Κακιά μέρα. Οι άνθρωποι μπορούν να πνιγούν μέσα σε αυτό που νοιώθουν. Να τους ξεβράσει το "γιατί" στην άκρη της ζωής. Μπορεί να τσακιστούν στα ίδια τα βράχια που κάποτε κάθισαν για να απολαύσουν τη ζωή. Κακιά μέρα.
Σιωπή. Άκουγα το μέταλλο του αναπτήρα να γδέρνει την τσακμακόπετρα για λίγη φλόγα. Και μέσα μου όλα γδαρμένα. Χωρίς σπίθα. Άπλωσα το χέρι να κλείσω τα τηλέφωνα. Να μην χτυπήσουν. Να μη με βρούνε. Να μη με ρωτήσουν.
Πριν προλάβω να το κλείσω χτύπησε. Απάντησα.
"Έίμαι ο Στέφανος έλα τώρα απ το σπίτι"
"Δεν μπορώ ρε φίλε, δε γίνεται ίσως αύριο"
"Τώρα υπάρχει λόγος"
Πήγα. Με γδαρμένο το μέσα μου, με τελειωμένο τον αναπτήρα, χωρίς φλόγα, χωρίς. Απλώς χωρίς. Άνοιξε την πόρτα και μπήκα. Ο Στέφανος ντυμένος στα άσπρα έσυρε το σκαμπώ ως το πιάνο.
"Από δω η Σόνια"
"Ναι σε ξέρω"
"Σώπα και άκου"
Στο μπαλκόνι μου μύρισε η γαρδένια. Ο Στέφανος στα άσπρα χάθηκε μέσα στις μουσικές και το μαύρο του πιάνο . Και η Σόνια με το έντονο κοκκινάδι στα χείλια άρχισε να παίρνει εκείνο το στήσιμο της ντίβας. Σαν να ήταν όχι στην Κυψέλη αλλά στη Σκάλα του Μιλάνο ή στην Όπερα της Βιέννης. Σαν να ετοιμαζόταν να της απονείμουν πάλι το βραβείο Μαρία Κάλας.
Η μουσική απ το πιάνο ξεχύθηκε. Ήρεμα και μετά κυριαρχικά. Κάτι μου θύμιζε αλλά τι;
Και τότε η ντίβα άνοιξε τα χείλια με το κοκκινάδι κι όλα έγιναν μια φωνή. Από κάπου έβγαινε που δεν καταλάβαινα. Αλλά χτυπούσε πάνω μου. Καταπάνω μου. Ρεύμα. Ήταν τα λόγια, που τα χάιδευε τέτοια φωνή. Γνωστά λόγια
Απ τη Σμύρνη ως τη Βαγδάτη
μπερδεμένοι οι καιροί
πνίγηκαν μες τον Ευφράτη
του Παράδεισου τα Ουρί
Ένας γέρος στη Νατζάφη
ξύνει δυο παλιές πληγές
και ματώνουν της ζωής του
έρωτες και συμφορές
Παραμύθι του καιρού μου
ποιό το τέλος ποια η αρχή
κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
δως της Θέ μου αντοχή
Ο Στέφανος στα άσπρα έχει χαθεί στο μαύρο πιάνο του, η Σόνια έχει γονατίσει στο πάτωμα και στέλνει στον ουρανό τη φωνή της και εγώ έχω γονατίσει μέσα μου και κλαίω.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Πώς γίνονται τόσα κακά και καλά σε μια μέρα. Πόσο όμορφο είναι ένα τραγούδι. Πόσο βλάκας μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος;
"Σ άρεσε;"
"Μ άρεσε" μόνο αυτό κατάφερα να πω
"Θα το τραγουδήσω στην Όπερα είναι το τραγούδι μου. Μπορώ να ζήσω με αυτό. Μεγάλο ποίημα. Όπως και τα άλλα. Θα τα τραγουδήσω όλα"
Πόσο αμήχανος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος; Και πόσα να καταλάβει σε μια μέρα. Η ζωή είναι εκεί έξω. Στην κάθε μας μέρα. Αλλά δεν μπορούν να τη ζήσουν όλοι. Γιατί δεν φτάνει να της ανάβεις κεριά. Πρέπει να μπορείς εσύ να κάνεις το θαύμα...
49 σχόλια:
Καλημεροσνουποφιλί!
Μ' αρέσουν τα παραμύθια. Είτε για μικρούς, είτε για μεγάλους. Μου φαίνεται είναι καιρός να τα ξαναρχίσω...
Kανενα κερι θα ελεγα.
Θαυματα να κανουμε.
καλο μηνα
Αυτό το θαύμα είναι δίπλα μας και συμβαίνει κάθε μέρα μα που να το πάρουμε είδηση έτσι πνιγμένοι που είμαστε στη μιζέρια μας και στην άρνηση ν΄ ανοίξουμε τα μάτια μας για να γεμίσει η ψυχή μας φως!!
Η μουσική και η ποίηση είναι νομίζω ένα μοναδικό κανάλι για να βγούμε εκεί έξω στη ζωή και στη λάμψη!!
Τέλειοοοο!! Ειλικρινά πολύ μου άρεσε !!!
Καλό μήνα φίλε μου.
Tούτο το "γιατί" πνίγει. Μοιάζει με βιαστική μπουκιά που έχει κάτσει στο λαιμό και δεν αφήνει να ανασάνουμε. Το "γιατί" που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γεννάει απορίες. Σα βουνό στέκει στις ψυχές μας. Τέτοιες απορημένες άδικες στιγμές μπορούν να μας κυνηγούν επ’ άπειρον. Μέσα σου κάτι σε κάνει να νομίζεις πως φταις εσύ. Πως όλες οι ευθύνες του κόσμου είναι δικές σου.
Μέσα στη προσπάθεια να εξηγήσεις το μυστήριο ανακαλύπτεις το αίσθημα της ενοχής. Τούτο το συναίσθημα είναι ένα ναρκωτικό, που μπορεί από μόνο του να αποκοιμίσει τη ψυχή, σε μια νύχτα ατέλειωτη. Κακιά νύχτα!
Και αρκεί μόνο μια στιγμή! Μια τόση δα στιγμούλα… όση το «τσακ» ενός αναπτήρα. Μέσα στη φλόγα του, ξαναανακαλύπτουμε τη ΖΩΗ. Και τότε γίνεται το θαύμα!
Όλα ΦΩΣ! Όλα είναι ΖΩΗ!
'Ομορφα έργραψες πάλι..πολύ όμορφα!
Καλό σου μήνα και καλό καλοκαίρι!
"Μ άρεσε" μόνο αυτό κατάφερα να πω"
κι εμένα άλλε κι εμένα, πολύ!!!
Κι εγώ που νόμιζα ότι θα είχα την αποκλειστικότητα στη μελοποίηση..."ΟΛΑ ΝΥΧΤΑ" Ξημερώματα του "άλλαξα τα φώτα"! Πρέπει να το ακούσεις φίλε.
Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι άλλε...κι αν δεν ειναι να το φτιάσουμε, ξέρεις εσύ μας το πες το πως, να σαι καλά να μας λες:)
Η ζωή είναι πάντα ... "εκεί έξω"!
H ζωή είναι εκεί έξω.. κρυμμένη στη γωνία.. είναι να μη φανείς βιαστικός και την προσπεράσεις..
όμορφο και αληθινό το κείμενό σου:)
ώρα σου καλή:)
Ένας γέρος στη Νατζάφη
ξύνει δυο παλιές πληγές
και ματώνουν της ζωής του
έρωτες και συμφορές
Mallon hr8e h wra na glupsoume autes tis plhges.... na zhsoume to shmera, na ksexasoume oso mporoume to x8es...na xamogelasoume me ta nea dedomena...oso duskolo k na einai auto...
kalo sou bradu alle, kai suggnwmh gia ta greeklish!
Ωραίο το ποστ, οι στίχοι, η περιγραφή. Πανέμορφη και η έκπληξη του φίλου σου, άλλε. Δυνατές συγκινήσεις και πραγματικές...
ότι και να πω θα είναι λίγο, μόνο να σ΄ευχαριστήσω θέλω
Εσύ, Άλλε, θέλησες να κλειστείς στον εαυτό σου και θα έμενες αν δεν σε προλάβαινε το τηλέφωνο που ετοιμαζόσουν να κλείσεις... Σηκώθηκες απ’ την καρέκλα και πήγες να ζήσεις κάτι όμορφο. Είναι καλύτερο να ζήσεις κάτι και μετά να το σκεφτείς. Δεν νομίζεις;
Αυτοί είναι φίλοι !!!!
Κάθε φορά που μου συμβαίνει [μέσα στην απελπισία να βρω στιγμή γεμάτη ομορφιά] αναπτερώνεται το ηθικό μου.
Όλα μπροστά μας είναι... αρκεί να μπορούμε να τα δούμε.
Με συγκίνησε η αγάπη του φίλου σου, είσαι τυχερός άνθρωπος.
Καλημέρα!
Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που λέει ότι ο θεός, σε αυτόν που θέλει να τιμωρήσει, στέλνει ταυτόχρονα τη χαράα και τη λύπη.
Ευτυχώς είμαι αθεος.
:) και :Ρ και μπύρες
Τον τελευταίο καιρό βλέπω πολύ κατεβασμένη διάθεση.
Επειδή όμως θέλουμε να σε δούμε καλύτερα -ακόμη και αν αυτό σημαίνει μείωση του ποιητικού σου οίστρου - σκέφτομαι εδώ και μέρες να σου πω
"Μελαγχόλησες ,νιώθεις πεταμένος
μες στη πόλη σου χαμένος,
βρε παιδί μου αμάν!
στην καρδιά βάλε πατίνια
και δυο ρουλεμάν
Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια
που γουστάρεις
σκέψου την ώρα, τη στιγμή
που τη ρεβάνς θα πάρεις
σκέψου κορίτσια και γιορτές
και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό
το δρόμο του γυρεύει"
Στίχοι (νομίζω) Σάκης Μπουλάς
Μουσική (είμαι σίγουρη) Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Το τραγούδι αυτό με βοηθάει να νοιώθω καλύτερα όταν δεν είμαι.
Καλή ακρόαση.
Και επειδή μας καλόμαθες με τα ποιήματα, -εφόσον η διάθεσή σου καλυτερέψει- δημοσίευσε και κάτι εμπνευσμένο από παλαιότερες χαμένες ή μη αγάπες.
Όχι για να διαβάζουμε εμείς και να ευχαριστιόμαστε εσύ πρέπει να πιάσεις πάτο!
Νάσαι καλά!
Πρέπει να μπορείς εσύ να κάνεις το θαύμα... και να είσαι και λίγο τυχερός με τους φίλους σου. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι η επιλογή των φίλων είναι δική μας ευθύνη.
Άλλε κάθε ανάρτησή σου είναι και μια έκπληξη. Ευχάριστη!
καλησπέρα
περαστικός είμαι
διάβασα το παραμύθι για μεγάλους
και σκέφτηκα
πόσες φορές δεν το έχουμε ζήσει έτσι ή αλλιώς...
πάντα να θέλουμε και σπάνια να θέλουν οι άλλοι
είναι όμως τόσο ωραία σαν η μπίλια πάει στο κόκκινο ... της ρουλέτας εννοώ
Ή απλά να χεις τα ματια σου ανοιχτα- μη γίνει και δεν το καταλάβεις?
Έτσι είναι φίλε ...
Η ζωή είναι εκεί έξω
Η ζωή είναι μέσα μας
Η ζωή είναι τριγύρω
Η ζωή είναι παντού !!!
Παντού και πουθενά ...
αν δεν έχεις το κλειδί
να την ξεκλειδώσεις.
Αν δεν έχεις το λεξικό
να την αποκρυπτογραφήσεις.
Και μέσα και γύρω και δίπλα
απ' τη ζωή είναι ... ο θάνατος
που είναι μέρος της ζωής
δεν είναι εχθρός της
Εχθρός της είναι ...
η λήθη ... η άγνοια ...
Καλό σου μήνα ...
Γράφεις πολύ όμορφα και αληθινά φίλε άλλε. Το κείμενό σου με άγγιξε γλυκά. Χαίρομαι που σε ανακάλυψα. Καλό σου μήνα.
locus
"Πόσο αμήχανος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος;"
Πολύ... μα πάρα πολύ!
Δεν έχω λόγια!!!
@ Μαρίλια
Μια φορά και έναν καιρό οι άνθρωποι έλεγαν παραμύθια για να ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Κάτι ήξεραν
@ Φαραόνα
Θαύματα να κάνουμε. Κεριά ας ανάβουν οι άλλοι
@ Μαριάννα
Τα θέματα είναι δύο. Να έχουμε τα μάτια ανοιχτά και να αντιληφθούμε ποιό είναι πραγματικά το θαύμα
@ Ανασαιμιά
Το εξήγησες πάρα πολύ καλά. Το γιατί είναι μεγάλο σαράκι και μπορεί να σε λυώσει. Γι αυτό πρέπει να κάνεις κάποια στιγμή στην άκρη κατανοώντας πω ς η αναμέτρηση μαζί του δεν είναι ούτε αυτογνωστική ούτε χρήσιμη. Γιατί έτσι...
@ Τρυφό
Σ ευχαριστώ. Είναι φορές που να το ακούς αυτό δεν είναι απλώς μια κουβέντα αλλά κάτι χρήσιμο.
@ Βαρβάκης
Το περιμένω στο mail
oallos40@gmail.com
@ Ρούλα
να είσαι καλά και σε εσένα όμορφο καλοκαίρι εύχομαι
@ Ασκαρδαμυκτί
Εκεί έξω είναι, και μέσα μας είναι και παντού. Αρκεί να βλέπεις και να νοιώθεις
@ Σταγόνα
Ειδικά τώρα δεν χρειάζεται βιασύνη. Μου άρεσε που σου άρεσε το κείμενο
@ Πανδώρα μου
όλα είναι κομμάτι της ζωής των ανθρώπων. Τίποτα δεν χρειάζεται να ξεχνάμε. Η μνήμη είναι ο σύμμαχος όχι η λήθη
@ Βασικέ
ευχαριστώ για τα λόγια σου. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Ναι ήταν δυνατές συγκινήσεις και χαίρομαι που τις μοιράστηκα μαζί σας
@ Ηλιογράφος
Εγώ σε ευχαριστώ που δέχθηκες να μοιραστείς μαζί μου αυτό που είχα ανάγκη να μοιράσω
@ Μηθυμναίος
Εξαρτάται κάθε φορά τι είναι αυτό που ζεις. Γιατί έχω ζήσει πράγματα για να τα σκεφθώ μετά και αποδείχθηκε πως δεν έζησα
@ Fpboy
τέτοιους ευτυχώς έχω αρκετούς
@ Μάμμα
είμαι απ αυτούς που θεωρούν πως και η απελπισία χρειάζεται και ο πόνος. Δεν είναι παθολογία είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Και έρχεται μετά κάτι όμορφο και καταλαβαίνεις τη σημασία όλων. Και τη δική σου
@ Νομάδα
Και εγώ άθεος είμαι και είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν κατηγορώ το θεό
@ Καινούρια μέρα
ευχαριστώ για το τραγουδάκι, αλλά δεν ξέρω αν σε μένα πιάνουν τέτοιες συνταγές. Είμαι λίγο ανάποδος. Όσο για την ποίηση, στάδιο είναι και θα περάσει. Υπομονή
@ Κούκε
Κάποτε είχα γράψει
"το θαύμα προέκυψε αργότερα
εσχάτως μαθαίνω πως στην Κανά παντρεύτηκα"
Καμιά φορά δυστυχώς το θαύμα μας διαφεύγει και το γεγονός πως μπορούμε να το κάνουμε παύει να έχει τη σημασία του
@ Ακράτ
Καλώς ήρθες. Ναι αυτή είναι η μαγεία. Το ποντάρισμα με τη ζωή. Περιμένω την μπίλια. Και κάτι μου λέει πως θα κάτσει αυτή τη φορά
@ Ζερβός
Τα έχω φίλε μου. Τώρα πια τα έχω
@ Σαιντ 21
Ναι συμφωνώ. Ζωή λέγεται αυτό και είναι ακριβώς έτσι και παντού.
@ Λόκους
σε ευχαριστώ. Χαίρομαι και εγώ που σε ανακάλυψα και το ξέρεις
@ Τέρας
Και αμήχανος , και βλάκας και σκληρόπτετσος και όλα τα αντίθετα. Ευτυχώς έχω ζήσει με όλα
εγώ δε γονάτισα τώρα που σε διάβασα.
έσκυψα μόνο το κεφάλι τόσο, σαν να περνάγανε τα άγια των αγίων από την περιγραφή σου. γιατί χτες, ναι, χτες, μου ήρθε ένα μήνυμα για δυο πέτρες που χτύπησαν η μια την άλλη για να λάμψουν μα δε βγήκε φλόγα. γιατί το μέσα το είχε γδάρει ο καιρός τόσο πολύ, που πρέπει ώρες-ώρες να σπάσεις ξανά την πέτρα. γιατί πέτρα που δε ματώνει, δε βγάζει φωτιά.
το άσπρο το μαύρο το κόκκινο, φύλλα ενός λουλουδιού μπορεί να είναι.
ή πέταλα ενός αλόγου.
ή λόγια κρυμμένα στο πουθενά του άλλου.
κι όταν το άσπρο ανοίγει και φεύγει, το κόκκινο ανοίγει και φεύγει, το μαύρο ανοίγει και φεύγει,
απομένει ένα πουθενά φιλόξενο, ματώνει από μόνο του, απαγορεύει λέξεις (και σου λένε: σ'άρεσε; κι εσύ δεν μπορείς να αρθρώσεις παρά μόνο ένα ταπεινό κοινότυπο 'ναι', τόσο ταπεινό ωστόσο, που είναι για πρώτη φορά, κάθε φορά, αληθινό),
μα σε φιλοξενεί,
σου λέει
'έλα, σου κάνω χώρο'.
σου κάναν χώρο
κι εσύ με τη σειρά σου, ως ... 'άλλος' :)
μας έκανες χώρο.
τώρα τι να πω; 'φχαριστώ, με άγγιξε';
ε, ναι.
Σαν ποίημα και σαν άσμα λυρικό ρούφηξα το κείμενό σου ...και ναι δεν αρκεί να δλώνυμε απλώς παρόντες εκεί έξω, πρέπει και να συμμετέχομε...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Τα είπαν άλλοι πριν από εμένα. (Αυτά παθαίνεις για να είσαι αργοπορημένος).
Δημοσίευση σχολίου