Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Δίκοπη ζωή

Ξυπνάω δίκοπος. Έτοιμος να κόψω κι απ τις δυό πλευρές. Λυπάμαι αυτούς που δεν το ξέρουν και νομίζουν πως αρκεί να διαλέξουν πλευρά. Ξυπνάω και μαζεύω τσιγάρα απ το τασάκι. Όχι δεν καπνίζω. Καμιά, ποτέ δεν μάζεψε τα αποτσίγαρα. Ούτε το ποτήρι της. Μόνο τα ρούχα αργά. Με ελπίδα. Με προσμονή. Μήπως και πω "μείνε". Ξυπνάω, φτιάχνω καφέ, γράφω σε χαρτάκια κι ύστερα τα σκίζω. Δίκοπος. Ποτέ στη ζωή μου δεν πήγα με πόρνη. Ίσως γι αυτό ερωτοτροπώ με τις λέξεις. Οι λέξεις δεν καπνίζουν, δεν περιμένουν τίποτα από μένα.
Σήμερα ξύπνησα και δεν έκοβα. Στόμωσα. Γύρισα πίσω, στην εποχή που ήμουν μέταλλο αλλά δεν ήμουν μαχαίρι. Που προτιμούσα να αντανακλώ ματιές απ το να κόβω. Κι ύστερα άνοιξα το mail και είδα το μήνυμα. "Δίκοπη ζωή". Μια εκτέλεση από την Καλλιόπη Βέτα, τον Μίλτο Πασχαλίδη και Γιώργο Μεράντζα στο χωριό Τσόπελα. Ένα μικρό χωριό στο δρόμο για το Συράκο. Πήγα πρώτη φορά φοιτητής. Την Καλλιόπη Βέτα την έλεγαν τότε Πόπη ακόμη. Πίναμε ούζο στο νησί με την Πόπη και τραγουδούσαμε περιμένοντας να βγει απ το στρατόπεδο ο αγαπημένος της. Ο Γιώργος ο Μεράντζας αγαπημένη φωνή απ το παρελθόν, έφτιαξε έναν ξενώνα στα Τζουμέρκα ,μαγειρεύει και τραγουδάει για φίλους. Σχεδιάζαμε πριν δυό χρόνια να πάμε εκεί με φίλους αλλά...Αλλά άρχισα να κόβω. Δίκοπη ζωή
"Όσους δειλά περπάτησαν μαζί σου, να σημαδεύουν πάλι το κορμί σου και να σαι το πουλί και ο κυνηγός." λέει ο Ελευθερίου. Εγώ τι να πώ. Πως θέλω να σταματήσω να κόβω. Αλήθεια...