Την ένοιωσε, δεν την είδε. Πρώτα την ένοιωσε. Όπως ο λύκος το θήραμα. Πλησίασε με τον αέρα που υπόσχεται θύελλες. Την μύρισε. Αυτή τη μυρωδιά κάτω απ το άρωμα. Η βασανιστική ισορροπία που παίζει με την μικρή φλέβα στο λαιμό. Άρωμα, γυναίκα. Γυναίκα άρωμα.Γυναίκα. Κι αυτός λύκος.
"Γειά σου είμαι η Κατερίνα. Από δω ο Γιάννος"
Γύρισε και την είδε. Αυτή ήταν η Κατερίνα. Και αυτός κάποιος. Κάποιος που τη συνόδευε. Αυτή ήταν λοιπόν η Κατερίνα. Γνωστή ηθοποιός. Με τον αέρα της. Παιδί κάποιας παλιάς θύελλας. Μάνα κάποιας καινούριας.
Έλαμπε. Σταύρωσε τα τεράστια πόδια της και πάνω της σταυρώθηκαν τα βλέματα του κόσμου. Άπλωσε τα χέρια της σαν υπόσχεση και σε λίγο το γέλιο της. Γέλαγε. Μισόκλεινε τα μάτια και γέλαγε. Δυό μικρές ρυτίδες εμφανίζονταν σε κάθε μάτι. Ήταν σίγουρος πως αγνοούσε την ομορφιά τους. Τη φοβόταν. Πόσο όμορφη ήταν.
Χάθηκε μέσα στην κουβέντα της μεγάλης παρέας και ύστερα αναδύθηκε. Με τα μαύρα της μαλλιά, με το γέλιο της, με το κλάμα της. Ναι το κλάμα της. Κανένας δεν τον καταλάβαινε. Μόνο αυτός. Ο λύκος.
Γύρισε τα μάτια του και είδε τον Γιάννο. Αρκετά μικρότερος. Δεν ήξερε τι σημαίνει θύελλα. Τι θα πει ναυάγιο. Πώς κοιτάει ο λύκος. Ο Γιάννος ασχολιόταν "με πέτρες". Εννοούσε με διαμάντια και η φράση ήταν το ακρότατο σύνορο του χιούμορ του. Η Κατερίνα γέλαγε με το κλάμα της. Διαχεόταν, διέκοπτε, πρωταγωνιστούσε. Παντού. Με τον αέρα αυτού που κυριαρχεί, με τη μπόρα αυτού που φοβάται.
"Σ αρέσει το κρασί" τη ρώτησε
"Πολύ" του απάντησε
"Αυτό φταίει;"
"Όχι"
Την ήξερε. Ήξερε τι θα του απαντούσε. Ήξερε τι έπρεπε να τη ρωτήσει. Της το είπε.
"Σε ξέρω. Ξέρω πώς τρως, πώς κάνεις έρωτα. Ξέρω πως θες να σε ταίσω με τα δάχτυλα, ξέρω πως θες να ταράξω την κατασκευασμένη ηρεμία σου, ξέρω πως προτιμάς τη θύελλα που μπορώ να εξαπολύσω απ αυτή που μπορεί να ξεσπάσει μέσα σου".
Χαμογέλασε. "Το νοιώθω αυτό που λες" του απάντησε, "μήπως φταίει η ομοιότητα που λένε όλοι πως έχω με την πρώην σου"
Γέλασε αυτός. "Φταίει η ομοιότητα που έχεις με όλες τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν άλλες αλλά δεν αντέχουν ούτε αυτό που είναι ούτε την αλλαγή"
Ήπιε μια γρήγορη γουλιά από το ποτήρι της και κοίταξε λοξά προς τη μεριά του Γιάννου.
"Θέλεις να βρεθούμε να τα πούμε, με ενδιαφέρει η άποψή σου" του είπε
"Όχι, γιατί είσαι αλογάκι της Παναγίας"
"Τι;"
"Τρως αυτόν που ερωτεύεσαι γιατί δεν τον αντέχεις. Δεν αντέχεις την απαίτηση που έχει η ίδια η επιλογή σου. Θες να υπάρχεις χωρίς κόστος και αυτό είναι το κόστος σου. Μοναξιά λέγεται. Με θόρυβο.Γι αυτό διάλεξες τον "πετρά". Είσαι αυτοκαταστροφική"
Τα μάτια της γυάλισαν. Πίστεψε πως θα κλάψει. Γύρισε όμως στην παρέα και άρχισε να γελά χωρίς λόγο. Έκανε και αυτός το ίδιο. Σαν λύκος γύρισε αργά το κεφάλι προς τον Γιάννο και τον ρώτησε:
"Εσύ που ασχολείσαι με διαμάντια έχεις δει τι χρώμα έχει το διαμάντι όταν το βγάζει ο "ντιγκαμαν" από τις λάσπες στη Σιέρα Λεόνε"
"Βέβαια από διάφανο ως μαύρο"
"Όχι φίλε μου"
"Αφού έχω δει"
"Έχει το χρώμα απ το θολό βλέμα της μοναξιάς. Της μοναξιάς μιας γυναίκας ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους"
55 σχόλια:
με έστειλες.
Λύκε λύκε είσαι εδώ??
Να περνάς καλά ήρθα να σου ευχηθώ :)
Παιδί κάποιας παλιάς θύελλας. Μάνα κάποιας καινούριας.
Ακόμα και ο Λύκος πρέπει να προσέχει τη θύελλα, ξέρεις...
(είναι φοβερό, πάντως,το χρώμα της μοναξιάς μιας γυναίκας ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους -και δεν ξέρω πολλούς που να μπορούν να το δουν)
(**και κατάλαβα, και πριν, και τώρα)
Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο :)
Τον έστειλες αδιάβαστο τον διαμαντέμπορα, λύκε.
Πολύ όμορφο, αισθητικό, αλληγορικό. Η ερμηνεία υποθέτω δική μου. Μου άρεσε το ύφος, ο διάλογος, οι τυχόν συμβολισμοί, το περιβάλλον που δημιουργεί. Εύγε φίλε μου. Γνωρίζω πως πειραματίζεσαι με τη γραφή. Και κατα τη γνώμη μου τα πάς υπέροχα.
Δεκάδες γυναίκες προσπαθούν μέσα από αυτές τις πέτρες, τις μαγικές σπηλιές όπου θα μεταμορφωθούν και τις φτηνές "τυροπιτένιες" αγκαλιές να γεμίσουν τις ατελείωτες, μοναχικές και χωρίς προορισμό ώρες... προσπαθούν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα...
Άναυδος...
Από τα πιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει. Κάθε φράση ένας μικρός πίνακας. Όλο, μια πολύτιμη συλλογή.
Και ο Λύκος...
Εξαιρετικά δυνατή περιγραφή.
Καλό σου Σαββατοκύριακο.
Μώρέ πολύ καλό!
...
Και οι δυό μύστες του κρασιού.
Σίγουρα θα πίναν κόκκινο!
Και έπειτα...?
τί έγινε?
Μην φτιάξω εγώ το τέλος ...δώστο και αυτό
Βέβαια ναί...τί σημασία θα χε...είναι μόνη εν τέλει αλλά ίσως πάλι να την αγαπάς περισσότερο και να της δώσεις μια ευκαιρία ακόμη να ζήσει στην επιφάνεια
υπάρχουν άντρες που γνωρίζουν καλά τις γυναίκες και γυναίκες που ξέρουν καλά τους άντρες.
όμως το χαστουκι θα έρθει από αυτόν που βρίσκεται στο πλάι μας
πολύ όμορφη ανάρτηση, άλλε, γιατί μου φαίνεται σαν συνέχεια της "πιο μεγάλης ώρας" ή μπορεί να κάνω και λάθος...
...και σήκωσε το ποτήρι του : σε ότι δεν ζήσαμε, στο απρόσμενο, στη θύελλα. Στο όνειρο που κάθε μέρα καταριέσαι να μην έρθει γιατί ξέρεις πως δεν θα το αντέξεις.
Βρε αρχιψεύταρε!
Σιγα μην της είπε όχι επειδή είναι αλογάκι της παναγιάς, η φοράς!
:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
"Έχει το χρώμα απ' το θολό βλέμα της μοναξιάς. Της μοναξιάς μιας γυναίκας ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους"!
Σαν να με ...διάβασες σήμερα φίλε μου!! για μένα το έγραψες αυτό;; :))
Μπράβο σου!! Έχεις πολύ δυνατό γράψιμο!!
@ Abttha
Καλή σου μέρα. Δεν ήθελα να σε στείλω. Έγραψα μια ιστορία που θεώρησα πως έπρεπε να τη γράψω παρότι μπορεί και να...καρφωθώ
@ Τέρας
Εδώ είναι ο λύκος.Και είναι μια χαρά τέτοιο δάσος που είναι τα πράγματα
@ Νατασσάκι
Το κακό είναι πως πολλές μπερδεύουν το μόνες με το χαμένες στη μοναξιά τους. Μοναξιά σημαίνει να μην μπορείς να βρεις το δρόμο να καλύψεις το κενό. Να φταίνε όλα, να είναι ελλειπή και ελλειποβαρή. Να γελάς γιατί θεωρείς πως αυτό είναι το φάρμακο και εκεί που τελειώνει το γέλιο να ανακαλύπτεις πως έχει γίνει δηλητήριο. Ναι είναι δύσκολο να ανακαλύψεις το θολό αυτό βλέμα, αλλά αν το κάνεις δεν μπορείς ούτε να κλάψεις ,ούτε να αγαπήσεις. Μόνο να φύγεις.
Ο λύκος στη θύελλα παραμένει απλώς λύκος
ΥΓ Κατάλαβες ε; Πονηρούλα
@ Γκρέμι
Δεν νομίζω πως το κατάλαβε ο διαμαντέμπορας. Ούτε και το τι τον περιμένει
@ Λοκους
Σ ευχαριστώ. Το κείμενο δεν νομίζω πως χρειάζεται ερμηνεία. Είναι πραγματική ιστορία΄. Και οι πραγματικές ιστορίες , επειδή ακριβώς είναι οι ιστορίες μας, είναι και οι άνθρωποι και οι χαρακτήρες και οι συμβολισμοί.
Καλώς να έρθεις στην πατρίδα
μήπως δεν ξέρω καλά την έκφραση 'με έστειλες';
νόμιζα πως είναι εντελώς θετική, λάθος είναι;
@ Πανδώρα
Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να κάνουν τις επιλογές τους. "Ο καθείς και τα όπλα του" που λέει και ο ποιητής
Αν βρεθείς χωρίς όπλα, ή κάπου τα εγκατέλειψες, ή δεν είχες ποτέ.
@ Spy
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Ίσως είναι ένα φορτίο μέσα μου που το έβγαλε όλο αυτό. Πού θα πάει, θα βγει και το φορτίο το ίδιο...
@ Ανάσα
Το κρασί είναι κόκκινο και η γυναίκα μελαχροινή όπως έλεγε παλιά κάποιος. Το τέλος δεν θα στο πω, ξέρεις πως δεν έχει καμιά σημασία. Γράψτο όπως θέλεις εσύ, αλλά άσε τον λύκο να είναι λύκος. Μην τον αλλάξεις. Μην τον κάνεις pet.Άφησέ τον να κοιτάει το φεγγάρι και να ουρλιάζει. Άφησέ τον να χάνεται εκεί που για τους άλλους είναι επικίνδυνα. Αυτός ξέρει.
Δεν ξέρω τελικά τι σημαίνει αγαπάω περισσότερο.
"Εγώ ψάχνω το φως μου.Γι αυτό αγαπάω νύχτα"
@ Αθηνόβιε
Έτσι ακριβώς συμβαίνει. Δεν μπορούμε τελικά να ξεφύγουμε από τις επιλογές μας. Επειδή πιο πάνω το έγραψα ποιητικά, τώρα θα το γράψω όπως το λέει ο λαός μας "άμα κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι"
@ Τρυφό
Συνέχεια δεν θα το λεγα. Απλώς όταν έρθει εκείνη η "πιο μεγάλη ώρα" τα υπόλοιπα έχουν την μυρωδιά της...
@ Βασικέ
Στο απρόσμενο, στη θύελλα, στο όνειρο που φοβόμαστε πως δεν θα αντέξουμε και γι αυτό το κυνηγάμε δοκιμάζοντας τις αντοχές μας.
@ Νομάδα
Φοράδα, όπως το γράφεις. Αλλά αλογάκι της Παναγίας με γόβα 12 πόντους και μεγαλύτερη λεπίδα στην ψυχή της
@ Μαριάννα
Δεν το γραψα για σένα και ελπίζω να μην το έχεις το βλέμμα αυτό. Δεν νομίζω πως σου πάει. Αν φοβάσαι πως συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλαξέ τα όλα. Δες τι κάνεις λάθος. Οι άνθρωποι είναι λογικά όντα και πρέπει όχι μόνο να μην το ξεχνάνε αυτό αλλά να το χρησιμοποιούν κιόλας
@ Abttha
Η έκφραση είναι όπως την εξηγείς. Απλώς ήθελα να πω πως σκοπός μου ήταν η ιστορία αυτή καθ αυτή. Χαίρομαι που σε έστειλα. Εσένα ειδικά
Αχτύπητος συνδυασμός...
Λύκος με αλογάκι της Παναγιάς
Η απόλυτη συνταγή για μια καταστροφική σχέση !!!
Καλή βδομάδα και ...
Κράτα γερά ...
Χείμαρρος η γραφή σου, μα υπόγειος χείμαρρος. Το τοπίο μοιάζει ακίνδυνο, ήρεμο, το έδαφος στέρεο.. Στα μάτια σου λάμπει η απάτη. Θα με ρωτήσεις, πως είδες τα μάτια μου, με την γραφή μόνο;Σωστά.. Δεν τα είδα.. Τα ένιωσα.. Όπως ο λύκος το θήραμα, μα πάλι ίσως και το αντίστροφο. Η παρατήρηση πάντα σχετική, ανάλογα που πατάς. Και με ένα ποτάμι κάτω από τα πόδια σου, ακόμα κι αυτή η πλασματική εντύπωση πως πατάς κάπου δε φτάνει..
Αυτό που μοιάζει αληθινό, μπορεί να είναι το πιο ψεύτικο από όλα. Περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος, αν τον εξηγήσεις θα εξηγήσεις τον κόσμο όλον. Μα είναι αδύνατο, όπως το να μετρήσεις τα άστρα.. Αδύνατο..
Τις πιο πολλές φορές που διαβάζουμε στον άλλον την μοναξιά, είναι τρόπος να κρύβουμε τη μοναξιά τη δική μας.Ο πιο σίγουρος τρόπος να σχηματίσουμε μία εικόνα για μας, είναι τα μάτια των άλλων. Τους έχουμε και μας έχουν ανάγκη... Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό, να σχηματίζουμε την εικόνα για μας, στα μάτια μέσα αγαπημένων..
Στον κόσμο της σχετικότητας, όπου είμαστε άλλοι ανάμεσα σε άλλους, νομίζω θα προτιμούσα τη ζωή ενός ηθοποιού, από τον ρόλο μιας νοικοκυράς, όταν κι οι δυο βασίσουν στην ζωή τους σε ανταλλάγματα, παραχωρήσεις και ψέματα.. Δεν υπάρχει τέλειο, ούτε καν κατά προσέγγιση. Κι αν κάτι λατρεύω στους ανθρώπους είναι τούτο.. Οι αδυναμίες τους.
Χάρηκα αληθινά, που με την επίσκεψή σου στη σελίδα μου, μπόρεσα να φτάσω στην δική σου! Καλό απόγευμα να έχεις!
��� ��� � ������ � � ���� � ��������..� � ����� ������ � ����� "� ����� � � ����� � �� ������� � ��..�� � � �� � ������..
��� ����������� � �� � ���.. ����� ���� ������..
�.�. �� �������� ����� � ������ "����� � ����� � ���� � � ��� �������� � ����� � ����� ���� ��� �� ������� �� �� � ���� �� � ������"
� ��� ����:)
Aλλε μου το κείμενό σου με έκανε να αναρωτηθώ.. αν όλοι εμείς μπορούσαμε να γίνουμε οι άλλοι που θα θέλαμε μα δεν άντέχουμε όπως λες.. τότε σε τι κόσμο άραγε να ζούσαμε..
πολύ διαπεραστική του λύκου η ματιά.. δυνατό και όμορφο κείμενο..
Υ.Σ. Θα προτιμούσα βέβαια και θα ήταν πιο δίκαιο αν έλεγες: "Φταίει η ομοιότητα που έχεις με όλoυς τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν άλλοι αλλά δεν αντέχουν ούτε αυτό που είναι ούτε την αλλαγή"
να είσαι καλά:)
ο αλλος ρε....
μονο και μονο με το ονομα που διαλεξες εισαι διαφορετικος....η θελεις να εισαι διαφορετικος....ακομα και οι εγγραφη σου για αυτη τη μοναδικοτητα μιλα...υπεροχο το γραψιμο σου....δειχνει ανθρψπο ταλαντουχο και φυσικα δεν περιμενεις εμενα να σου το πω....ενδειαφερον.....πολυ
να εισαι καλα και να γραφεις ετσι "μοναδικα"
Βρε Άλλε μου καλέ,
εσύ μας βγήκες και μεγάλος λογοτέχνης. Μου άρεσε το διήγημα σου!!
Δεν ήξερα ότι το αλογάκι της Παναγίας τρώει αυτό που αγαπά!!
Θα σου το 'χουν ξαναπεί, δε μπορεί... Η γραφή σου...σαν σαρωτική ανεμοθύελλα της ερήμου διαπερνά τον αναγνώστη
Την νιώθεις, δεν την βλέπεις. Πρώτα τη νιώθεις.....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
(υ.γ. τώρα έμαθα για το αλογάκι της Παναγίας)
Όλο αυτό που διάβασα είναι ένα ποίημα. Μπορεί η φόρμα του να ανήκει στο πεζό λόγο, η δομή του όμως, ο εσωτερικός του λογισμός, είναι καθαρά ποιητικός.
Διαμάντι!
@ Side
Για μια καταστροφική σχέση αρκούν και πιο απλά πράγματα. Ο εγωισμός.Ο εγωισμός που δημιουργεί ντόμινο. Βαστάω γερά φίλε μου. Είναι μάλλον στη φύση μου
@ Ανεμοσκορπίσματα
Η σχετικότητα του κόσμου (όπως και στο σύμπαν) δυστυχώς είναι παρεξηγήσημη. Ενώ είναι κοινωνικός νόμος από πολλούς εκλαμβάνεται ως αγνωστικισμός. Αφού όλα είναι σχετικά δεν υπάρχουν κανόνες, αλήθειες, όρια. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να δημιουργούν το σωστό ή λάθος υπόβαθρο που γίνεται βάση τους. Αλλιώς χάνονται. Πνίγονται στον αγνωστικισμό και τα άλλοθι που εφευρίσκουν για να μπορούν να υπάρχουν. Όλα είναι σχετικά, διαφορετικά,ίσως και αντίθετα. Αλλά πραγματικά. Στο πραγματικό πρόβλημα δεν μπορείς να αντιπαραβάλλεις τη διάθεσή σου να μην το αντιμετωπίσεις. Τη φυγή
Αυτό είναι εγωισμός που το μόνο που θα αποδείξει είναι τη δική σου σχετικότητα. Μάλλον ασυμβατότητα με τη ζωή των συνανθρώπων σου.
Σ ευχαριστώ για την επίσκεψη
@ Σταγόνα
Ο πατέρας μου έλεγε, ο καθένας βρίσκει τον Θεό με το μυαλό του. Η αναφορά στη γυναίκα σχετίζεται με την ιστορία και μόνο. Ωστόσο πιστεύω πως σήμερα οι γυναίκες βρίσκονται απέναντι σε μια επίθεση που περιλαμβάνει πρότυπα, ανάγκες να έχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές για να είναι αρεστές,σε πίεση για να είναι σύζυγοι μάνες, ερωμένες. Είναι πιο ευάλλωτες. Αν δεν το καταλάβουν, αν δεν αντισταθούν, αν δεν προτάξουν την ποιότητα εύκολα γίνονται γελοίες εικόνες. Θα έχεις δει φαντάζομαι γυναίκες 50 χρόνων ντυμένες σαν 18άρες
@ Νεφέλη
με το ποιητικό όνομα. Όλοι είμαστε ευτυχώς μοναδικοί. Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το γράψιμο είναι ένας τρόπος για να ζω. Ή μάλλον για να αισθάνομαι
Καλημέρα
@ Μερόπη
Για την ακριβεια το αποκεφαλίζει. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να εκσπερματώσει το αρσενικό. Δεν θα σου έλεγα βέβαια να δοκιμάσεις
@ Φύρδην
Μερικές φορές ίσως θα ήταν πιο βολικό να είχε απλώς ένα αεράκι αντί για θύελλα. Έχει κόστος ξέρεις. Κάποιες φορές μάλιστα θα προτιμούσα να είμαι βλάκας. Χωρίς αέρα, χωρίς θύελλα, χωρίς βροχή. Βλάκας
@ Κούκε
Πατρίδα, για μια ακόμη φορά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μακάρι κάποια στιγμή να τα πούμε στην πατρίδα. Πιστεύω πως είσαι παιδί...διαμάντι
Κι εγώ Αλλε μου γιατί έχω την εντύπωση ότι σήμερα οι άντρες είναι πιο ευάλωτοι, πιο αδύναμοι, πιο μπερδεμένοι.. λόγω της αντιστροφής των ρόλων.. απο το ένα άκρο φτάσαμε με άλματα στο άλλο..
την καλημέρα μου:)
«Πέρνα καμιά φορά
μπες απ' το πλάι στάσου
κάτω από το γεφυράκι της παλάμης μου
απ' όπου ήσυχα κυλάω»
Κική Δημουλά
Καλημέρα!!!!!!!!
τρωγόμαστε...
Η πείνα, η δίψα, η ανάγκη για ίσες ευκαιρίες κι αξιοπρέπεια, είναι μία σταθερή βάση από όπου μπορείς να θεωρήσεις τον κόσμο. Δεν αναφερόμουν σε τέτοιου είδους σχετικότητα. Μα στην σχετικότητα του να διαβάζουμε και να ψυχογραφούμε τους άλλους, ακόμα και μας. Όλοι ξέρουμε πόσο επώδυνο είναι να είσαι διαφορετικός και να μην έχεις αποδοχή. Κι ο κάθε άνθρωπος, έχει να αντιμετωπίσει αυτή την διαφορετικοτητά του.. και την διαφορετικότητα των άλλων. Όσο αφορά την διαφορετικότητα, νομίζω είναι καλό να γνωρίζουμε πόσο σαθρό είναι το έδαφος, πόσο κοντά το ψηλά και το χαμηλά.. Αναφέρομαι πάντα στους τρόπους που επιλέγει κανείς να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες, ή να τις κρύψει... Ακόμα κι αν είμαστε σίγουροι για τον λάθος τρόπο επιλογής του, δεν χωρά " δικαστική απόφαση" . Οι άνθρωποι αλλάζουνε, και τα λάθη γίνονται συχνά σωστά και τα σωστά λάθη. Δεν κουβαλάμε όλοι ίδια βιώματα, όσο ζούμε μαθαίνουμε κι εξελισσόμαστε..
Οπωσδήποτε έχω τον δικό μου κώδικα τιμής, κι αξιολόγησης των καταστάσεων , όπως και συ. Κάποτε οι δυο κώδικες θα συναντηθούν, κι έχει μεγάλη σημασία πως θα αντιμετωπίσει ο ένας τις αλήθειες του άλλου. Με σεβασμό, ή ωμή διάθεση σύγκρουσης. Ή αδιαφορία.
Καλημέρα!
@Ανεμοσκορπισματα
Εχεις απολυτο δικιο σε οσα γραφεις. Αυτη ησχετικοτητα ειναι η ζωη. Αυτη η διαλεκτικη ειναι ο ανθρωπος. Οχι δεν χωρανε δικαστικες αποφασεις. Κατανοηση μονο. Δεν παυουμε ομως να κρινομαστε, να επιλεγουμε και να μας επιλεγουν γι αυτο. Οι ανθρωποι δεν συναντιουνται μεσα απο τη συμφωνια αλλα μεσα απο την αγωνια τους τις παραδοχες και τις αντιθεσεις τους. Εχουμε λοιπον συναντηθει
@genna
Τρωγομαστε. Αρχισα ομως να κυλαω ησυχα. Ευχαριστω για τους στιχους
Απλά καταπληκτικό...
κρατώ το θολό της μοναξιάς κι ένα γέλιο ανόθευτο...
Υπέροχο κείμενο!!!
καλώς σε βρίσκω και από εδώ
να έχεις μια όμορφη ημέρα!
απλά καταπληκτικό κείμενο,έστω κι αν το είδα καθυστερημενα!
Τώρα,αν σου πω οτι στο μυαλό μου εικονογραφήθηκε με την ξεχωριστή μορφή γνωστής τηλεοπτικης ηθοποιου που φέτος ξεχώριζε στο ΜΕΓΚΑ,λες να έχω πέσει μεσα?
"παιδί μιας παλιας θύελλας,ητέρα καποιας καινούριας"
Μαγικό!
Τα γκρέμισες όλα και τα ξανάχτισες με ένα ποστ.
Εύγε
@ Σκουέαρ
Λες να εχεις πέσει μέσα; Τι σημασία έχει φίλε μου. Άμα είσαι παιδί της θύελλας, ο άνεμος σφυρίζει μια ζωή στ αυτιά σου. Σ ευχαριστώ
@ Βάσκες
Και πού είσαι ακόμη...Όχι πως μ αρέσει να γκρεμίζω αλλά αυτό το ξαναφτιάξιμο μετά το γκρέμισμα...
Δημοσίευση σχολίου