αυτό με τα θαύματα της μνήμης, ξέρεις πόσο με έχει παιδέψει;
Έχοντας εξαιρετικά καλή, είναι δύσκολο να μη θυμάμαι... (και η άτιμη, δεν έχει delete -πάντα, ό,τι και να σβήσεις, κάπου έχει ένα back-up κρυμμένο, και θα στο φανερώσει τη χειρότερη στιγμή)
"Εγώ έχω πεισθεί. Τώρα προσπαθώ να πείσω και τον Άλλο" ........................
Όταν τα καταφέρετε να πείσετε τον Άλλο, πείτε και σε μας τον τρόπο. Γιατί εκεί που λες "ξέχασα", φτάνει ένα τραγούδι, ένας ήλιος ή μια βροχή για να επανέλθει η μνήμη μαζί και τα "θέλω".
.......... Όχι ότι αυτός είναι ο "τρόπος" αλλά η παλινωδία της μνήμης γύρω από την αγάπη μου θυμίζει:
Άλλε μου, το παθαίνω κι εγώ καμιά φορά. Προσπαθώ να θυμηθώ το πρόσωπο ανθρώπων που κάποτε νόμιζα ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και απλά δεν το θυμάμαι.... Η ζωή τελικά μας δείχνει ποιοί υπήρξαν σημαντικοί για μας και ποιοί όχι.
Είναι που τους τελευταίους μήνες -βάλε χρόνο- η μνήμη ξεχνά να θυμάται ή θυμάται να ξεχνά ή θυμάται να θυμάται και κάποιες άλλες ξεχνά να ξεχνά...(Μπέρδεμα ε;)
Σε κάθε περίπτωση, ελπίζουμε ότι είστε καλά και θα σας ξαναδιαβάσουμε είτε γράφετε για τον έρωτα είτε -δευτερευόντως-για την επανάσταση.
χμμ Εμένα μου φάνηκε σαν να εκλιπαρεις τη μνήμη σου να σε εγκαταλείψει ενώ εκείνη αρνειται πεισματικα.. και αυτή η εικόνα με τη νεανική φιγούρα στο ποδήλατο.. χμμ θαρρώ δε βοηθάει τη λησμονιά.. και έχω μάθει πως όσο παλεύεις με κάτι τόσο αυτό θεριεύει.. και δεν πιστεύω στα θαύματα.. πιστεύω πώς μόνο κρατώντας απο το χέρι το παρελθόν μπορούμε με σιγουριά να βαδίζουμε στο μέλλον.. ουφ.. σαν να μελαγχόλησα λιγάκι.. ωρα σου καλή άλλε μου
Όσο περνάνε τα χρόνια ανακαλύπτεις πως αυτό που φαίνεται ως αντίφαση στα πράγματα είναι και η ουσία τους. Και είναι καλό να το καταλαβαίνεις. Κάνεις τη ζωή σου πιο εύκολη
Και έχετε δίκιο. Πάντα πίστευα ότι είμαστε «αιχμάλωτοι της μνήμης». Μ΄ ένα τρόπο δεσποτικό, δυναστευτικό γιατί όχι και μεταφυσικό. Έτσι που κάθε τόσο οι κλωστές της μνήμης να μας γυρνούν από το «τώρα» στο «πριν» . Σε αυτά που μάς καθόρισαν, μάς ενέπνευσαν, τότε που η ζωή απλώνονταν μπροστά μας μεγάλη σαν τη θάλασσα και έτοιμη να εκπληρώσει τα όνειρά μας (λες και μάς τα χρωστούσε!) Τότε που οι μυρωδιές , οι γεύσεις και οι εικόνες είχαν δύναμη να αλλάξουν τη ζωή μας. Και κάθε φορά το ταξίδι στο «πριν» και στις προσδοκίες του να μοιάζει μ’ έναν ανοιχτό λογαριασμό. «Είμαι αυτό που ήθελα;», «Eγινα αυτό που ονειρευόμουν;», «Εάν έκανα αυτό τότε πως θα ήμουν σήμερα;». «Ανακρίνουμε» τον εαυτό μας και αυτός ως «γνήσιος επαναστάτης» δεν απαντά, δεν «συνεργάζεται». Ίσως όμως απλά να φοβάται τις απαντήσεις…
Min ti thimase einai pou den to itheles ...ta filia mou kalinixta
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό με τα θαύματα της μνήμης, ξέρεις πόσο με έχει παιδέψει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχοντας εξαιρετικά καλή, είναι δύσκολο να μη θυμάμαι...
(και η άτιμη, δεν έχει delete -πάντα, ό,τι και να σβήσεις, κάπου έχει ένα back-up κρυμμένο, και θα στο φανερώσει τη χειρότερη στιγμή)
Καλό βράδυ, καλό κουράγιο
και καλό τριήμερο :)
ride first
ΑπάντησηΔιαγραφήthink later
ride first
ΑπάντησηΔιαγραφήthink later
Ψέματα λες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν δεν θυμάσαι δεν ...γράφεις!!
Τα θαύματα της μνήμης είναι αυτά που εσύ καταγράφεις εδώ...
:))
Μακάρι να ήταν έτσι και στ' αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Εξαρετική η φράση σας, αλληγορικά μπορείτε και να δοκιμάστε να σας πείσετε. Εϋχομαι να το πετύχετε).
@ Truth
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην...Δεν... Αυτά ακριβώς είναι το θέμα. Επίσης δύο αρνήσεις κάνουν κατάφαση. Μπέρδεμα
@ Νατασσάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιμένω, η μνήμη κάνει θαύματα. Ξέρει αυτή
@ Coco
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσείς κυρία μου ξέρετε καλύτερα.Ως ποδηλάτισσα μάλιστα
@ Μαριάνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές το γράψιμο δεν είναι θέμα μνήμης. Είναι συνθηκολόγηση μαζί της.
@ Masterpcm
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έχω πεισθεί. Τώρα προσπαθώ να πείσω και τον Άλλο
Και η φαντασία συμπληρώνει τα κενά... μνήμης...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εγώ έχω πεισθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα προσπαθώ να πείσω και τον Άλλο"
........................
Όταν τα καταφέρετε να πείσετε τον Άλλο, πείτε και σε μας τον τρόπο.
Γιατί εκεί που λες "ξέχασα", φτάνει ένα τραγούδι, ένας ήλιος ή μια βροχή για να επανέλθει η μνήμη μαζί και τα "θέλω".
..........
Όχι ότι αυτός είναι ο "τρόπος" αλλά η παλινωδία της μνήμης γύρω από την αγάπη μου θυμίζει:
http://www.youtube.com/watch?v=14Nxdggk-pA&feature=related
...αφιερωμένο εννοείται.
Τυχερέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκούσια λοβοτομή το καταφέρατε αυτό...?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σας βρίσκω :)
Μερικές φορές ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λήθη είναι θείο δώρο !!!
ΜΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σκαλίζεις.
Είναι που στάχτη προφυλάσσει τη φωτιά.
@ Απλως να ευχηθω καλο μηνα, φιλε μου. Παντως, η μνημη ειναι χρησιμη. Ακου κι εμενα που την ψαχνω συνεχως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο παθαίνω κι εγώ καμιά φορά. Προσπαθώ να θυμηθώ το πρόσωπο ανθρώπων που κάποτε νόμιζα ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και απλά δεν το θυμάμαι....
Η ζωή τελικά μας δείχνει ποιοί υπήρξαν σημαντικοί για μας και ποιοί όχι.
Ειναι πράγματα που λες δεν πρόκειται να τα ξεχάσεις και ξαφνικά μια μερα ανακαλύπτεις πως δεν τα θυμάσαι ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην (ξανα)θυμηθήκατε;
ΑπάντησηΔιαγραφή...Και ξεχάσατε τον "άλλο ρε", φαίνεται.
Είναι που τους τελευταίους μήνες -βάλε χρόνο- η μνήμη ξεχνά να θυμάται ή θυμάται να ξεχνά ή θυμάται να θυμάται και κάποιες άλλες ξεχνά να ξεχνά...(Μπέρδεμα ε;)
Σε κάθε περίπτωση, ελπίζουμε ότι είστε καλά και θα σας ξαναδιαβάσουμε είτε γράφετε για τον έρωτα είτε -δευτερευόντως-για την επανάσταση.
Το ζήτημα δεν είναι να ΜΗΝ θυμάσαι, αλλά το ΠΩς θυμάσαι... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυλλιάζομαι τι μπορεί να εννοείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συμφωνώ απολύτως.
Η μνήμη, όταν θέλει, κάνει θαύματα.
Σαν τον ταχυδακτυλουργό που εξαφανίζει το κουνέλι.
ψευτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ Καλό μήνα να ευχηθώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί για τη μνήμη...ακόμα το ψάχνω...Να θυμάται κανείς ή όχι;
Ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφή'Εχεις δίκιο!
Η μνήμη κάνει θαύματα.
Μόνο που τα θαύματα κρατάνε για λίγο...
χμμ Εμένα μου φάνηκε σαν να εκλιπαρεις τη μνήμη σου να σε εγκαταλείψει ενώ εκείνη αρνειται πεισματικα.. και αυτή η εικόνα με τη νεανική φιγούρα στο ποδήλατο.. χμμ θαρρώ δε βοηθάει τη λησμονιά..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι έχω μάθει πως όσο παλεύεις με κάτι τόσο αυτό θεριεύει.. και δεν πιστεύω στα θαύματα..
πιστεύω πώς μόνο κρατώντας απο το χέρι το παρελθόν μπορούμε με σιγουριά να βαδίζουμε στο μέλλον..
ουφ.. σαν να μελαγχόλησα λιγάκι..
ωρα σου καλή άλλε μου
@ Ακανόνιστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φαντασία δουλεύει πάντα σε έδαφος μνήμης ακόμη και αν την ξεπερνά
@ Περί πλάνης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το τραγούδι. Εγώ και ο ...άλλος
@ Spy
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανόνες επιβίωσης αγαπητέ,απλός δαρβινισμός
@ Ground control
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ορίσατε. Λοβοτομή;Δεν το είχα σκεφθεί. Ευτυχώς δεν επέμενε
@ Side
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μιλάω για λήθη αλλά για το μικρό θαύμα που τοποθετεί τα πράγματα σε μια διάσταση πιο μικρή.Τόσο που μπορείς και να τα κλωτσήσεις
@ Κούκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Αν δεν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τη φωτιά μην σκαλίζεις τις στάχτες
@ Λωτοφάγος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα φίλε μου. Και η μνήμη και η έλλειψή της έχουν το ρόλο τους. Τον οποίο ευτυχώς δεν θυμάμαι...
@ Μερόπη
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως πάντα η ζωή έχει δίκιο. Εμείς απλώς μπερδεύουμε τον εαυτό μας με τη ζωή
@ Τζονάκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς φίλε μου, ευτυχώς
@ ΑΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μνήμη είναι ένα περίεργο πράγμα. Κάποιες φορές πιστεύω πως ο έρωτας έχει τις ρίζες του στη μνήμη. Όπως και η επανάσταση
@ Βιολιστής
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πώς έχει τη σημασία του. Αν...θυμάσαι
@ Θεόρεμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθατε. Χτες ονειρεύτηκα το κουνέλι που είχα εξαφανίσει...
@ Φει
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή με τρομάζετε. Καλώς ήρθατε πάντως
@ Leigh
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θυμάται, και μερικές φορές να θυμάται πως πρέπει και να ξεχνά
@ Ανασαιμιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις με προβληματίσατε. Λες;
@ Σταγόνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο περνάνε τα χρόνια ανακαλύπτεις πως αυτό που φαίνεται ως αντίφαση στα πράγματα είναι και η ουσία τους. Και είναι καλό να το καταλαβαίνεις. Κάνεις τη ζωή σου πιο εύκολη
..μα μερικές φορές θα προτιμούσα να μην καταλαβαίνω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι έχετε δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα πίστευα ότι είμαστε «αιχμάλωτοι της μνήμης».
Μ΄ ένα τρόπο δεσποτικό, δυναστευτικό γιατί όχι και μεταφυσικό.
Έτσι που κάθε τόσο οι κλωστές της μνήμης να μας γυρνούν από το «τώρα» στο «πριν» .
Σε αυτά που μάς καθόρισαν, μάς ενέπνευσαν, τότε που η ζωή απλώνονταν μπροστά μας μεγάλη σαν τη θάλασσα και έτοιμη να εκπληρώσει τα όνειρά μας (λες και μάς τα χρωστούσε!)
Τότε που οι μυρωδιές , οι γεύσεις και οι εικόνες είχαν δύναμη να αλλάξουν τη ζωή μας.
Και κάθε φορά το ταξίδι στο «πριν» και στις προσδοκίες του να μοιάζει μ’ έναν ανοιχτό λογαριασμό.
«Είμαι αυτό που ήθελα;», «Eγινα αυτό που ονειρευόμουν;», «Εάν έκανα αυτό τότε πως θα ήμουν σήμερα;».
«Ανακρίνουμε» τον εαυτό μας και αυτός ως «γνήσιος επαναστάτης» δεν απαντά, δεν «συνεργάζεται».
Ίσως όμως απλά να φοβάται τις απαντήσεις…
Την καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστό...Πολύ σωστό!!!
:-)
αμ ,ο΄τε εγώ θυμάμαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ, πώς τα κατάφερες..; Καλησπέρες απορίας..
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ήλιος κι η Σελήνη μοιράζονται τη μέρα
ΑπάντησηΔιαγραφή«μοιράζομαι» κι εγώ μ’ εσάς την ίδια ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Ελπίζοντας ότι είστε όλοι πολύ καλά
κι ότι το ηθικό σας είναι πάντα ψηλά!
Υ.Γ. Mε θυμάσαι? :)