ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Η επιστροφή πάντα υπογράφει την απουσία.
Επιστροφή λοιπόν.

Με Καβάφη για μια άλλη επιστροφή. Τη δική μου ίσως

Επεστρεφε

Επεστρεφε συχνα και παιρνε με,
αγαπημενη αισθησις επεστρεφε και παιρνε με-
οταν ξυπνα του σωματος η μνημη,
κ'επιθυμια παληα ξαναπερνα στο αιμα,
οταν τα χειλη και το δερμα ενθυμουνται,
κ'αισθανονται τα χερια σαν ν'αγγιζουν παλι.

Επεστρεφε συχνα και παιρνε με την νυχτα,
οταν τα χειλη και το δερμα ενθυμουνται'''

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ

Μια γενέθλια μέρα, δεν θα ξέρεις το πόσα
θα ανοίγεις τα δώρα, θα κερνάς τα φιλιά
κι όλοι εκείνοι που ξέρουν πως περάσαμε τόσα
θα καπνίζουν, θα πίνουν, σαν σε μέρα παλιά

Μια γενέθλια μέρα, θα χουν φύγει οι φίλοι
θα χουν μείνει τα χρόνια σαν ανάγκες βαριά
και εκεί κάπου στο βάθος του δικού σου Απρίλη
μια χαμένη αγάπη και σβησμένα κεριά

ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ (ΚΟΡ) ΜΑΡΑ

Η κυρία λέγεται Μάρα Καρφάνια.Είναι 32 χρόνων και πρώην τηλεπερσόνα. Γιατί τώρα πια είναι βουλευτής του Μπερλουσκόνι και υπουργός.Στην Μάρα χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί από την ημέρα που είδα τη φωτογραφία και το όνομά της, απελευθέρωσα το μυαλό μου από έναν αντιαισθητικό συνειρμό που ενεργοποιούσε το όνομα Μάρα. Τέρμα η Μάρα της ξυνίλας,του βλαχομπαρόκ και της πολιτικομπουρδούκλας.Τέλος η Μάρα ως εικόνα και έννοια νεοπλουτισμού και γλιτσοσυνωμοσίας. Τώρα Μάρα σημαίνει Καρφάνια. Με τα όλα της.
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν η κυρία Καρφάνια, τα κάνει γυαλιά καρφ(ι)ά στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Σε μια από τις πρώτες της πολιτικές εμφανίσεις πριν απο καιρό, ο Μπερλουσκόνι της είπε πως θα την παντρευόταν ευχαρίστως. Αυτό έκανε έξαλλη την κυρία Μπερλουσκόνι, η οποία αξίωσε με επιστολή της στις εφημερίδες, συγνώμη από τον Σίλβιο. Ο Μπερλουσκόνι ζήτησε συγνώμη, αλλά την τοποθέτησε πλέον στο υπουργικό του συμβούλιο,που μοιάζει με πασαρέλα (αριθμούν 4 οι ωραίες).
Νομίζω πως η κίνηση αυτή του Μπερλουσκόνι ήταν άκρως πολιτική. Άντε τώρα να είσαι στην αντιπολίτευση. Πώς να διαφωνήσεις με την Μάρα. Πώς;
Σ ευχαριστώ Μάρα. Προφέρω το όνομα, χωρίς να μου ρχεται στο μυαλό η άλλη Μάρα η σάρα και το κακό συναπάντημα.

ΥΓ Επειδή πήραν τα μυαλά σας αέρα...Φάνη Πάλη Πετραλιά.Για να μην ξεχνιόμαστε

---------------------------------------

NO PROBLEM

Στην Πράγα πήγα πρώτη φορά, λίγο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Το Τείχος είχε πέσει, οι άνθρωποι έλεγαν πως επιτέλους στέκονταν όρθιοι και στην πραγματικότητα όλα ήταν μετέωρα. Το μετέωρο βήμα της Ιστορίας. Μπα... Παραμύθια. Της Ιστορίας της αρκεί που γράφεται. Και στους ανθρώπους αρέσει, να δίνουν τις ερμηνείες τους.

Ήταν άνοιξη. Περπατούσα στην πλατεία της Βελούδινης Επανάστασης, και ντρεπόμουν. Κάποτε πίστευα πως το κροτάλισμα απ τις ερπύστριες των σοβιετικών τανκς δίπλα στην Γέφυρα του Καρόλου, εκείνη την Άνοιξη της εισβολής,ήταν ο ήχος της ανάγκης. Ανάγκη να κρατηθεί ο παγκόσμιος σοσιαλισμός σταθερός απέναντι στην αντίδραση. Τώρα γιατί ο Ντούμπτσεκ και ο λαός της Τσεχοσλοβακίας ήταν αντίδραση και τα τανκς δημοκρατία,νομίζω πως σήμερα μόνο ένας εγκέφαλος τύπου Μπους, θα μπορούσε να απαντήσει.

Στην Πράγα πήγα πολλές φορές έκτοτε. Μαγική. Σαν στημένο σκηνικό θεάτρου. Μαριονέτες, λιθόστρωτα, μπύρα (Pilsner Urquel βέβαια η καλύτερη στον κόσμο),όμορφοι άνθρωποι, αρμονία, μουσική. Α ναι και Μπεχερόφκα. Το πιο γευστικό χωνευτικό στον κόσμο. Αν είσαι ερωτευμένος, η Πράγα μοιάζει με υπόσχεση που δεν χρειάζεται να εκστομίσεις. Θέλω να ζω όλα αυτά και τα θέλω για πάντα.

Την τελευταία φορά (ναι ερωτευμένος φυσικότατα), στη γέφυρα του Καρόλου, γνώρισα το συγκρότημα JAZZ NO PROBLEM. Στην πραγματικότητα ο καθένας από αυτούς είναι μια ολόκληρη μπάντα. Ιδανικοί τζαζίστες. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια. Και έκτοτε στέκουν στην μια πλευρά της γέφυρας, λες και είναι η μουσική τους, το αναγκαίο και σημαντικότερο στήριγμά της.

Είχα πάρει ένα πολύ όμορφο δισκάκι τους, το οποίο είχα χάσει. Το βρήκα πριν δυό μέρες προσπαθώντας να βάλω τάξη στο ακατάστατο γραφείο μου και την ακόμη πιο ακατάστατη ζωή μου. When you are smiling λοιπόν...

http://boomp3.com/m/e13bbea229ef/when-you-re-smiling

ΝΤΥΣΟΥ

Στα ίδια

Όμοια γυμνών λαιμών

Που ανατριχιάζουν

Με την πιθανότητα του έρωτα

Κάνουμε πράξεις αιώνες τώρα

Όμοια, ομοίων πολλών

Ξένων

Με συγγένειες μνήμης

Εσείς που δεν γνωρίζεστε

Κοιμηθήκατε κάτω απ το ίδιο σκοτάδι

Με τα σημάδια στην κοιλιά

Με την ελιά στο στήθος

Με την ντροπή

Πριν πετάξει τα ρούχα

Γυμνή η αλήθεια

Μόλις σηκώθηκε απ το κρεββάτι

Ντύσου

Α-ΠΟΝΤΕΣ

Συνάντησα πριν από τέσσερα χρόνια στην Πράγα, σ ένα μπαράκι φίλου, κάποιον πολύ γνωστό Σέρβο σκηνοθέτη. Είχε φύγει από τη χώρα του, λίγο μετά τον πόλεμο στη Βοσνία. Αμήχανος,κουρασμένος, απογοητευμένος και το χειρότερο χωρίς σκοπό. Η τέχνη ήταν μια αναζήτηση μέσα του, αλλά δεν ήξερε πού να την στρέψει. Και μάλλον την είχε στρέψει στον εαυτό του. Εναντίον του. Η αναζήτηση της μεγάλης αλήθειας, που θα γινόταν μεγάλο έργο, αλλά κατέληγε απλώς να τον σκοτώνει με το δηλητήριο του ανεκπλήρωτου. Ο σκηνοθέτης μου, ήταν ένας καλλιτεχνικός εχθρός του Κουστορίτσα. "Η Σερβία δεν είναι γύφτοι και τρομπέτες μόνο. Φολκλόρ εικόνες την ώρα που όλα είναι ερείπια" έλεγε. Νόμιζα πως βγάζει την πίκρα του, αλλά ξαναβλέποντας τις ταινίες του Κουστορίτσα, τις είδα μέσα από την οπτική του.

Τον είχα ρωτήσει αν ετοιμάζει κάποια ταινία. Ναι ετοίμαζε μια ταινία, βασισμένη στην πιο εγκληματική πλευρά του πολέμου την οποία μου περιέγραψε. Στον πόλεμο στη Βοσνία, Σέρβοι και μουσουλμάνοι ελεύθεροι σκοπευτές, πυροβολούσαν ανθρώπους γιατί έτσι είχαν μάθει.Κάτι σαν συνήθεια και εξάρτηση. Ίδια με αυτή που παθαίνει κάποιος μπροστά σε ένα video game,αλλά με πραγματικές αντί για ηλεκτρονικές φιγούρες να πέφτουν με το πάτημα της σκανδάλης

Αργότερα τους πυροβολούσαν για να τους οδηγήσουν σε πρόχειρα νοσοκομεία, όπου τους έπαιρναν τα ζωτικά τους όργανα. Μια μεγάλη επιχείρηση δημιουργήθηκε σε έναν κλειστό κύκλο, επικερδής όσο και το εμπόριο ναρκωτικών στην περιοχή που ήταν υπό τον έλεγχο των παραστρατιωτικών.

Άκουγα για πρώτη φορά μια τέτοια ιστορία του πολέμου. Ένα έγκλημα απ αυτά που όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά δεν γίνονται καν γνωστά. Βλέπετε οι λήπτες των οργάνων-αν ίσχυαν όσα μου λεγε ο σκηνοθέτης-δεν ήταν φτωχοί άνθρωποι, αλλά οι πιο πλούσιοι της Ευρώπης.

Συγκλονίστηκα όσο ήταν φυσικό και (επίσης φυσικό) ξέχασα τον σκηνοθέτη και την ιστορία του.

Χθες διάβασα, πως η Κάρλα ντελ Πόντε, η γνωστή δικαστίνα του δικαστηρίου για τα εγκλήματα πολέμου, σε ένα βιβλίο της που μόλις εκδόθηκε,αναφέρει, πως στον πόλεμο στο Κόσοβο, ο UCK, σκότωνε ανθρώπους που αιχμαλώτιζε για να πάρει τα όργανά τους. Η σιδηρά κυρία Πόντε, γράφει μάλιστα πως εξέτασε μάρτυρα για το θέμα αυτό και επισκέφθηκε νοσοκομείο που χρησιμοποιήθηκε για την παράνομη λήψη οργάνων των δολοφονημένων. Η φάμπρικα είχε ξεκινήσει από τον πόλεμο στη Βοσνία, και αυτοί, οι ίδιοι ουσιαστικά άνθρωποι που τον συνέχισαν στο Κόσοβο, την επέκτειναν πιο οργανωμένα.

Η δίκη Μιλόσεβιτς και οι πολιτικές σκοπιμότητες, δεν άφησαν να γίνει γνωστό το έγκλημα αυτό, παρότι υπήρχε στη δικογραφία. Ο Θάτσι, αρχηγός του UCK τότε, σήμερα είναι πρωθυπουργός στο Κόσοβο, και προσπαθεί να φορά με επιτυχία το αμερικανικό κουστούμι του Δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Στον πόλεμο το παρατσούκλι του ήταν "Φίδι". Δικαίως. Σήμερα είναι ένας χαμαιλέοντας. Που προσαρμόζεται στις απαιτήσεις αυτού που αποκαλείται real politic. Οι ΗΠΑ ταίζουν τον χαμαιλέοντά τους, και εγγυώνται την ύπαρξή του. Αυτόν που έσφαζε ανθρώπους για να πουλά τα νεφρά και τις καρδιές τους.

Τα όργανα της διεθνούς νομιμότητας, αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά,ένας δύσοσμος βάλτος. Για ερπετά

σταΣΟΥ αναβοΛΙκα

Αν κατάλαβα καλά η κινέζικη εταιρεία ΣΟΥ ΛΙ, έστειλε κάποια σκευάσματα, τα οποία αντί για αμινοξέα και βιταμίνες, που ζήτησαν οι έλληνες αθλητές περιείχαν αναβολικά. Φαντάζομαι πως αμινοξέα και πολυβιταμίνες δεν παρασκευάζει ούτε η Ελλάδα ούτε οι άλλες ευρωπαικές χώρες και γι αυτό αναγκαστήκαμε να φτάσουμε ως την μακρινή Κίνα για παραγγελίες. Αλλά υποψιάζουμε πως την πατήσαμε από απλή τσιγγουνιά. Κατέφυγαν στα κινέζικα και να τα αποτελέσματα. Συκοφαντείται ολόκληρη η χώρα. Ενώ όλες οι ενώσεις καταναλωτών έχουν βγάλει ανακοινώσεις κατά καιρούς και λένε "προσοχή στα κινέζικα" . Ψηλά το κεφάλι παιδιά μου. Κάντε τον κινέζο και όλα θα περάσουν.Δεν υποχώρησαν οι πρόγονοί μας στο Σούλι,θα κολώσουμε εμείς με μια ΣΟΥΛΙ

ΥΓ Θα θελα να αποκαλύψω στη γυναίκα μου, πως τα μπλε χαπάκια που είχε βρει κάποτε στο σπίτι με τη λέξη Viagra, δεν τα είχα για κάποιο ΤΣΟΥΛΙ όπως με κατηγορούσε. Απλώς ήταν βιταμινούχα της ΣΟΥ ΛΙ η οποία είχε κάνει ένα ακόμη λάθος

ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Εδώ και δύο μέρες, τα κανάλια ,όταν αναφέρονται στην υπόθεση του ντόμπινγκ, παίζουν πλάνα από την Εθνική Ομάδα Άρσης Βαρών, αλλά με συννεφάκι (κάλυψη) στα πρόσωπα των αθλητών. Ο λόγος είναι προφανώς η εφαρμογή του νόμου, που απαγορεύει να δείχνονται πρόσωπα ανθρώπων που κατηγορούνται πριν καταδικαστούν. Επίσης η αποφυγή συγχύσεων και ταύτισης των ανθρώπων που φαίνονται στα πλάνα με το ντομπάρισμα. Δεν έχω δει πιο γελοία εφαρμογή νόμου αλλά και πιο συμβολική. Όλο αυτο το σύννεφο εθνικής υπερηφάνειας στο οποίο πετάγαμε, έχει ξαφνικά μετατραπεί σε σύννεφο που καλύπτει τα πρόσωπα των υποδίκων. Πίσω του μπορείς να φανταστείς όλα τα πρόσωπα των νικητών που έχουν αρχίσει να κατεβαίνουν απ το βάθρο.

Θα ξανατολμήσει κανείς να παίξει εκείνο το "κάτσε κάτω από την μπάρα;". Μάλλον όχι.

Οι εταιρείες θα αρχίσουν αθόρυβα να αποσύρουν τις διαφημίσεις από τα μυώδη στήθη των άλλωτε εθνικών ηρώων, οι πολιτικοί να καταχωνιάζουν τις φωτογραφίες που κάποτε διαγκωνίστηκαν για να βγάλουν μαζί τους και κανείς δεν θα θέλει να θυμάται πως όλα αυτά έγιναν "για την Ελλάδα ρε γαμώτο". Με ρώσους "ειδικούς", κινέζικα χάπια αλλά για την Ελλάδα.

Οι ανόητοι προς το παρόν έχουν εξακοντίσει την επιχειρηματολογία της συνωμοσίας. "Μας εκδικούνται οι Αμερικάνοι για το βέτο" ή "δηλητηρίασαν τα παιδιά μας χωρίς να το ξέρουν". Είναι η μεταβατική περίοδος που έχει ανάγκη ο ανόητος, μέχρι να επιστρέψει στη σίγουρη ακλόνητη βάση του. Τη συντήρηση. Τότε ο Πύρρος θα ξαναγίνει κωλοαλβανός, ο Κακιασβίλι βρωμογεωργιανός και ο ανόητος θα σκίζει τα ιμάτιά του όταν κανένας ξαναμμένος πιτσιρικάς "προσβάλει" την ελληνική σημαία καίγοντάς την. Φευ.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, οι δημοσιογράφοι που παραβρέθηκαν στην συνέντευξη τύπου της ομάδας κολύμβησης της Ανατολικής Γερμανίας, είχαν σοκαριστεί από την εμφάνιση των κολυμβητριών. Είχαν όλες σχεδόν γένια και μίλαγαν σαν βαρύτονοι. Όταν έθεσαν την λογική ερώτηση "τι συμβαίνει" στον προπονητή τους, εκείνος αφοπλιστικά απάντησε "εδώ ήρθαμε για να κολυμπήσουμε και όχι για να τραγουδήσουμε"

Οι περισσότερες από τις κοπέλες αυτές, όπως και πολλές υπεραθλήτριες του σοσιαλιστικού μπλόκ, σήμερα είναι ζωντανοί νεκροί από τα αναβολικά.

Το 1999, η Φλόρενς Γκρίφιθ, η εκκεντρική Αμερικανίδα αθλήτρια με το μυικό σύστημα ταύρου και την επιτάχυνση μιας Φεράρι, πέθανε στα 39 της, από ανακοπή καρδιάς. Ήταν κοινό μυστικό, πως οι επιδόσεις της Γκρίφιθ και ο θάνατός της, ήταν αποτέλεσμα χρήσης αναβολικών. Δεν ανιχνεύθηκαν ποτέ. Σήμερα πια, ο πρώην σύζυγός της, άφησε να εννοηθεί, πως η εκκεντρική Γκρίφιθ, με τα νύχια 15 εκατοστών στα οποία ζωγράφιζε την αστερόεσα, έκρυβε ούρα άλλου ανθρώπου σε σακουλάκι μέσα στον κόλπο της. Όταν οι γιατροί της ζητούσαν δείγμα ούρων, χρησιμοποιούσε τα μακριά της νύχια, για να σπάσει το σακουλάκι με τα "καθαρά" ούρα, που έκρυβε μέσα της.

Τα αναβολικά χρησιμοποιήθηκαν από τους Ανατολικούς για να φτιάξουν υπεραθλητές, που θα χάριζαν αίγλη και θα υπονοούσαν την ιδεολογική ανωτερότητα του συστήματός τους. Αθλητές σημαίες του σοσιαλισμού.

Η Δύση χρησιμοποίησε τα αναβολικά, για να φτιάξει υπεραθλητές, γρανάζια μιας αγοράς. Και συνεχίζει να το κάνει.

Η περίπτωση του Ιακώβου και των 11 ελλήνων αθλητών δεν πρέπει να παραξενεύει κανέναν. Το ερώτημα δεν είναι αν οι αθλητές παίρνουν αναβολικά, αλλά ποια θα πάρουν ώστε να μην ανιχνεύονται. Όταν κατέρευσε το ανατολικό μπλοκ, τα υπερφάρμακα ήρθαν και στην Ελλάδα. Αθλητές, φτωχά παιδιά, δέχθηκαν να ρισκάρουν τη μίζερη ζωή τους με αντάλλαγμα μια ζωή με χρήμα, αναγνώριση και εθνική υπόσταση. Άνθρωποι που δεν ήξεραν μια λέξη ελληνικά, ονομάστηκαν έλληνες, και εμείς ήμασταν εθνικά υπερήφανοι.

Δυστυχώς αυτοί που θεοποιήθηκαν, θα εισπράξουν τώρα τη χλεύη. Έτσι είναι το σύστημα. Ανθρωποφάγο και υποκριτικό. Μοιάζει με το σπαρτιατικό σύστημα, όπου επιτρεπόταν να κλέψεις, αλλά δεν έπρεπε να σε βρούν.

Το πρόβλημα δεν είναι η χρήση αναβολικών. Το πρόβλημα είναι πως στην καθημερινότητά μας αποδεχόμαστε το ντοπάρισμα. Πιτσιρικάδες στα σχολικά πρωταθλήματα, παίρνουν αναβολικά που τους δίνουν οι ίδιοι οι γονείς. Έχω ακούσει γυναίκες να ζητάνε από γιατρούς ένα μαγικό χάπι για να αδυνατίσουν και άντρες να εκλιπαρούν για ένα λιποδιαλύτη για να αποκτήσουν τους κοιλιακούς του Σάκη. Προσθέστε σε όλα αυτά "χάπια ευτυχίας", μη προβληματισμού, ανόητης χαράς...

Αυτή είναι η επικίνδυνη ντόπα. Η αποδοχή πως μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας τα πάντα, αρκεί να μην έχουν κόπο, ακόμη και τα επικίνδυνα, για να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε. Αυτόματα.Το συμπέρασμα πως δεν φταίμε εμείς, αλλά η πραγματικότητα.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Φοβούνται οι προσευχές τις κραυγές του έρωτα

Κι αυτό γεννά την ταπεινότητά τους

Κερί ν ανάβεις στις εικόνες

Όσων σ αγάπησαν

Παλιά μανουάλια θηλυκών Αγίων

Μαρία, Παρθένα ,πολύ πριν σε γνωρίσω

Βάσω, αμαρτία που δεν θα βρεις την Κόλαση

Βάνα, που ακόμα ανασαίνεις στα σεντόνια μου

Τόνια,που τα διπλώνεις

Ιωάννα,ξαπλωμένη στα νι, νυν και αεί αλλά ποτέ

Αντιγόνη, με τα αντί ,της αγάπης

Και μια άλλη , αντί της αγάπης

Δι ευχών ο έρωτας πάντα

Περιμένει το θαύμα

Συλλέγοντας ονόματα

Δήμητρα, Γιώτα,Βασιλική...

ΛΑΒΕ... ΣΚΕΤΟ

Στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, η ελληνική διπλωματία, υπέγραψε χωρίς στρατηγική, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς σχέδιο,την απόφαση. Το κράτος των Σκοπίων, αναζήτησε εναγωνίως μια ταυτότητα που να δικαιολογεί την ύπαρξή του. Προσδιορίστηκε, όπως ήταν πολύ φυσικό, από την επί 45 χρόνια ονομασία της περιοχής. Μακεδονία. Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Η ελληνική "εθνική" πολιτική στο θέμα αυτό, ήταν η ενεργοποίηση του εθνικισμού, στη βάση ενός συναισθηματισμού.Δεν εξηγήσαμε στη διεθνή σκηνή (φυσικό αφού είχαμε σκύψει και είχαμε προσκυνήσει τις επιταγές για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας)πως ως δύναμη στα Βαλκάνια δεν θα ανεχτούμε κινήσεις που ναρκοθετούν την μελλοντική ασφάλεια στην περιοχή. Επίσης δεν εξηγήσαμε στα Σκόπια, πως εμείς είμαστε ο μοναδικός εγγυητής της ύπαρξής τους, απέναντι σε μια εθνικιστική Σερβία, υποκινούμενη Αλβανία και καιροφυλακτούσα Βουλγαρία.
Ξεθάψαμε, Σάριζες, χλαμίδες, Μεγαλέξανδρους,γοργόνες και θάψαμε την συνέπεια στην διπλωματία και τη διορατικότητα στην πολιτική. Καλούσαμε τον κάτοικο του Τσιμπουκτού, να αποφανθεί ποιανού είναι ο Μεγαλέξανδρος. Της μάνας του και του πατέρα του. Σπρώξαμε ένα κρατίδιο που μας είχε ανάγκη, στον ανόητο εθνικισμό. Δείξαμε στις τηλεοράσεις μας, τις διαδηλώσεις της "σκοπιανής Χρυσής Αυγής" σαν να ήταν οι παίκτες του παιχνιδιού. Και σταδιακά τους κάναμε.
Σήμερα, που η υπόθεση εμφανίζεται και πάλι μπροστά μας (βλέπετε οι σημαίες και οι περικεφαλαίες δεν είχαν αποτέλεσμα), η κυβέρνηση χρησιμοποιεί και πάλι τον ανόητο εθνικισμό, ως μέσο πίεσης για τα τραπέζια των διαπραγματεύσεων.
Ο Παπαθεμελής ξεσκόνισε το σουγιά (σπαθί του πέφτει μεγάλο), ο Άνθιμος τα λάβαρα, ο Ψωμιάδης τη στολή της Ζήνας (είναι λίγο μπερδεμένος ιστορικά λόγο της έντονης σχέσης με την τηλεόραση) και πάμε. Πάμε όχι για λύση υπέρ μας, αλλά για να προκαλέσουμε τον Σκοπιανό ανόητο εθνικισμό,που εμείς θρέψαμε 15 χρόνια. (Μέχρι άγαλμα του Μεγαλέξανδρου έφτιαξαν, αυτό καταφέραμε)
Ακούσατε τον πρωθυπουργό να δηλώνει "η Ελλάδα θα σκεφθεί σοβαρά αν θα αναγνωρίσει το Κόσοβο;" ώστε να δώσουμε ένα μήνυμα σε αυτούς που θέλουν από εμάς την αναγνώριση του Κοσυφοπεδίου; Είδατε την υπουργό Εξωτερικών να καθιστά συνομιλητή την ρωσική διπλωματία; Ακούσατε κάποιον έλληνα αξιωματούχο να λέει την αλήθεια : "οι σκοπιανοί φίλοι μας ζουν σε μια περιοχή που γεωγραφικά λέγεται βέβαια Μακεδονία, αλλά ξέρουν πως η λύση γι αυτούς είναι μόνο η εξασφάλιση της ελληνικής συναίνεσης;"
Όχι βέβαια. Γιατί η ελληνική εξωτερική πολιτική, ευθυγραμμισμένη για μια ακόμη φορά (επικίνδυνα), με τις υπερατλαντικές επιταγές, και οι έλληνες "παίκτες" πολύ περισσότερο αναζητώντας το μελλοντικό προσωπικό χρίσμα,είναι εγκλωβισμένοι. Πρέπει να παίξουν μπάσκετ σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Να κολυμπήσουν στην άμμο.Να υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον συμψηφίζοντάς το με τις εντολές των εταίρων και το πολιτικό κόστος. Γι αυτό χρειάζονται τη βουή των εθνικιστικών αλαλαγμών. Για αντίβαρο στους ψιθύρους υποταγής στα τηλεφωνήματα του Μους και της Ράις. Τα Μολών Λαβέ, είναι η κάλυψη στο Λαβέ σκέτο...Του δικού τους, λαβέ. (Αν και το προτιμούν "Come and get them". You know...)

ΥΓ για τον πρωθυπουργό είχα πει αστειευόμενος πως η λύση είναι
αυτή.

Τώρα το λέω και σοβαρά

Η ΑΓΑΠΗ ΧΑΡΑΖΕΙ

Είναι Ρουμάνος. Έφυγε από την πατρίδα του πριν από 15 χρόνια.Μόλις είχε πέσει ο Τσαουσέσκου. Το Τείχος επίσης. Όλα γκρεμίζονταν γύρω του και ήταν ανάμεσα σε εκείνους, που έπρεπε να μάθουν να χτίζουν. Τη νέα ζωή, τις σχέσεις με τους άγνωστους ανθρώπους και αργότερα τα σπίτια μας. Ο Σαμουέλ έγινε οικοδόμος.
Εδώ και μέρες σοβατίζει τους τοίχους στην αυλή του σπιτιού μου. Μόλις τέλειωσε το πρώτο χέρι σοβά, αντί να χαράξει με ακαθόριστες γραμμές τον τοίχο,(για να πιάσει το επόμενο τελικό χέρι), έφτιαξε μια καρδιά και έγραψε "ΑΓΑΠΗ".
Και τα δυό θα χαθούν αύριο μέσα στον νέο σοβά. Εγώ θα ξέρω όμως (ο Σάμουελ μπορεί να το ξεχάσει), πως λίγο πιο δεξιά από την πόρτα με την καμάρα,υπάρχει χαραγμένη μια καρδιά.Ένα σύμβολο, μια ένδειξη, μια υπογραφή αγάπης.
Αν ο Σαμουέλ, ήταν μικρότερος σε ηλικία, ίσως να τολμούσε να γράψει και κάποια αρχικά με ένα + ανάμεσά τους. Σ+κάτι.Έρωτας+έρωτας.Άνθρωπος+άνθρωπος.
Όποιος αγαπά υπογράφει. Χαράζει τα μέσα του, την κάθε του μέρα,το γυμνό κορμί δίπλα του, τους τοίχους, με τα κοπίδια του έρωτα.Και ας τα σκεπάσει την επόμενη μέρα η καθημερινότητα,ο εγωισμός, ο σοβάς.

ΥΓ Παραθέτω την καρδιά του Σαμουέλ,απέναντι στις κακόγουστες καρδιές, δημιουργήματα του μάρκετινγκ και του χρήματος, καμιάς αγάπης, που έχουν κατακλύσει την Αθήνα.

Την αφιερώνω σε όλους αυτούς που ξέρουν πως ο έρωτας, η αγάπη, δεν είναι λούστρος για να γυαλίζει, αλλά χάραγμα.

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Τις περισσότερες φορές δεν σ αλλάζουν οι αποφάσεις που παίρνεις.

Σ αλλάζουν οι αποφάσεις που εκστομίζεις.

Παλιά πρόσεχα τις λέξεις.

Τώρα μαθαίνω την γραμματική των αποφάσεών μου...

-----------------------------------------------------------------------------------