Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

ΞΕΡΕΙΣ


Τα αυτοκίνητα έφτασαν ταυτόχρονα. Έσβησε τα φώτα και περίμενε. Κοίταξε στο καθρεφτάκι και την είδε να βγαίνει. Αερικό. Οπτασία. Ναι μ αυτό τον τρόπο η φαντασία τιμωρεί τους ανθρώπους. Γίνεται για λίγο μια πραγματικότητα και σε πλησιάζει. Και πρέπει να αποφασίσεις γρήγορα. Να αποφασίσεις σωστά. Να αποφασίσεις. Πού έμπλεκε πάλι παναθεμά τον;
Την είχε δει για πρώτη φορά σε μια εκδήλωση πριν από δύο χρόνια, περιτριγυρισμένη από άντρες που ήθελαν να την αγαπήσουν και γυναίκες που την μισούσαν ήδη. "Υπάρχουν λοιπόν τόσο όμορφες γυναίκες" είχε σκεφτεί. Αυτό, μόνο αυτό.
Τώρα η μοίρα έδειχνε να αποφασίζει κι άλλα. Γύρναγε από μια κηδεία. Νεκρός κι ο ίδιος για λόγους που δεν φανταζόταν. Ήθελε μόνο να πιεί και να τρέξει με το αυτοκίνητο. Ως το πρωί. Ως το πουθενά. Χτύπησε το τηλέφωνο και το απάντησε χωρίς κουράγιο. "Πού είσαι γαιδούρι, ούτε ένα τηλέφωνο δεν με έχεις πάρει. Έλα τώρα απ τη Φιλοθέη για καφέ. Θα έρθει και μια φίλη μου". Αποφάσισε να μετρηθεί με τις ανόητες σκέψεις του αργότερα. Σε τελευταία ανάλυση χρειαζόταν ένα καφέ. Είχε καιρό να μιλήσει με μια φίλη. Πήγε. Γέλασε, διγήθηκε πράγματα θυμωμένος, υποσχέθηκε άλλα. Και ξαφνικά σώπασε. Όπως και ο κόσμος γύρω του. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Μια σιωπή που ξέρεις πως είναι λάθος αλλά την έχεις ανάγκη. Για να θαυμάσεις απρόσκοπτα, μόνο να θαυμάσεις. Η ομορφιά περνούσε δίπλα απ όλους για να φτάσει ως αυτόν. Χτυπούσε σε καρέκλες,βλέματα, επιφωνήματα, για να φτάσει ως αυτόν. Έβγαλε τον μπερέ που της συγκρατούσε τα μαλλιά, τα τίναξε σαν να βγαινε μόλις απ τη θάλασσα και του άπλωσε το χέρι
"Γειά σου, χαίρομαι που έχουμε την ίδια φίλη. Νομίζω πως έχουμε συναντηθεί δύο τρεις φορές. Μία στη δουλειά σου, μία στη δική μου και μία στο σούπερ μάρκετ"
Άπλωσε το χέρι και προσπάθησε να καταλάβει τι συμβαίνει. Σκέφτηκε να τη ρωτήσει, πότε, πού, αλλά μετάνοιωσε. Της πέταξε μόνο αυτό που της χρώσταγε από χρόνια "υπάρχουν λοιπόν τόσο όμορφες γυναίκες!"
Όσα ακολούθησαν δεν είχαν να κάνουν με την ομορφιά της αλλά με ένα περίεργο πράγμα που μοιάζει μεταφυσικό αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από το πραγματικό μέτρημα των ζωών και των ανθρώπων.
Κάθισαν επί ώρες πίνοντας και κουβεντάζοντας. Γέλαγε σαν να αγκάλιαζε όλο τον κόσμο. Κι ύστερα σηκώθηκε τον φίλησε και έφυγε. Όπως ήρθε. Πάνω στο χαλί της σιωπής που δημιουργούσε το πέρασμά της. Μέσα στον θαυμασμό που δεν τολμά να γίνει πόθος μην και προσβάλει την ομορφιά.
Έφυγε αλλά ήξερε. Και οι δύο ήξεραν
Της έστειλε ένα αθώο μήνυμα την άλλη μέρα. Τα μηνύματα έγιναν πολλά ως το βράδυ. Τα μεσάνυχτα πήρε το μήνυμα που έμοιαζε με απειλή "πρέπει να σε δώ για πέντε λεπτά. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο για πέντε λεπτά μόνο".
Χάθηκε απ το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου και βρέθηκε πλάιτου. Άνοιξε την πόρτα και κάθισε δίπλα του. Γελούσε αλλά τα μάτια της ήταν υγρά. Της γέλασε και τη ρώτησε "να περιμένω ανακοίνωση;"
"Το ότι δεν μασάς τα λόγια σου είναι ένα είδος εξουσίας σου στις γυναίκες; Αυτό που δεν μπορούν να αντέξουν και υποτάσσονται;"
Γέλασε πάλι αλλά αμήχανα. "Λοιπόν τι θα μου πεις;"
Τον πλησίασε πολύ κοντά. Μύριζε όλα τα αρώματα που έβγαζε το κορμί της. Όχι το άρωμά της. Ο πόθος και ο φόβος της. Τα φρεσκολουσμένα μαλλιά και το κλάμα της : "δεν θέλω να σου ανακοινώσω τίποτα. Θέλω να σε ρωτήσω τι συμβαίνει. Σε γνώρισα πρις από 30 ώρες, είναι σαν να ξέρω πάντα αλλά δεν ξέρω τίποτα. Τι συμβαίνει"
"Νομίζεις πως η ερμηνεία θα σε βοηθήσει; Γιατί την έχεις"
"Όχι θέλω να με βοηθήσεις εσύ. Είμαι στην πιο ισορροπημένη φάση της ζωής μου, είμαι καλά, έχω πάρει αποφάσεις για τη ζωή μου που νομίζω ότι είναι σωστές και ξαφνικά εμφανίζεσαι απ το πουθενά και τα ανατρέπεις όλα. Φοβάμαι καταλαβαίνεις; Είσαι άγνωστος, το ίδιο και εγώ για σένα. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί νοιώθω τόσο χάλια ξαφνικά ενώ είμαι καλά;"
"Αν ήσουν καλά θα ήσουν αλλού, όχι μαζί μου"
"Θέλω να φύγεις, δεν θα αντέξω να πάρω άλλες αποφάσεις, άλλη ανατροπή. Και εσύ είσαι μόνο αυτό. Φύγε γιατί θα είναι αργά"
Το "καληνύχτα" ακούστηκε πάνω στο κλείσιμο της πόρτας. Γεμάτο θόρυβο, θυμό και δικαιολογίες που δεν εκστομίστηκαν καν.
Έφυγαν και οι δυο μέσα στο θόρυβο από τους κινητήρες που αγκομαχούσαν. Άνοιξε δυνατά τον Λέοναρντ Κοέν στο CD. Αρνιόταν να επεξεργαστεί λογικά ότι είχε γίνει. Ή η ζωή είναι όμορφη και οι γυναίκες τρελές ή το ανάποδο. Πάτησε το γκάζι για να τρέξει η αδρεναλίνη. Το καλύτερο φάρμακο. Το φως του τηλεφώνου άναψε. Μήνυμα. Το άνοιξε βιαστικά. Μια λέξη. "Ξέρεις..."
Πάτησε πάλι το γκάζι. Ο Κοέν άφηνε τη βραχνάδα του. Η μηχανή τη δική της. "Ξέρω" μονολόγησε. Το μεγαλύτερο λάθος του...

71 σχόλια:

mamma είπε...

Καλώς τον!
Δεν το διάβασα, πέρασα για μια καλησπέρα.
Θα ξανάρθω :)

νατασσΆκι είπε...

Ή η ζωή είναι όμορφη και οι γυναίκες τρελές ή το ανάποδο.

ή και τα 2...
:)

υγ. Ξέρεις; Νομίζω πώς πραγματικά, ποτέ δεν ξέρεις -ή δεν θες να ξέρεις
(αυταπάτες, αλλά κάνε χωρίς αυτές)

Καλό ΣΚ!
:)

Sidepap21 είπε...

Το δεύτερο ισχύει φίλε ...
" Η ζωή είναι τρελλή και ...
φυσικά δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες".
Πλανώνται σκιές κι αρώματα στον αέρα
που δεν τα πιάνουν οι αισθήσεις μας
Κι είναι στιγμές σαν η μοίρα να παίζει
παιχνίδια διασκεδάζοντας με τα πάθη μας.
Αφίνοντας σκιές κι οράματα να περνάνε
από φόβο μη διαλυθούν στ' άγγιγμά μας
χάνουμε το ίδιο το νόημα της ζωής ...
Που δεν είναι άλλο απ' το να κυλάμε
στη δίνη της απολαμβάνοντας το ταξίδι ...
Κι είναι τόσο μικρό ... πίστεψέ με !!!

Spy είπε...

Άλλε μου, σας βλέπουμε τόσο σπάνια πια, μα κάθε φορά μας χαρίζετε κι ένα μικρό διαμαντάκι. Ας είναι.

Αυτή η γλυκόπικρη γεύση που αφήνουν οι ιστορίες σας είναι ξέρτε σαν πικρή σοκολάτα με πορτοκάλι. Με ένα καλό κονιάκ στο χέρι (ίσως και Κοέν στο cd) παράδεισος...

Καλησπέρα.

mamma είπε...

Όμορφη ιστορία. Αλλά μου την έσπασε λίγο η "όμορφη".

Εν κατακλείδι, οι γυναίκες είναι τρελλές :)

squarelogic είπε...

"Ξέρω"...

το τέλος που αφήνει την ιστορία ανολοκλήρωτη,αλλά όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά στην φαντασία...

αληθινό διαμαντάκι!
Νάσαι καλά άλλε,να μας χαρίζεις συχνότερα-αν γίνεται- τέτοια...

Κούκος είπε...

Άμα είναι να λουφάρεις τόσο καιρό για να γράφεις τόσο όμορφα, χαλάλι σου!
Επί της ουσίας: Ποιος ξέρει...

truth around us......... είπε...

Apisteuta poso alithina ta perigrafeis ola ine san na zo ksana stigmes apo komatia tis zois mou kai oi anamniseis epestrepsan ..oti pio oreo exo diavasei edo kai kairo mesa sta blog..
Filia tin kalimera mou

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Φίλε, η ζωή είναι τρελή και οι γυναίκες όμορφες!

marianaonice είπε...

"Θέλω να φύγεις, δεν θα αντέξω να πάρω άλλες αποφάσεις, άλλη ανατροπή. Και εσύ είσαι μόνο αυτό. Φύγε γιατί θα είναι αργά"!

Όμορφη γυναίκα αλλά κουτή και άπειρη!
Η ζωή είναι τόσο μικρή και αξίζει μόνο για τις ανατροπές που ζήσαμε!!
Μόνο αυτές θα θυμόμαστε κάποτε και μόνον αυτές θα πάρουμε μαζί μας όταν ταξιδέψουμε γι' αλλού...

Υπέροχο όπως πάντα @άλλε μου!
:))

Λωτοφάγος είπε...

@ Λίγο παθητικός ο ήρωάς σου, λίγο ανόητη η ηρωίδα σου, αλλά η ιστορία πολύ γοητευτική.
Και το τέλος... noir!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

«"Ξέρω" μονολόγησε.»


Νομίζεις πως η ερμηνεία θα σε βοηθήσει;"

Masterpcm είπε...

Ξέρουμε φίλτατε, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος μας ή λάθος τους...

Πολύ όμορφο, πραγματικά.
Θα ξαναπεράσω αν δε σας ενοχλεί η κίνηση.

Όναρ είπε...

Αυτή τη γυναίκα δεν την αφήνεις να φύγει..κι ας ξέρεις..κι ας είναι το μεγαλύτερο λάθος σου..Καλησπέρες πικρές..

. είπε...

Ξέρεις; Είσαι σίγουρος ότι ξέρεις; 'Οτι δεν κατανοούμε,ότι είναι έξω από τη δική μας λογική, το αποκαλούμε "τρελό" είτε αφορά γυναίκα,είτε την ίδια τη ζωή.

Καλό σου βράδυ!

Ο άλλος είπε...

@Νατασσάκι
Εμένα μερικές φορές κοντεύουν να με τρελάνουν και οι δύο. Νομίζω πως τις περισσότερες φορές ξέρεις. Ακόμη και αυτές που θέλεις να μην ξέρεις

Ο άλλος είπε...

@ Side
Όλα είναι δρόμος. Όλα είναι ταξίδι. Και μερικές φορές αυτές οι σκιές,οι αισθήσεις, η αχλή του ταξιδιού είναι που το κάνουν όμορφο φίλε μου

Ο άλλος είπε...

@ Spy
Και μένα μου λείψατε. Σοκολάτα πικρή πορτοκάλι ε; Με κονιάκ; Πόσο καιρό έχω να πιω κονιάκ. Το βράδυ λοιπόν. Ένα ΚΒΙΝΤ 30 ετών, άγνωστο κονιάκ από μια χώρα φάντασμα την Πριτνεστρόβια (κομμάτι της Μολδαβίας που κήρυξε "ανεξαρτησία"). Ευχαριστώ για όλα. Σοκολάτα πορτοκάλι; Τι μου θυμίζεις;

Ο άλλος είπε...

@ Μαμμα
Σημασία δεν έχουν οι όμορφες. Σημασία έχει το κομμάτι ζωής που μας όρισαν. Μου λειψες...

Ο άλλος είπε...

@ Squarelogic
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την πρότασή σου στο ποστ.Η αλήθεια είναι πως τώρα τελευταία είμαι μπερδεμένος και αρκετά καχύποπτος. Καταλήγω εύκολα σε ακραίες και υποτιμητικές εκτιμήσεις για όσα συμβαίνουν γύρω μου και κάνω κράτει να περάσει η περίοδος

Ο άλλος είπε...

@ Κούκος
Επί της ουσίας όλοι ξέρουν αλλά τυο όμορφο είναι να το βλέπεις να πλανάται σαν υπόσχεση και απειλή ταυτόχρονα αυτό το "ξερεις". Σε ευχαριστώ πατρίδα

Ο άλλος είπε...

@ Truth
Η ιστορίες των ανθρώπων τέμνονται σε αναμνήσεις φτιαγμένες με τα ίδια υλικά. Αν καταφέρνω να αποδώσω τις δικές σου με ικανοποιεί. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Ο άλλος είπε...

@ Ασκαρδαμυκτί
Πάντως η μία επηρεάζει άσχημα τις άλλες. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση

Ο άλλος είπε...

@ Μαριάνα
Όμορφη γυναίκα αλλά όχι κουτή. Φοβισμένη. Κάποτε τον φόβο μερικών γυναικών τον έβλεπα ως ανοησία. Τώρα τον αποδέχομαι. Μακάρι να τον καταλάβω κάποτε

Ο άλλος είπε...

@ Λωτοφάγε
Παθητικός ο ήρωας; Μπαα... Κουρασμένος. Πολύ κουρασμένος.Είναι σε φάση που δεν θέλει να διεκδικήσει. Μόνο να τον διεκδικήσουν

Ο άλλος είπε...

@ Τέρας
Ευχαριστώ για το βίντεο. Πριν μερικές μέρες ήθελα να το αναρτήσω αλλά επειδή είναι το επίσημο δεν ανεβαίνει. Πέρα απ το τραγούδι, στο κλιπάκι μ αρέσει που η αγάπη παίρνει τη μορφή της συνέχειας στο χρόνο. Τα γέρικα πρόσωπα και σώματα μπροστά στις παλιές φωτογραφίες

Ο άλλος είπε...

@ Μάστερ
Καλώς ήρθες. Και βέβαια να περνάς όποτε θέλεις. Η αλήθεια είναι πως μερικές φορές είναι προτιμότερο να μην ξέρεις. Η γνώση και η διορατικότητα πολλές φορές είναι ευθύνη δεν είναι προτέρημα

mamma είπε...

Καλημπέρα.
Το σχόλιο-απάντηση στον Λωτοφάγο είναι ό,τι πιο συμπυκνωμένο έχω διαβάσει που περιγράφει στην εντέλεια την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.

Ο άλλος είπε...

@ Οναρ
Κάποιες φορές λάθος είναι αυτό που αυτονόητα θεωρείς σωστό.Εν ολίγοις κάποτε σταματάς να θέλεις να κρατήσεις

Ο άλλος είπε...

@ Ανασαιμιά
Ναι έτσι είναι. Τρελό μπορεί να γίνει εύκολα οτιδήποτε. Και αυτό να μας αρκεί

Ο άλλος είπε...

@ Μάμα
Άφησέ τους λοιπόν να το κάνουν. Απλώς μην γίνει φύση σου. Μόνο τακτική σου

Ανώνυμος είπε...

"Ξέρεις" .Δεν με φοβίζει το κείμενό σου. Με φοβίζουν τα σχόλια απαντήσεις. Δεν χρειάζεται γλυκέ μου τόση σκληρότητα. Το θέμα είναι απλό.Γοητεύεσται με την άρνηση λόγω φόβου.Μήπως πρέπει απλά να γοητεύεσται;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Και το συναίσθημα "ξέρει". Και δεν ξεγελιέται απο αδρεναλίνες και Leonard Coen. "Ξέρει", και περιμένει το λάθος. Που "τσούζει" απολαυστικά!
Κουτέ!

aKanonisti είπε...

Μία άχρηστη γνώση.....
:-(((

fpboy είπε...

Mωρέ και η ζωή όμοεφη είναι και οι γυναίκες απο τρέλα....
ωραίο ποστ ''άλλε''!

Ο άλλος είπε...

@ Βιολιστή
Το συναίσθημα πάντα ξέρει. Αλλά δεν έχει πάντα σημασία

Ο άλλος είπε...

@ Party
Θα προσπαθήσω, γιατί όχι...

Ο άλλος είπε...

@ Ακανόνιστη
Άχρηστη όχι. Χωρίς χρήση ίσως

Ο άλλος είπε...

@ Fpboy
Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Αν ποτέ καταφύγω σε ψυχίατρο θα ξέρω πάντως γιατί

Masterpcm είπε...

Αν είναι κανείς διορατικός και "ξέρει" αναλαμβάνει την ευθύνη να πονέσει λιγότερο τον εαυτό του και τους άλλους.
Κάποιος πρέπει να την αναλάβει, ούτως ή άλλως. Ας το κάνει αυτός που μπορεί και για τους δύο...

Καλή σας ημέρα.

island είπε...

Ξεράδια ξέρει και ο ένας και ο άλλος (όχι εσύ). Και οι δύο πέσαν με τα μούτρα στα ξέρω ενώ δεν ακούμπησαν το δεν ξέρω. Και δεν είναι ηττοπάθεια αυτό. Μπορεί να είναι τρόπος ζωής. Αλλά με το να ξέρεις δεν κερδίζεις κάτι. Κερδίζεις ένα κουβά ξέρω και μια ζωούλα στρωμένη. Και επειδή και οι δύο ήξεραν από χόμπι ή από συνήθεια απλά μείναν με τον κουβά. Και όσο περνάει ο καιρός ο κουβάς γεμίζει με σκατά. Και αυτοί ξέρουν...

Ήρθε η ώρα να πέσω τα μπρούμυτα και να παίρνω ρισπέκτς. Καταπληκτική η προσέγγισή σου. Καταπληκτικό το γράψιμό σου.

Unknown είπε...

δε με νοιάζει το ξεράδια που λέει ο φίλος παραπάνω, ούτως ή άλλως προσωπικά, πάντα περνούσα στο 'δεν ξέρω τίποτα', είναι μια προστατευτική ταυτότητα αυτό.
δε με νοιάζει αν βρέθηκαν, αν μου την έσπασε και θα ήθελα να είχα το θάρρος και την ομορφιά της όμορφης και να 'χω κι ένα χάπι που να είναι χάπι κυράς που τα έχει όλα και δε φεύγει και την τελευταία στιγμή, κλπ κλπ
αυτά είναι κάτι σα σιδηρόδρομος σκέψης.
αυτό που με νοιάζει, που μ'αρέσει, που μ'αγκαλιάζει, είναι ο τρόπος της γραφής σου που ελαχιστοποιεί ή εν πάσει περιπτώσει εναρμονίζει ένα θέμα με κάτι πιο απόκοσμο κι ωραίο. τη γραφή σου.
επαγγελματίας άθρωπος τελικά
μας καθηλώνεις.
και ξέρεις τι δύσκολο είναι για μένα να διαβάσω ολόκληρο κείμενο... (όντως, ούτε τα δικά μου δε διαβάζω:)
υπέροχο.
γλυκόπιοτο, κι ας είν πικρό.

Ανώνυμος είπε...

Κανένα μήνυμα δεν είναι "αθώο" σε τέτοιες περιπτώσεις.
Και η "καλημέρα" ακόμη μπορεί να σημαίνει: "Σε σκέπτομαι.Θέλω να ΄μαι μαζί σου" .
Δεν ξέρω αν η κυρία της ιστορίας φοβάται ή διστάζει.Ούτε τους λόγους.
Νομίζω όμως πως και μόνο που λέει "φοβάμαι" είναι σαν να λέει:" μπορείς να μου δείξεις π ω ς να μην φοβάμαι;"
Όμως ο ήρωας είναι κουρασμένος...
Και η κούραση είναι πάντα κάτι που... φοβίζει.
Μήπως όμως δε θέλει κόπο αλλά θέλει "τρόπο";
Αν ήταν ταινία πάντως ο ήρωας στη σκηνή του αυτοκινήτου τη στιγμή που η κυρία άνοιγε την πόρτα για να φύγει θα την κρατούσε με ένα φιλί!
Μήπως την επόμενη να αφήσει το c.d και να πιάσει την κυρία;

Ανώνυμος είπε...

ksereis?? tote kerdises th gnwsh alla exases to mysthrio..
yperoxo keimeno!!

rain είπε...

Πάρα πολύ καλή η γραφή σου άλλε μου τώρα βέβαια όσον αφορά την κυρία την καταλαβαίνω απόλυτα! Είμαστε και λίγο ανισόρροπες! Ασε που αυτό το "φύγε" μου κάνει ένα υποσεινύδητο "κράτα με"..Αβυσσος παιδί μου η ψυχή της γυναίκας..Αστο..Μεγάλη Ιστορία..
Την καληνύχτα μου

Ο άλλος είπε...

@ Master
Αυτό το "και για τους δύο" είναι πολλές φορές που δεν θέλεις. Καταλαβαίνω απόλύτως τι εννοείς,είναι πραγματικά ευθύνη αυτού που ξέρει και μπορεί αλλά...

Ο άλλος είπε...

@ Island
Είκλρινα...ΔΕΝ ΞΕΡΩ
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Ο άλλος είπε...

@ -

Για μια ακόμη φορά σε ευχαριστώ Ελένη μου. Το δεν ξέρω τίποτα είναι μια ασπίδα προστασίας πραγματικά. Αλλά επικίνδυνη. Ξέρω ανθρώπους που ζουν με το δεν ξέρω όχι γιατί δεν ξέρουν, γιατί δεν θέλουν να έχουν την ευθύνη. Απώθηση. Χαλάκι που ρίχνουν από κάτω τα σκουπίδια

Ο άλλος είπε...

@ Ανώνυμε

Η κούραση μπορεί να είναι πιο ισχυρή από τη γνώση κάποτε.Τώρα για τον ήρωα, μπορεί να επέλεξε να είναι ήρωας για τον εαυτό του και μόνο, αποφεύγοντας αυτό που ήταν εύκολο να κάνρει

Ο άλλος είπε...

@ Σταγόνα
Το μυστήριο. Αυτό το μυστήριο που γύρω του στήνει μεθυσμένος χορό ο έρωτας! Σε ευχαριστώ σταγόνα μου για όσα γράφεις

Ο άλλος είπε...

@ Rain
Ανακαλύπτω όσο μεγαλώνω πως αυτό που λέγαμε όταν ήμασταν έφηβοι, πως οι γυναίκες όταν λένε όχι εννοούν ναι -για να μην μας απογοητεύουν τα πολλά όχι- τελικώς ισχύει. Και έχει και πλάκα. Αρκεί να μην πέσεις στην άβυσσο. Μέχρι το χείλος καλά είναι

Nomad είπε...

Αντε γειά μας...

:)

Spy είπε...

Μου κρατήσατε λίγο κονιάκ ή το ήπιατε όλο μόνος σας;

Nomad είπε...

Επίσης θέλω να σου πω ότι για κάτι τέτοια επηρμένα "ξέρω" επέλεξα το "Δεν Εχω Ιδέα" ως περιγραφή μου.

:ΡΡ

roula karamitrou είπε...

Εμένα πάλι αυτό το ξεράδια ξέρει κι ο ένας κι ο άλλος του island πολύ με άρεσε και η τρελλή η αναποφάσιστη η φοβισμένη έκανε την τελευταία προσπάθεια επικοινωνίας έστω με το ξέρεις... κι οφίλος μας συμφώνησε κοιτώντας τον καθρέφτη του...έτσι δεν είναι γιατί τόσο που μαι χει τσατίσει το κείμενο...ξέρω ξέρω πρέπει να το κοιτάξω... μπορεί και να τα μπέρδεψα

Εσύ μόνο γράφε κι άσε μεμένα να τσατίζομαι :)


Α κι εκείνη η ιδέα του ανώνυμου για τo σιντί και το κορίτσι σαν καλή νακούγεται...αλλά γρήγορα... ή όχι...αυτές οι τρελλές οι φοβισμένες οι αναποφάσιστες περιμένουν... καμιά φορά κι όσο κάνουν ναποφασίσουν κι όσο φοβούνται κι όσο τρελλές είναι...πολλλλύ

faraona είπε...

Συμφωνω απολυτως με την Ρουλα που συμφωνησε με τον Island.
Και μαλλον αυτο το Ξερεις σημαινε κατι αλλο ,αλλα αντε τωρα να αποκωδικοποιεις...

πολλα φιλια

Ο άλλος είπε...

@ Nomad
"Δεν έχω ιδέα", αλλά μάλλον "ξέρω" τι εννοείς

Ο άλλος είπε...

@ Spy
Πάντα έχω κάτι καλό για τους καλούς...

Ο άλλος είπε...

@ Ρούλα
Παραθέτω άποψη φίλου έμπειρου περί τα γυναικεία θέματα (πέντε γάμοι και κάτι ψιλά):
"Δεν υπήρξε στην ιστορία της ανθρωπότητας άντρας που να πήγε κόντρα σε όσα επέλεξε μια γυναίκα, και να του βγήκε σε καλό"
Φιλιά και ότι πείς εσύ...

Ο άλλος είπε...

@ Φαραόνα
Τώρα τελευταία νοιώθω σαν να δουλεύω σε τμήμα αποκωδικοποίησης. Δεν κάνω άλλη δουλειά απ το να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω. Είμαι άσχημα γιατρέ;

Unknown είπε...

ρε συ άλλε, θα μας τρελάνεις δλδ;
το θέμα σου είναι τι ξέρει και τι δεν ξέρει το ένα φύλο και το άλλο;
άστο καλύτερα!
την τύφλα μας ξέρουμε όλοι, σε μια σχέση που έχει ανάγκη από διαρκή υπονοούμενα!
αμάν πια!
ρώτα κι εμένα, που συστηματικά αποτυγχάνω! έχω μεγάλη εμπειρία.
αλλά το θέμα δεν είναι αυτό ΕΔΩ, που να μην πω τίποτε άλλο!
το θέμα είναι ένα διήγημα.
άρτιο. πικρόγλυκο, κλπ.
εκεί, είσαι θεός και στα ρίχνω φουλ.

υγ. στα άλλα, περιμένω να σε γνωρίσω, και βλέπουμε!!!! (χε χε χε)
υγ. 2. αλλά, επειδή νομίζω εσύ με ξέρεις ενδεχομένως, φυσικό είναι να μου κρύβεσαι! μην πέσεις στα νύχια μου! κάτι ατάκες από έργα της βασιλειάδου τις έχω ολοζώντανες στο μυαλό μου άλλωστε!
(σνιφ σνιφ σνιφ)
:)
χα χα.

πάντως είναι ένα θέμα αυτό: όταν γράφουμε, ποιο είναι το πραγματικό θέμα...
πόσες παράλληλες γραφές υπάρχουν μέσα σε κάθε μια αράδα...
την καλημέρα μου!

apologia pro sua vita είπε...

Τα κατάφερα. Διάβασα και τα 61 σχόλια (διαγωνίως). Λοιπόν, μακριά από αναποφάσιστους. Αλλά κυρίως μακριά από την δική μας αναποφασιστικότητα. Αν η ζωή μου πρέπει να γίνει δράμα, κι όχι ρομαντική κομμεντύ του Χόλυγουντ, ας γίνει λόγω αποφασιστικότητας.

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα άλλε φίλε μου :))

Είναι πράγματικά πολύ όμορφο το βιντεο, ένα θέμα από μόνο του, αλλά μόνο ως παραπομπή μπορεί να χρησιμοποιηθεί... δυστυχώς!

Ο άλλος είπε...

@ -

'Οταν γράφουμε Ελένη μου, γράφουν μέσα τους και αυτοί που διαβάζουν. Ποιό είναι το θέμα; Μα η αφορμή και μόνο

Ο άλλος είπε...

@ Απολογία
Έτσι λες; Ναι η αποφασιστικότητα είναι ο καλύτερος τρόπος να ζεις. Με ανοιχτούς λογαριασμούς και ανοιχτά μάτια.
Καλημέρα

Ο άλλος είπε...

@ Τέρας

Και έτσι όμορφο είναι. Πολύ όμορφο
Καλημέρα

Λου είπε...

Πολυ ομορφο, Αλλε μου...πιο μικρες, αλλοτε μεγαλυτερες, αχνες εμπειριες,συνεβησαν σε ολους μας
Μα καπως ετσι δεν ειναι η ζωη?
Ενα ταξιδι, στις μνημες μας, υπο τη βραχναδα του Κοεν?

Καλο μηνα, δικε μας Αλλε!!!

Ο άλλος είπε...

@ Λου
Καλώς επέστρεψες. Έτσι είναι η ζωή και ίσως χρειάζεται απλώς να γυρίσεις λίγο παραπάνω το κουμπί για να ακουστεί ο Κοέν. Τόσο απλά...

Ανώνυμος είπε...

*Ο φίλος ο "έμπειρος" σε γυναικεία θέματα ίσως και να μην έμαθε και πολλά (ακριβώς επειδή έκανε 5 γάμους και κάτι ...ψιλά!), οπότε μην τον επικαλείσαι

*Εάν η αποφασιστικότητα, μάς οδηγήσει σε ρομαντική κομεντί, γιατί σώνει και καλά πρέπει να διαλέξουμε το δρόμο του δράματος;

*Στη δεύτερη ανάγνωση πρόσεξα το:"που έ μ π λ ε κ ε πάλι παναθεμά τον;".
Μήπως αυτό διαισθάνθηκε η γυναίκα της ιστορίας και φοβήθηκε;
Μήπως ένιωσε πως για τον άλλο ήταν ένα μπλέξιμο και κάτι που είχε ανάγκη μόνο ως επιβεβαίωση του εγώ του;
*Στο εξαιρετικό βίντεο της αμάθειας εκείνοι που στέκονται μόνοι τους απέναντι σε μια άδεια καρέκλα, στο φακό της κάμερας και στη φωτογραφία του άλλου που έχει φύγει νωρίτερα, νομίζω δείχνει την απώλεια με τρόπο συνταρακτικό.

Unknown είπε...

ΣΦΑΙΡΑ ΣΕ ΣΤΗΘΟΣ ΔΕΚΑΕΞΑΧΡΟΝΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

τι να πω.
δεν εχω τιποτα να πω.
σε διαβασα και τωρα αποσυρομαι στις σκεψεις μου.