Το παιδί που υπήρξα
δεν μιλά σε αγνώστους.
Πίνει, καπνίζει και γελά
με αμαρτίες που ξέρει.
Στα χρόνια της αθωότητας
όλα είναι στρογγυλά
σαν στήθια γυναίκας.
Το παιδί που υπήρξα
τις πιο σκοτεινές στιγμές
παίζει με τα σπίρτα.
Στα χρόνια της αθωότητας
κανείς αθώος
αν δεν έφταιγε.
"Το παιδί που υπήρξα [...] δεν έφταιγε."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΗΜ.(άσχετο...): Μη με απειλείς εμένα... χα χα χα
Τα σέβη μου και καλή χρονιά...και το νου σου στο παιδί
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου άλλε. Εγώ τώρα σε βρίσκω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι κι εγώ κάποιος άλλος που είχε άλλη αθωότητα σε άλλους καιρούς. ΄
Τα στήθια των γυναικών ήταν ή σαν της γιαγιάς ή σαν της μαμάς που την είχαμε ξεζουμίσει στο βύζαγμα. Γίναν στρογγυλά όταν άρχισαν να φεύγουν τα αθώα χρόνια και να έρχονται οι ...τσόντες του παρακείμενου σινεμά με φωτογραφίες στη μέση του δρόμου απο τις σκηνές του έργου.
Τότε που άκουγες τη φωνή της κυρά τάδε: "Τι κοιτάς ρε παλιόπαιδο εκεί; Φύγε γρήγορα γιατί θα το πω στη μάνα σου."
Για κάποιο λόγο ήμουν ένοχος ξαφνικά, αλλά ήθελα και να φταίω με τέτοια πράγματα.
Φυσικά έχω αθωωθεί χρόνια τώρα , αλλά κάποιοι ξέχασαν να με ξεκλειδώσουν και την έχουνε κοπανήσει.
Κάτι τύποι κι αυτοί!!!!
"Υπερασπίσου το παιδί
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα"
@ Αμάλθεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου λές; Το παιδί που υπήρξες σου έδινε όλο υποσχέσεις. Έφταιγες πώς δεν έφταιγες. Ευχαριστώ για την Άλκηστη
@ Ρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον έχω το νου μου στο παιδί αν και η έκφραση είναι παρεξηγημένη. Κάθε ανεύθυνη και ανεύθυνος, κάθε αδύναμος να διαχιεριστεί την πραγματικότητα, τα ρίχνει στο "αφελές και καλόκαρδο" παιδί μέσα του. Γιατί να φταίει ο ίδιος; Αν και όταν ήταν παιδί , πάλι δεν έφταιγε, γταίγανε οι άλλοι...
@ Σολομάντζαρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το ίδιο παιδί μιλάμε, στις ίδιες γειτονιές και την ίδια κλειδαρότρυπα μπροστά στην οποία γονάτιζε το παλιόπαιδο. Και εμένα ξέχασαν να με ξεκλειδώσουν, δείγμα του πόσο με φοβούνται ακόμη. Ως παιδί πάντα
@ Ανασαιμιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά ευχαριστώ για το άσμα. Και εσύ, το παιδί και τα μάτια σου,να μιλάτε καμιά φορά μέσα σας, αλλά μην το εμπιστεύεσαι πάντα.
Στα χρόνια της αθωότητας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πόσο πίσω γυρίσατε πια;
Τα χρόνια της αθωότητας όσο και να τα νοσταλγουμε μας έχουν εγκαταλείψει, ανεπιστρεπτί...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω αν πρέπει να τα αναπολούμε, δεν ξέρω... δε μας κάνει πάντα καλό!
Mεγάλη κουβέντα η αθωώτοτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν πάντα με τους μη αθώους.
Μια μελαγχολία μου έβγαλε το ποστ. Ίσως βέβαια να είμαι λάθος. Αλλά κι αν χρόνια πέρασαν, την θυμάμαι την κυρία Αθωότητα. Και την πεθυμάω που και που (συχνά δλδ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδι που υπηρξα, πεθανε μεσα στη μητρα της μανας του, εχω ξαναπει Αλλε μου.....κι εγω, βλεπω και ζηλευω την απιστευτη ιστορια του Μπενζαμιν Μπατον.....κι ομως δεν μπου ταιριαζει η πικρα γμτ μου.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημερα ειναι αλλη μερα.....ειδωμεν!
κανείς αθώος αν δεν έφταιγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά.
Στα χρόνια της αθωότητας, που δεν φεύγουν ποτέ.
:)
Φιλιά, "άλλε"
που παίζεις -ακόμα- με τα σπίρτα ;)
Κανείς αθώος
ΑπάντησηΔιαγραφήαν δεν έφταιγε!
Έτσι ακριβώς!! Οι φταίχτες είναι αθώοι!
Αυτοί που δεν φταίνε ένοχοι!
Αθωότης ΜΗΔΕΝ!
Καλό Σ/Κ!!
@ Spy
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρόνος αγαπητέ, επειδή ακριβώς μας αλλάζει, μας δίνει και το ελάχιστο δικαίωμα να καταφεύγουμε στα ευεργετήματά του. Ελάχιστα είναι αλήθεια, όπως κάποιες επιστροφές σε χρόνια της αθωότητας (;)
@ mtryfo
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χρόνια της αθωότητας είναι η μεγαλύτερη ενοχή μας. Δεν είναι ρομαντικό καταφύγιο. Ας επιστρέφουμε γιατί όχι. Κακό είναι να πιστεύουμε πως θα τα ξαναζήσουμε
@ fboy
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη ενοχή αυτή. Θα σας βαραίνει φαντάζομαι
@ Μαμμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χρόνια της αθωότητας μοιάζουν με κάποιους ήρωες που έγιναν ήρωες επειδή πέθαναν νωρίς. καλό είναι να τους θυμόμαστε
@ Λου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυδείς αθώος χωρίς προσωπική ευθύνη. Αν δεν έφταιγε Λου μου...
@ Νατασσάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά που δεν θα έπαιζα με μια κάποια φωτιά. Καλημέρα
@ Μαριάνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μαριάνα μου που κάνεις την αθωότητα και την ενοχή ένα μεγάλο φόβο να μην αδικηθεί κανένας...
Η παιδική αθωότητα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήοι παιδικές μας ενοχές
"Κολυμβήθρα του Σιλωάμ" !!!
Αναβαπτιζόμαστε και βγαίνουμε
καθαροί κι αμόλυντοι ...
Πανέτοιμοι για νέες "αμαρτίες" !!!
Οταν μεγαλώσατε.. δεν διαβάσατε Ντε Σαντ??
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί κάπου λέει..την αγαπημένη φράση μου...
"δεν υπάρχουν αθώα θύματα..."
Σκεφτείτε το... είναι σοφή φράση...
αθωότητα θηλυκό, χωρίς πληθυντικό
ΑπάντησηΔιαγραφή1.H ιδιότητα του αθώου
2.H έλλειψη πονηριάς και υστεροβουλίας.
Oταν έχουμε λέξεις για κάποιο πράγμα τότε είμαστε ήδη πολύ μακριά απ' αυτό...
Φ. Νίτσε
Side 21
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το πρόβλημα έχουν οι αμαρτίες μου. Με βρίσκουν πάντα έτοιμο
@ Ακανόνιστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο είχε ο Μαρκήσιος! Και όσοι τον δικαιώνουν...
@ Κούκε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολύτως σύμφωνος. Και αθώος...
Πού ειναι τα χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία χρόνια,
πού χες λουλούδια,
μες στην καρδιά ...;
Στα χρόνια της αθωότητας ολα ηταν στρογγυλά, όμορφα, αξια να εξερευνήσεις.
Σημερα, καπνός απο τσιγάρο ...
με....με αγκιξε
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκινησε
με....
αντιπροσωπευει.
με αντιπροσωπευει!