ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΛΟΙΠΟΝ

Στις 20 Ιουλίου του 1969, ο Νηλ Αρμστρονγκ, ο πρώτος αστροναύτης που πάτησε στη σελήνη, ακούστηκε να λέει από τον ασύρματο της ΝΑΣΑ το ιστορικό: "είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο αλλά ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα." Λίγο αργότερα, πολλοί επιμένουν, πως είπε μια ακόμη ιστορική αλλά περίεργη φράση : GOOD LUCK, MR.GORSKY. "Καλή τύχη κύριε Γκόρσκι"
Πίστεψαν πως πρόκειται για μια ευχή προς κάποιον σοβιετικό κοσμοναύτη. Οι υπηρεσίες ασφάλειας της ΝΑΣΑ, άρχισαν να ψάχνουν τους καταλόγους τους, αλλά τέτοιο όνομα κοσμοναύτη δεν υπήρχε. Ο Άρμστρονγκ μετά την επιστροφή του στη γη, αρνήθηκε πεισματικά να πει τι εννοούσε. Εικοσιέξι χρόνια μετά, το 1995, σε μια συνέντευξη τύπου στη Φλόριντα, ο Άρμστρονγκ έλυσε το γρίφο
Όταν ήταν μικρός πήγε στην αυλή του γείτονά του, του κυρίου Γκόρσκι, να ψάξει μια μπάλα του μπέηζμπωλ που είχε χάσει. Φτάνοντας κοντά στο παράθυρο άκουσε την κυρία Γκόρσκι να λέει στον άντρα της "τι θες, στοματικό έρωτα; Αποκλείεται. Μόνο αν ο γιος του γείτονα πάει στο φεγγάρι"
Όταν ο γιος του γείτονα ,Νηλ Άρμστρονγκ, έκανε το αδιανόητο, πάτησε στο φεγγάρι, εκτός από το χρέος προς την ανθρωπότητα, θυμήθηκε και το χρέος στον κύριο Γκόρσκι.
Η ιστορία αυτή ίσως να μην είναι αληθινή. Ίσως είναι ένας urban myth. Ένας αστικός μύθος που εφευρέθηκε γιατί οι εφευρέσεις κάνουν καλό στην ελπίδα. Και στους ανθρώπους.
Την θυμήθηκα πάντως πριν από καιρό συζητώντας με μια φίλη. Με είχε ρωτήσει για το αν ήθελα να πραγματοποιήσω κάποια επιθυμία μου, απ αυτές που ανεβαίνουν στα σύννεφα της φαντασίας για να δουν από ψηλά την πραγματικότητα. Και τότε θυμήθηκα εκείνες τις μέρες του 1984.
Ήταν οι Ολυμπιακοί του Σεράγεβο. Είχα δει στην τηλεόραση μια οπτασία να γλυστρά στον πάγο. Έτρεχε, έκοβε τον πάγο με τα παγοπέδιλα και το κοινό με τα γκρίζα της μάτια. Γέλαγε, άφηνε μετέωρο το χαμόγελό της για να ολοκληρώσει τη φιγούρα της και μετά συνέχιζε να γελά με τη σιγουριά του νικητή.
Την επόμενη μέρα έκοψα την φωτογραφία της Καταρίνας Βιτ από την πρώτη σελίδα μιας εφημερίδας και την κόλησα στον τοίχο. Ήμουνα σίγουρος πως όλη η υφήλιος ήταν το ίδιο ερωτευμένη με εμένα. Υποσχέθηκα όμως στον εαυτό μου, πως εγώ θα ήμουν αυτός που κάποτε θα της το έλεγα. Και ήμουν σίγουρος πως θα γελάσει σε μένα , με τον ίδιο τρόπο που γελούσε γλιστρώντας με τα παγοπέδιλά της, πάνω απ τις επιθυμίες των αντρών του κόσμου.
Όταν είπα την ιστορία στη φίλη μου άρχισε να γελάει. "Έχεις μεγάλη φαντασία φίλε μου". Τότε της είπα την ιστορία με τον Άρμστρονγκ και τον Γκόρσκι.
"Κοίτα μην σου ευχηθώ εγώ κάποτε καλή τύχη" της απάντησα.
Δεν ξέρω αν με πίστεψε. Μάλλον όχι. Εγώ το εννοούσα. Και ήρθε η ώρα

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΕΝΑΔΑ

(Για αυτούς που ξέχασαν αλλά και γι αυτούς που επιμένουν να θυμούνται η Καταρίνα-Κάρμεν το 1988 .)
Στη φωτό πάνω η Καταρίνα σήμερα
..........................................................................................................................................................................