ισχύει αυτό. Τα κορμιά ξέρουν. Κοίτα τα κορμιά μας. Η κάθε καμπύλη σου είναι φτιαγμένη για να ταιριάζει στη δική μου. Δες το. Τα κορμιά ξέρουν"
Εφάρμοζε τις καμπύλες της πάνω στο κορμί του. Πλήρης εφαρμογή. Τα κορμιά ξέρουν.Μόνο αυτός δεν ήξερε.
Κοίταξε την ανοιχτή παλάμη του. Τις γραμμές, τους ρόζους. Πολύ σκληρό για γοβάκι σταχτοπούτας. Άλλωστε τα κορμιά είναι αυτά που ξέρουν.
Όλα τα κορμιά έχουν καμπύλες. Μόνο το δικό του έχει γωνίες. Λεπίδια
Λες να υπάρχει γυναίκα φακίρης;
"Βρε χαζό δεν ισχύει αυτό" :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ψυχές είναι που ξέρουν. Και όταν οι ψυχές "γνωρίζουν", βιώνουν την έκσταση που οδηγεί σε υπέρβαση του εαυτού και τους φυσικούς νόμους. Και τότε, η επαφή με τις γωνίες και τα λεπίδια μοιάζει να’ναι επαφή με μετάξι.
"Τα κορμιά και τα μαχαίρια
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια"
Αφιερωμένο!
Ίσως και να μην υπάρχει γυναίκα φακίρης, αλλά κι εκείνος μπορεί να τροχίσει λιγάκι τα λεπίδια του. Tι δηλαδή; Kάθε χάδι πάνω του θα ματώνει;
ΑπάντησηΔιαγραφήKαι κείνο το χειρόφρενο;
Δεν μπορούσε να το κρατήσει για καβάντζα, κρυμμένο σε καμιά ντουλάπα του μυαλού του;
O λύκος;
Μεγάλη αλήθεια αυτή: "τα κορμιά ξέρουν". Το μόνο αξιόπιστο μετρικό σύστημα που ξέρω εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ στα πάνω σου είσαι φίλε Αλλε τώρα τελευταία!
Εγω δεν ξέρω να υπαρχει γυναίκα μη φακίρης, παντως.
ΑπάντησηΔιαγραφή(ασε που με τον μετρονόμο της παλάμης, εξαιρούμε όλες τις Παμελες, εκτός πια κι αν έχεις χερούκλες-φτιάρια)
[Ξερω αλλε φίλε μου, είμαι λιγάκι εκτός πνεύματος, αλλα τι κάνω, ο ρομαντισμός μου κάπου μου έπεσε προ ετών κι ακόμα τον ψάχνω]
:)
Άκου γυναίκα φακίρης!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Γυναίκα που θα λειάνει τις λεπίδες του -αυτή, σίγουρα υπάρχει
και που θα πάει, θα την βρει
(αν την ψάχνει)
(εξαιρετικό, πάλι -σε λίγο δεν θα βρίσκω και σε σένα λόγια να σχολιάσω..! :) )
υγ. ο nomad, έχει δίκιο για τις "Πάμελες"..! :)
Εγώ θα πω αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να νοιώθεις τη γλύκα από το μέλι και τη ζάχαρη δεν χρειάζεται προετοιμασία.Η γλύκα τους σε αγγίζει άμεσα και έντονα.
Αλλά το να αισθανθείς την ξεχωριστή νοστιμιά της πικρής ελιάς χρειάζεται μία γευστική καλλιέργεια.
Έτσι και στον έρωτα.
Οι ροζιασμένες παλάμες και οι αψείς γωνίες της θλίψης και της σκληράδας αφήνουν στο τέλος μια ξεχωριστή γεύση! Τη χαρμολύπη! Δηλαδή τη χαρά από τη λύπη! Γλύκα από το πικρό, χαρά από το πάθημα!!
Κάπως έτσι φαντάστηκα το νόημα του υπέροχου αυτού κειμένου σου!!
Καλό σου βράδυ φίλε μου.
:)))
Τι εξαιρετική προσέγγιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν όλων των ειδών οι γυναίκες... όμως δε νομίζω πως κάποια θα σου καλύψει όλες σου τις ανάγκες. Μερικές ανάγκες ίσως, όχι όμως όλες. Από την άλλη βέβαια, έτσι είναι αν έτσι νομίζω:)
..τα κορμιά ξέρουν.. Πολύ ωραίο κείμενο άλλε. Η αγάπη σαν το γοβάκι της σταχτοπούτας. Τυχεροί αυτοί που το βρήκαν νωρίς.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα κορμιά ξέρουν....
ΑπάντησηΔιαγραφήοι παλάμες μετρούν λάθος πολλές φορές
τα βλέμματα ποτέ καλό μου, ποτέ
αυτά ζυγίζουν σωστά κι αφήνουν το θηριώδες ΕΝΣΤΙΚΤΟ να κάνει τη δουλειά του....
οι φακίρηδες είναι μόνο για το τσίρκο
εκεί που αφήνουμε άλλο κομμάτι του βλέμματος μας ν' απολαμβάνει...
την καλημέρα μου!!!!!!!!!!!
@ Ανασαιμιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπέρδεμα. Τα μπερδεύουμε και μεις. Τι να κάνουν τα κορμιά , τα μάτια, τα χέρια.
Καλημέρα
@ Κούκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κορμιά και τα μαχαίρια. Δεν γινόταν να το πεις καλύτερα. Καλημέρα πατρίδα
@ Spy
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να τροχίσεις πρέπει να υπάρχει τροχός. Γλύκα να σε στρογγυλέψει να σε λειάνει. Το χειρόφρενο το έχω. Το τραβάω καμιά φορά αλλά τι να σου κάνει και αυτό...
@ ΕλκυστήΤα κορμιά ξέρουν , δεν ξεχνούν και γίνονται μαχαίρια σε λάθος χέρια που λέει και ο κούκος
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Νομάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκροβάτες όλες τους ανάμεσα στη λογική που ξεχειλίζει συναίσθημα και το συναίσθημα που πνίγει τη λογική όταν δεν είναι η λογική τους. Γι αυτό τις αγαπάω
@ Νατασσάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τη βρω, θα με βρει, τη βρήκα, μήπως όχι;Έφυγε , ήρθε; Ξέρω και εγώ...
@ Μαριάννα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορούσε να χρησιμοποιήσεις πιο καλή παρομοίωση απ αυτή με την ελιά. Η γλύκα της πίκρας της θέλει καλλιέργεια, γευσιγνωσία. Και ο έρωτας επίσης
Φιλιά
Κάθε άντρας έχει τον φακίρη του. Κάθε γυναίκα έχει τον γητευτή φιδιών της.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Μάμμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού να μην υπήρχαν δηλαδή και όλων των ειδών.Απ την άλλη σκέφτομαι πως και εγώ ένα είδος είμαι. Άλλος-άλλος. Πώς λέμε καρέτα καρέτα
@ Lokus
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον δεν υπάρχουν σταχτοπούτες. Μόνο στάχτες κάτω από τις οποίες παραχώνουμε όνειρα
@ Genna
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι το βλέμμα ξέρει. Μια φίλη μου λέει πως αρκούν τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα για να καταλάβεις. Έτσι κατάλαβα και εγώ.Κατάλαβα;
@ Απολογία
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή εγώ τι να κάνω να αρχίσω την εκπαίδευση. Και με τι, με το φιδάκι το ΄Διαμαντή ή με βόες; Μαύρο φίδι που με έφαγε
Μμμ...και να υπάρχει γυναίκα φακίρης δε νομίζω πως θα ήτανε αυτό που ζητάς. Απλά θα άντεχε να πατάει πάνω σου. Μα δεν θα μάτωνε για να στάξει μέσα σου, να σε μαλακώσει, να "σε γιατρέψει" απ' τα λεπίδια και να ταιριάξετε σαν ένα. Αυτό που ίσως θες είναι εκείνη που δεν θα φοβηθεί να τρυπηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο μπλογκ. Χαίρομαι που πέρασα:-)
Τα κορμιά φυσικά και ξέρουν... το πρόβλημα όμως είναι πως δεν ξέρουν πάντα το ίδιο πράγμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλος το τρώει και δροσίζεται και αλλος το τρώει και ζορίζεται...
(ειναι ολίγον άκομψο..το σχολιο μου.. αλλά αυτή η σκέψη ξεπήδησε από το κατακρεουργημένο μου μυαλό...)
Υ.Γ. Γεια σου:-)
Όμορφο και πρωτότυπο κείμενο άλλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που νομίζω εγώ ωστόσο ότι βοηθάει στο να ¨καταλάβεις¨, δεν είναι ούτε οι παλάμες ούτε οι καμπύλες.
Είναι καθαρά θέμα ηλικίας και εμπειριών, αφού ξεπεράσεις το στάδιο του ψαξίματος και κατασταλάξεις τι ακριβώς ψάχνεις-που δεν αποκλείεται να είναι και το χώρεμα του στήθους στην παλάμη μπορεί και οι καμπύλες, μπορεί κι άλλα, κι άλλα…
Άει της αγάπης μαχαιριά
ΑπάντησηΔιαγραφήστης νιότης το κρουστό κορμί
πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών και μουσική
ντύνοντας το γυμνό έρημο κόσμο
άει της αγάπης μαχαιριά...
@ Leigh
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μάτωνε για να στάξει μέσα σου...Πολύ όμορφο και αληθινό αυτό που έγραψες. Ευχαριστώ που πέρασες
@ Συνέα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον δεν έχεις άδικο. Οι άνθρωποι κατασταλάζουν, μερεύουν και μπορούν να βρεθούν.Αν είναι τυχεροί το κάνουν και έγκαιρα
@ Βαρβάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήπληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών και μουσική
Ναι είναι και έτσι
@ Ακανόνιστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνική παροιμία μάλλον ακριβής.Αν μαθαίνουν πάντως έχει καλώς...
"Αν μαθαίνουν"....χμ.... γιατί μου φαίνεται σαν ακύρωση του ενστίκτου και της νιότης??
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθαίνεις και φοβάσαι???
Εγω προτιμώ να μην μαθαίνω.. και ας πονάει...
Στην τελική η γεύση του αίματος είναι θεσπέσια....
Δεν υπάρχουν φίλε, δεν υπάρχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άντρες είναι φακίριδες αλλά δεν χρειάζονται κι όλας.
Τι να τους κάνεις τους φακίριδες στην εποχή της τηλεόρασης;
Ξέρεις....αυτό με την παλάμη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πήγε πολλά χρόνια πίσω....
Όταν ακόμα διάβαζα άρλεκιν, και τα πίστευα με χίλια!
Ήταν το κοριτσίστικο μέτρο σύγκρισης που είχα για τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου.....
Πληζ.....μη ρωτήσεις....