Κάθισε σταυροπόδι στο κρεβάτι κι έγειρε λίγο μπροστά. Λίγο. Ίσα για να μπορέσω να μυρίσω τι μυρωδιά έχει ο ιδρωμένος έρωτας που ξεπετάγεται όχι απ τα κορμιά αλλά απ τις ζωές.
"Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό,
στάλα τη στάλα συναγμένο απ το κορμί σου,
σε τάσι αρχαίο μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν"
Η Φάτα Μοργκάνα στο cd . Όχι. Η Φάτα Μοργκάνα δίπλα μου. Γελούσε από ευτυχία. Τι μυρωδιά που έχει ο έρωτας όταν βγαίνει από την ευτυχία!
"Θα μ αγαπάς για πάντα;"
"Τι θα πει για πάντα;"
"Να μη χρειαστεί ποτέ να πεις κάποτε"
Τι μυρωδια που έχει ο έρωτας όταν δίνει υποσχέσεις! Τράβηξε το σεντόνι ως τα στήθια της. Το έσφιξε πάνω της σταυρώνοντας τα χέρια και γέλασε. Όχι. Δεν γέλασε. Μ άνοιξε ένα δρόμο για να περάσω από εκεί που δεν είχα περάσει ποτέ. Ο έρωτας. Σαν παιδικά χρόνια. Σαν ώριμες αποφάσεις. Σαν γέλιο. Σαν το γέλιο της.
"Σε ζηλεύω που γράφεις τόσο όμορφα. Θα θελα και εγώ..." Σούφρωσε τα χείλια της σαν να ξεστόμισε την πιο μεγάλη ζαβολιά της. Τι όμορφη που είναι!
"Λοιπόν θα σου πω το πιο συγκλονιστικό πράγμα που έχω διαβάσει". Σήκωσε το χέρι της , κι άπλωσε την παλάμη της. Όχι δεν σήκωσε το χέρι της. Το έστειλε να χορέψει μπροστά μου.
"Το πιο συγκλονιστικό κείμενο, ήταν ενός συγγραφέα, που περιέγραφε πώς κουνιέται ένα σκουλήκι πάνω στην παλάμη. Μοιάζει αηδιαστικό αλλά ήταν τόσο πραγματικό που το ξεπερνούσε. Το ένοιωθες να κουνιέται στην παλάμη σου..."
Ανατρίχιασε. Ήξερε πως μ άρεσε όταν ανατρίχιαζε. Τι όμορφος που είναι ο έρωτας όταν ανατριχιάζει! Σηκώθηκε και έκλεισε το παράθυρο. Σηκωνόταν χρόνια μετά για να κλείσει το παράθυρο. Μετά εγώ έκλεισα μια πόρτα. Κάποτε...
Η περιγραφή της αυτή για το σκουλήκι χρόνια τώρα με στοιχειώνει. Έλεγα πως κάποια μέρα θα περιγράψω εγώ πώς είναι να κουνιέται ένα σκουλήκι πάνω στην παλάμη, καλύτερα από οποιονδήποτε το έχει κάνει. Της το είχα υποσχεθεί. Σήμερα αποφάσισα να το κάνω. Ναι θα το κάνω. Καλύτερα απ τον καθένα. Πάμε λοιπόν.
"Το σκουλήκι...Το σκουλήκι..."
Δεν μπορώ γαμώτο. Δεν μπορώ να περιγράψω το σκουλήκι. Το σκουλήκι που την τρώει μέσα της. Δεν...
Χαίρομαι που γράφεις τόσο όμορφα φίλε μου! Καλή Κυριακή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το να ρωτήσεις τον άλλο έξω απ τον πόλεμο...ζεις, ρε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολα μας βάζεις κυριακάτικα
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή"-Κάποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφή-Μα ..πότε;
-Ποτέ!"
Καλησπέρα.
Υ. Σ. "στάλα τη στάλα, συναγμένο απ' το κορμί σου..." Χτες το έπαιζε το cd του μυαλού μου...
Πόσα "ποτέ" στη ζωή μας έγιναν "κάποτε"!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το σκουλήκι της αμφιβολίας τρύπωσε στην ψυχή μας, αν όλα τα κάναμε όπως έπρεπε!
Γι' άλλη μια φορά συγκλονιστικά ανθρώπινο το κείμενό σου!
Καλή εβδομαδα @φίλε μου!
Το σκουλήκι που σαν το σαράκι τρώει τα σωθικά της ψυχής, του ανεκπλήρωτου, του μακρινού, του παραμυθένιου...
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ερωτας δίχως ανατριχίλα δε γίνεται καλέ μου... είναι σαν την καλή νεράϊδα, που με τα μαγικά της μαντζούνια όλα τα θεραπεύει...
Καλή σου εβδομάδα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
"Για το σαράκι του Ρεμπώ μ' είχες ρωτήσει..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι από την ψυχοσύνθεση του γυναικείου. Όχι της γυναίκας.
Άβυσσος μεγάλη...
Άλλο ένα δυνατό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ το σκεφτόμουν χθες αυτό το τραγούδι! Περίεργο, ε;
σνουποφιλί
"Δεν μπορώ γαμώτο. Δεν μπορώ να περιγράψω το σκουλήκι. Το σκουλήκι που την τρώει μέσα της. Δεν... "
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν περιγράφεις το σκουλήκι που την τρώει. Καλά κάνεις. Μείνε με τα αρώματα του έρωτα. Όταν θα την λειώσει όμως θα αναγκαστείς να την αντικρίσεις. Θλιβερή εικόνα. Κοίτα μην την λυπηθείς
Κι εγώ έχω ένα πρόβλημα να περιγράψω παλιούς έρωτες. Πώς το κάνεις αυτό; Για μένα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Όχι οι άνθρωποι, οι έρωτες. Σαν ο καινούργιος, ο τωρινός να καταργεί τους παλιούς άμα τη εμφανίση. Ίσως τους τρώει το σκουλήκι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να ακούω για κάποτε. Τα βαρέθηκα τα κάποτε. Το σκουλίκι χορεύει συνέχεια. Δεν χόρευε κάποτε. Ίσως έτσι είναι καλύτερα χειρότερα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που λείπει το κάποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα
είσαι αναπάντεχος συγγραφέας.
ΑπάντησηΔιαγραφήδε με νοιάζει τι γράφεις.
το ξεπερνάς.
με νοιάζει που γράφεις.
μ΄αρέσεις.
το σκουληκι μεσα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο σκουληκι πανω στην παλαμη μας....
εχω ενα σκουληκι εντος...
κι ενα στην παλαμη....
αυτο το δευτερο...προσπαθει στον δεικτη να αναρριχηθει...
κατι θελει να μου δειξει....
ποιος ξερει;
ποιος ξερει τι;
ισως το άλλο ....
που στο μεσα μου κατοικει
κι εχει κουρνιασει....
ισως....
φιλι ....
ομορφο βραδυ σε όμορφα ονειρα να σε φερει....
"Σε ζηλεύω που γράφεις τόσο όμορφα. Θα θελα και εγώ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη σου μέρα Αλλε μου.. και καλό μήνα..
Μπορείς όμως να περιγράψεις το σκουλήκι που κινείται μέσα σου κι' αφήνει χνάρια υγρά στη ψυχή. Και αναδρομές, αναγκαίες για κάποιο λόγο. Που μόνο εσύ γνωρίζεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήο Πάμ Μπράουν είχε πεί..."Η Αγάπη μας διατάζει να πηδήξουμε στο κενό και μας πιάνει στον αέρα"
ΑπάντησηΔιαγραφή...όμορφο το "σκουλίκι"
...απο άντρα
με στρίμωξες.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποιός μπορεί να τον περιγράψει αυτό τον χαμό.
Καλησπέρα.
απλά μαγευτικό το κείμενο σου όπως πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Βαρβάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ φίλε μου.Καμιά φορά μου...βγαίνει
@ Ρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα με τον...Άλλο, έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Εσύ καταλαβαίνεις.
@ Κυρά του φεγγαριού
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Και κάποτε και ποτέ, και πάντοτε, και ως πότε. Απ όλα έχουμε και όλα έχουν τη σημασία τους. Μπορείς να το πεις απολυτότητες. Μπορεί αυταπάτες. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος για να ζει ο έρωτας. Άλλωστε μόνο έτσι γυμνάζεται
@ Μαριάννα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ποτέ που γίνονται κάποτε, είναι ένα στοίχημα. Άλλωτε λεκτικό και άλλωτε ουσιαστικό.Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, η διαχείρισή τους μπορεί να μην είναι καν θέμα συναισθήματος αλλά παιδείας.Ο εγωιστής για παράδειγμα, μπορεί να τα κάνει όλα "κάποτε" για να επιβεβαιώσει τον εγωισμό του. Για να μην φύγει από το μικροσύστημά του γιατί δεν ξέρει να κάνει διαφορετικά. Κι ας αγαπάει
@ Φύρδην Μίγδην
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρωτας χωρίς ανατριχίλα δεν γίνεται, έχεις δίκιο.Πάω να κλείσω το παράθυρο. Μπάζει...
@ Χρήστο
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο ήλιος άρχισε να γέρνει προς τη δύση
Φυσούν αέρηδες και κόβουν τα στενά
Για το σαράκι του Ρεμπό μ’ είχες ρωτήσει
Κάποια βραδιά στου σινεμά τα σκοτεινά"
Καλώς ήρθες φίλε μου με τους στίχους του αγαπημένου Άλκη Αλκαίου. Κάτι απ την ψυχοσύνθεση της γυναίκας αλλά όχι της γυναίκας. Το θέμα γυναίκα δεν επιδέχεται καμία απλούστευση. Οι γυναίκες πάλι , πολλές
@ Μαρίλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ. Η αλήθεια είναι πως το τραγούδι αυτό το σιγοτραγουδώ και εγώ συχνά, ασυνείδητα. Εικόνες του Καβαδία, η φωνή της Κωχ. Ποιός ξέρει...
@ Αφρόεσσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες. Από την Λήμνο να υποθέσω λόγω του ονόματος;
Μερικές φορές οι θλιβερές εικόνες σχηματίζονται μέσα μας πριν μορφοποιηθούν έξω μας.
@ Απολογία
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλιοί έρωτες; Δεν υπάρχουν παλιοί έρωτες. Υπάρχει έρωτας
@ Island
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκουλήκι χορεύει πάντα.Σημασία λες πως έχει ότι λείπει το κάποτε.Προς το παρόν λείπω εγώ. Όταν θα επιστρέψω, κάποτε, θα σου πω
@ Abttha
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκειά μου Ελένη, ξέρεις πολύ καλά πως σημασία έχει να γράφεις. Και να το ξεπερνάς. Και να ξεπερνάς και τον εαυτό σου.
Σε ευχαριστώ, αλήθεια σ ευχαριστώ
@ Μαρίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην κηπουρική, οι κηπουροί μετρούν εμπειρικά την ευφορία του χώματας, την γονιμότητα, από την παρουσία σκουληκιών. Όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα. Στον έρωτα πάλι είναι νομίζω ανάποδα. Τα σκουλήκια δεν δείχνουν τα λάθη σου, αλλά κάτι χειρότερο. Την καταδίκη του εαυτού σου από τον εαυτό σου
@ Σταγόνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ αυχαριστώ πολύ. Μ αρέσει που περνάς από εδώ γιατί και εγώ πολλές φορές σε ζηλεύω
@ Βιολιστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια κάποιο λόγο που μόνο εγώ γνωρίζω. Μ αρέσει όπως το έθεσες. Ναι δεν είμαστε ούτε παρατηρητές ούτε κριτές. Είμαστε μικροί Θεοί μέσα μας που για τιμωρία μας, κυβερνάμε την κόλαση και όχι τον παράδεισο. Μέσα μας...
@ Ανάσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κάνει και μαθήματα ελεύθερης πτώσης πια. Αν δεν με πιάσει ξέρω εγώ...
@ Fb
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός έ; Κανένας. Να το νοιώσεις μόνο μπορείς. Με τον τρόπο σου.
Σ ευχαριστώ
@ Πανδώρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ. Η ζωή είναι μαγευτική. Και ξέρεις πόσα είναι έτοιμη να μάθει από εσένα;
Ποιό πάνω διαπίστωσα σε σχόλιο ότι θεωρείται απίθανο για άνδρα να γράφει όπως ο οικοδεσπότης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πτώση δεν είναι προνόμιο φύλου αλλά είναι μάλλον, θέμα ευαισθησίας. Και "ο άλλος" την έχει περίσσεια.
ΥΓ Η φωτογραφία του ποστ παραπέμπει αγαπητέ.
Πω πω!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφο!
Μα τι όμορφο!
Πόσο χαίρομαι που πέρασα σήμερα απ' τα μέρη σου.
Να δω όμως τώρα τι θα κάνω εγώ με το σκουλήκι που μου μετέδωσες...και θα τρώει εμένα...
Τα σέβη μου!...Πραγματικά.
Λέξεις που προμελετήθηκαν, μα όταν ήρθε η ώρα να ειπωθούν δώσαν την θέση τους στη σιωπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα φταίει άραγε ότι δεν γνωρίζεις την ακριβή "ταυτότητα" του σκουληκιού;
Αν δηλαδή ήταν ένα απλό συνηθισμένο σκουλήκι ή ένας μεταξοσκώληκας που θα μεταμορφωθεί σε πεταλούδα;
Y.Γ
1.'Οταν κλείνεις μια πόρτα, φρόντιζε να αφήνεις τα παράθυρα ανοιχτά. 'Ολο και κάτι καλό θα φέρει το ρεύμα αέρος που δημιουργείται!
2.Γράφεις πολύ όμορφα πανάθεμά σε! Και γω ζηλεύω λέμε!
@ Βασικέ Μέτοχε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια.
@ Cheri
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το σκουλήκι μην κάνεις τίποτα. Έχει πάντα λόγο η ύπαρξή του. Νομίζω πως είσαι ακόμη εις την αλλοδαπή...Να περνάς καλά και να ζεις την νοσταλγία. Είναι όμορφη και επανατοποθετεί τις αξίες στη θέση τους
@ Ανασαιμιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προμελετημένες λέξεις είναι σαν τα προμελετημένα εγκλήματα. Τιμωρούνται περισσότερο. Το σκουλήκι ή σε κάτι μεταμορφώνεται ή σε κάτι σε μεταμορφώνει. Για την πόρτα δεν ξέρω αν έχεις δίκιο. Όταν την κλείνεις υπάρχουν λόγοι. Και βέβαια αν κάποιος θέλει να την ανοίξει πρέπει πάλι να έχει λόγους. Άσε που ανοίγει από δύο πλευρές.
Η ζήλια σου με κάνει και αισθάνομαι την ανάγκη να σου πως ένα μεγάλο ευχαριστώ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ ο τίτλος παραπέμπει αλλού, ξεγελά θα έλεγα, το κείμενο και ιδιαίτερα η κατάληξη φέρνουν στο νου εικόνες γλυκές, ήρεμες, παρελθοντικές..απ' ότι φαίνεται όλα είχαν, έχουν και θα έχουν το τίμημά τους..ίσως γι' αυτό δεν μπορείς να γράψεις για το σκουλήκι..Καλησπέρες πρώτες & χαλαρές..
ΑπάντησηΔιαγραφήE!
ΑπάντησηΔιαγραφήπως να το περιγραψεις?
Περιγραφεται αυτο?
Οχι μονο στη συγκεκριμενη γυναικα, σε ολες...
χαιρου
Μπορείς όμως να περιγράψεις πόσο ωραίος είναι ο έρωτας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο αυτήν τρώει??? Δεν το νομίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφή:-))))
"Τι θα πει για πάντα;"
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλησπέρα :))
Είσαι καλύτερος όταν δεν...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια στο στόμα σου βδε ζούδι...άλλε δεν απαντάω αντ'άλλου αλλά με άρεσε η κουβέντα του ζουδιού...δε θυμώνεις ε;)
Εγώ δεν θα σου πω πόσο ωραία γράφεις, το έχω κάνει τόσες φορές άλλωστε. Θα σε παραπέμψω στο σκουλίκι προς λύση των αποριών.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
βρε κουκος αχαχαχαχχαα
ΑπάντησηΔιαγραφήρε παιδια δεν ειναι δυσκολο να βρειτε το σκουλικι μεσα σας
ολα ειναι θεμα πιθανοτητων ..
οεο
@ Οναρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα έχουν το νόημα και τη σημασία τους. Μακάρι και τα συμπεράσματα
@ Φαραώνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπαμε, το θέμα γυναίκα δεν επιδέχεται καμία απλούστευση...
@ Ασκαρδαμυκτί
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ έρωτας ε; Έχω ξανααναρωτηθεί μήπως είναι μια απάτη για να υπάρχουν ζωγράφοι και ποιητές.
@ Ακανόνιστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το ρωτήσω κάποτε. Θα το ρωτήσω...
@ Τέρας της Αμάθειας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την απάντηση την είχα δώσει "κάποτε"
@ Νατασσάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι είμαι καλύτερος όταν δεν...Γι αυτό έχω βάλει πολλά "δεν" πια στη ζωή μου
@ Ρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλεύθερα Ρούλα μου, ελεύθερα. Και εμένα μ άρεσε το σχόλιο
@ Κούκο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ για την γνωριμία με το σκουλήκι. Και όχι μόνο
@ Σκουλήκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σύρθηκες ως εδώ. Χάρηκα -και γέλασα -με την γνωριμία
Για αυτό κι εγώ ψηφίζω δαγκωτό αποτέφρωση. Ερώτων, ανθρώπων... 'ο,τι μάς βαραίνει... αλλά μπορούμε μέσω της φλόγας να το σώσουμε από τα σκουλήκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα, γράφεις όμορφα
Άσε μας ρε φίλε με τα σκουλήκια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτου σκουλικομυρμυγκότρυπα!!!!
κάποτε... πρέπει να το αφηγηθείς. μόνο και μόνο γι αυτήν την ανατριχίλα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου την τρωει μεσα της
ΑπάντησηΔιαγραφήσωθηκε;