Στην Πράγα πήγα πρώτη φορά, λίγο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Το Τείχος είχε πέσει, οι άνθρωποι έλεγαν πως επιτέλους στέκονταν όρθιοι και στην πραγματικότητα όλα ήταν μετέωρα. Το μετέωρο βήμα της Ιστορίας. Μπα... Παραμύθια. Της Ιστορίας της αρκεί που γράφεται. Και στους ανθρώπους αρέσει, να δίνουν τις ερμηνείες τους.
Ήταν άνοιξη. Περπατούσα στην πλατεία της Βελούδινης Επανάστασης, και ντρεπόμουν. Κάποτε πίστευα πως το κροτάλισμα απ τις ερπύστριες των σοβιετικών τανκς δίπλα στην Γέφυρα του Καρόλου, εκείνη την Άνοιξη της εισβολής,ήταν ο ήχος της ανάγκης. Ανάγκη να κρατηθεί ο παγκόσμιος σοσιαλισμός σταθερός απέναντι στην αντίδραση. Τώρα γιατί ο Ντούμπτσεκ και ο λαός της Τσεχοσλοβακίας ήταν αντίδραση και τα τανκς δημοκρατία,νομίζω πως σήμερα μόνο ένας εγκέφαλος τύπου Μπους, θα μπορούσε να απαντήσει.
Στην Πράγα πήγα πολλές φορές έκτοτε. Μαγική. Σαν στημένο σκηνικό θεάτρου. Μαριονέτες, λιθόστρωτα, μπύρα (Pilsner Urquel βέβαια η καλύτερη στον κόσμο),όμορφοι άνθρωποι, αρμονία, μουσική. Α ναι και Μπεχερόφκα. Το πιο γευστικό χωνευτικό στον κόσμο. Αν είσαι ερωτευμένος, η Πράγα μοιάζει με υπόσχεση που δεν χρειάζεται να εκστομίσεις. Θέλω να ζω όλα αυτά και τα θέλω για πάντα.
Την τελευταία φορά (ναι ερωτευμένος φυσικότατα), στη γέφυρα του Καρόλου, γνώρισα το συγκρότημα JAZZ NO PROBLEM. Στην πραγματικότητα ο καθένας από αυτούς είναι μια ολόκληρη μπάντα. Ιδανικοί τζαζίστες. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια. Και έκτοτε στέκουν στην μια πλευρά της γέφυρας, λες και είναι η μουσική τους, το αναγκαίο και σημαντικότερο στήριγμά της.
Είχα πάρει ένα πολύ όμορφο δισκάκι τους, το οποίο είχα χάσει. Το βρήκα πριν δυό μέρες προσπαθώντας να βάλω τάξη στο ακατάστατο γραφείο μου και την ακόμη πιο ακατάστατη ζωή μου. When you are smiling λοιπόν...
http://boomp3.com/m/e13bbea229ef/when-you-re-smiling
8 σχόλια:
Όμορφα την περιγράφεις! Μου ανοίγεις την όρεξη. Δεν έχω πάει... ΑΚΟΜΑ. Στα υπόψη.
από φωτογραφίες μόνο που έφερε ο γιός μου οταν την επισκέφτηκε πριν αρκετά χρόνια και κάτι όμορφες μαριονέτες που έμειναν τελικά σε "άλλα" χέρια, έμαθα για την Πράγα.....δυστυχώς δεν κατάφερα μέχρι τώρα να την επισκεφθώ κι ας το επιθυμούσα απ το 68 για τους λόγους που ανέφερες...
Ωστόσο ελπίζω πάντα στο μέλλον!
Η περιγραφή σου μεγαλώνει την επιθυμία μου γι αυτό το ταξίδι...
α, και να μην το ξεχάσω, το "when you re smiling" πολύ καλό!!!
xa! του εχω δει κι εγω αυτούς!
Οντως πολύ καλοί. δεν πηρα δισκάκι ομως γμτ.
4 χρόνια πριν.
:)
ΥΓ. Νοβομέμτσκι πιβοβάρ;
H Πράγα έχει λατρευτεί απ΄όλους όσους την έχουν επισκφτεί.
Φίλοι, την περιγράφουν, όπως κι εσύ, με αγάπη, μυστήριο και με μια αρχιτεκτοινική απείρου ομορφιάς.
:-)
"Ακούγεται" ΥΠΕΡΟΧΗ... and all that jazz!!!
Ένα καλό ξημέρωμα πέρασα να πω! Ωραίο τραγούδι και όταν το συνδυάσει κανείς με θύμησες από την όμορφη Πράγα τότε εσύ ξέρεις πόσα θα σου λέει...
To έχω πάρει κι εγώ. Είναι πολύ ανεβαστικό δισκάκι.
Δημοσίευση σχολίου