Ναι, αγαπημένη μου.
Πολύ πριν να σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Τάσος Λειβαδίτης
εδώ λοιπόν ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
(προτείνεται ακρόαση προσεκτική με μάτια ερμητικά κλειστά)
* Στον φίλο Αλέξανδρο που ρώτησε τι σημαίνει:
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
* Στον φίλο Αλέξανδρο που ρώτησε τι σημαίνει:
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Γιατί πάντα υπάρχει μια εξήγηση.Ειδικά στον έρωτα που δεν δίνει καμία...
Υπάρχει βέβαια και αυτό
Μελαγχολικός έρωτας λοιπόν....
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά πλήρης....
Δεν ξέρω....
Εγώ ευχαριστώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου ποίημα, γιατί η μέρα που το έβαλα στο blog μου ήταν πολύ σημαντική για μένα, γιατί οι ποιητές λένε πάντα καλύτερα από μένα ό,τι θέλω να πω, γιατί...
Χαίρομαι που μοιράζομαι κάτι τέτοιο, χαίρομαι που υπάρχουν "άλλοι".
Σ' ευχαριστώ.
Φιλιά :)
Απαπαπα! Με έκοψες σαν ξυράφι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ακανόνιστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ο έρωτας είναι μελαγχολικός και κάποιες φορές πλήρης.Σπάνιες αλλά υπάρχουν. Νομίζουμε πως είναι η νοσταλγία,η εξιδανίκευση του παλιού έρωτα, αλλά είναι ο ίδιος ο έρωτας
@ Νατασσάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που το μοιραστήκαμε. και που υπάρχουν ποιητές που πάντα θα τα λένε καλύτερα...
@ Μάμμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί και εγώ κομμένος είμαι. Καλημέρα
Αυτός ο Άνθρωπος... Δεν έχω λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα έλεγα πως ήμουν ιδιαίτερα θρήσκος, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, αλλά άρχισα να το ξανασκέφτομαι, όταν ο υπέροχος αυτός Άνθρωπος έγραφε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κύριε, μόνο με τη σιωπή σε νιώθουμε. Κάθε ομιλία σε πληγώνει.
Κι οι λέξεις μας είναι τα τραύματά σου απ' όπου,
μαζί με το αίμα σου,
στάζει και λίγη απεραντοσύνη.
και
Κύριε, είσαι το μέγα άπειρο που ανασαίνουμε, ο απέραντος δρόμος που πηγαίνουμε.
Είσαι η απερίγραπτη σιωπή που την ακούμε μέσα μας και μιλάμε - για να μην πεθάνουμε από τρόμο."
Να σας αφιερώσω αυτό, που μου τον θυμήσατε;
Υπέροχο αφιέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα αποσπάσματα και τα δικά σου και της mamma!!
Μπράβο και στους δύο σας!!
@ Αρτεμις
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο άνθρωπος. Αυτός ο ποιητής που ξυπνάει τον...Άλλο μέσα μας
@ Spy
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως μας ταιριαζει πια αυτό:
Ελιξήριον Νεότητος
Είχε περάσει τα σαράντα,
κι όμως ένοιωθε πάντοτε φοβισμένος σαν παιδί,
κι ίσως αυτός ο φόβος ήταν
που τον κρατούσε κρεμασμένο
και μετέωρο
σε μια θολή, αόριστη, μισοκατορθωμένη νεότητα.
@ Μαριάννα
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχος ποιητής...Άκου κι
http://www.youtube.com/watch?v=Ld3o_MinY8A&eurl=http://nyxterino-ariadni.blogspot.com/2008/10/blog-post_30.html
Άλλε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαθήκαμε βρε παιδί μου. Τι κάνεις??
Αγαπημένος ποιητής ο Λειβαδίτης.
@ Μερόπη
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαθήκαμε Μερόπη μου. Απ ό,τι βλέπεις λόγω έλλειψης χρόνου δανείζομαι συναισθήματα. Ευτυχώς απ τον Λειβαδίτη
Για όλους μας το αστέρι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όλους τους.
Απο τους πρώτους που διάβασα και από τους πολύ αγαπημένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
Ααααχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοσχομυρίζει φρέσκο έρωτα εδώ μέσα!
@ Αντουανέτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όλους μας τ αστέρι. Και για τη μαμά και τον μπαμπά που έχουν επέτειο. Κρίμα που δεν έχεις σχόλια στο μπογκ σου
@ Island
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και Ελυτικός θα συμφωνήσω
@ Βιολιστή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ να θυμάσαι να μην...προσπερνάς. Κυρίως την αγάπη
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχεις νοιώσει αυτό;
Έχω πόρτα για όποιον θέλει κάτι να μου πει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως ναι. Είμαι άσχημα;
@ Αντουανέτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην είδα...Θα στη χτυπήσω κάποια στιγμή. Καλώς να έρχεσαι. Θα σε επισκέπτομαι έχεις μεγάλο ενδιαφέρον