Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Δίκοπη ζωή

Ξυπνάω δίκοπος. Έτοιμος να κόψω κι απ τις δυό πλευρές. Λυπάμαι αυτούς που δεν το ξέρουν και νομίζουν πως αρκεί να διαλέξουν πλευρά. Ξυπνάω και μαζεύω τσιγάρα απ το τασάκι. Όχι δεν καπνίζω. Καμιά, ποτέ δεν μάζεψε τα αποτσίγαρα. Ούτε το ποτήρι της. Μόνο τα ρούχα αργά. Με ελπίδα. Με προσμονή. Μήπως και πω "μείνε". Ξυπνάω, φτιάχνω καφέ, γράφω σε χαρτάκια κι ύστερα τα σκίζω. Δίκοπος. Ποτέ στη ζωή μου δεν πήγα με πόρνη. Ίσως γι αυτό ερωτοτροπώ με τις λέξεις. Οι λέξεις δεν καπνίζουν, δεν περιμένουν τίποτα από μένα.
Σήμερα ξύπνησα και δεν έκοβα. Στόμωσα. Γύρισα πίσω, στην εποχή που ήμουν μέταλλο αλλά δεν ήμουν μαχαίρι. Που προτιμούσα να αντανακλώ ματιές απ το να κόβω. Κι ύστερα άνοιξα το mail και είδα το μήνυμα. "Δίκοπη ζωή". Μια εκτέλεση από την Καλλιόπη Βέτα, τον Μίλτο Πασχαλίδη και Γιώργο Μεράντζα στο χωριό Τσόπελα. Ένα μικρό χωριό στο δρόμο για το Συράκο. Πήγα πρώτη φορά φοιτητής. Την Καλλιόπη Βέτα την έλεγαν τότε Πόπη ακόμη. Πίναμε ούζο στο νησί με την Πόπη και τραγουδούσαμε περιμένοντας να βγει απ το στρατόπεδο ο αγαπημένος της. Ο Γιώργος ο Μεράντζας αγαπημένη φωνή απ το παρελθόν, έφτιαξε έναν ξενώνα στα Τζουμέρκα ,μαγειρεύει και τραγουδάει για φίλους. Σχεδιάζαμε πριν δυό χρόνια να πάμε εκεί με φίλους αλλά...Αλλά άρχισα να κόβω. Δίκοπη ζωή
"Όσους δειλά περπάτησαν μαζί σου, να σημαδεύουν πάλι το κορμί σου και να σαι το πουλί και ο κυνηγός." λέει ο Ελευθερίου. Εγώ τι να πώ. Πως θέλω να σταματήσω να κόβω. Αλήθεια...




20 σχόλια:

marianaonice είπε...

Δίκοπη ζωή...
δίκοπο μαχαίρι...
δίκοπη αγάπη...

Όλοι μας ακροβατούμε πάνω σε δίκοπα μονοπάτια και αφηνόμαστε στον κίνδυνο της αστραφτερής τους κόψης... χωρίς δύναμη να αντισταθούμε!!
Και η ζωή κυλά...

Όμορφο τραγουδάκι...
Καλό καλοκαίρι @άλλε μου!!
:)))

Λi είπε...

Άλλε μου, μεγάλε μου...
ποιός δεν κόβει πια σαν χειρουργικό νυστέρι...?!
Βαθιά ως το κόκκαλο...
Και άντε μετά να τις επουλώσεις αυτές τις πληγές....
Θέλουν πολλάααα ράμματα...
Και τα σημάδια πάντα θα μένουν...
Έτσι.. για να μην ξεχνάμε...

Γράφεις όμορφα..
Πάρε ένα φιλί απ'τα δικά μου τα τιγρένια και...
καλό απόγευμα...
Τάιγκερ..

νατασσΆκι είπε...

…και ψάχνουν μέρα – νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε…


Καλή σου μέρα, "δίκοπε" Άλλε
και να προσέχεις...
:)

akrat είπε...

πω πω τι μου θύμισες
εγώ δεν πήγαινα στου Μεράτζα στην Πλάκα τότε....
λάθος μου...

σταγόνα είπε...

Κιεγώ τωρα τι να πω?? πως με έκοψες κομματάκια?? Aλήθεια...
Και Αυτό που επιθυμείς αυτό σου εύχομαι..

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

"Μ' έκοψαν με χώρισαν στα δυο
τη μια πλευρά μου τη μια φτερούγα μου..."

mamma είπε...

Μα πού τις βρίσκετε αυτές τις άβρουτες;! που θα έλεγε κι η γιαγιά μου. Ακούς εκεί να μη μαζεύουν τα αποτσίγαρα. Καλά κάνετε και δεν τους λέτε να μείνουν.

Side21 είπε...

Πολύ soft για μαχαίρι !!!
Μήπως το αίμα βγαίνει από σένα ;
Μήπως τον πόνο δεν αντέχεις της πληγής ;
Μήπως τα δόντια δείχνεις από φόβο
να μην κλάψεις ;
Κουράγιο φίλε μου, η ζωή θέλει αγώνα ...
Μάχη χωρίς απώλειες δε γίνεται ...
Το διακύβευμα είναι η ευτυχία !!!
Καλό Σ.Κ.

Ανώνυμος είπε...

"...να σημαδεύουν πάλι τη ζ ω ή σου".
Το ακριβές.
Που είναι και χειρότερο -νομίζω-από το "να σημαδεύουν το κορμί σου" .
Γιατί όπου "κορμί" όχι απαραίτητα και ζωή.

Την επόμενη φορά σας εύχομαι να μπορέσετε να πείτε "μείνε".

Το θέλετε όμως;

Spy είπε...

κουράγιο...

vasikos metoxos είπε...

Ωραίο, δίκοπο και βαθιά προσωπικό το κείμενο. Δίκοπο σαν τα χρώματα της ανατολής που με πλημμυρίζουν τούτη την ώρα σιγοψυθιρίζοντας τους στίχους του Μάνου Ελευθερίου που μου θύμισες...

roula karamitrou είπε...

Είσαι καλά ρε παιδί εσύ;

jean couceau rouceau είπε...

εχεις συνειδηση.Γι' αυτο και συνωστιζονται οι αλλοι , γι' αυτο και γι' αυτο και γι' αυτο και για τιποτα .αφου ο,τι και να ξερω γω παλι εεεε? θα αντιδρασω εκπληκτος

apologia pro sua vita είπε...

Γυρίσατε βλέπω....

Ούτε εγώ έχω πάει με πόρνη. Λέτε να είναι ένα έλειμμα;

Ούτε εγώ μαζεύω τα αποτσίγαρα. Λέτε να είναι ένα μύνημα;

Πάντως αν νομίζετε ότι οι λέξεις δεν περιμένουν τίποτα, σφάλλεται. Αλήθεια...

Leigh-Cheri είπε...

Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς εμένα θα μου φαινότανε περίεργο να ΜΗΝ ήσουνα δίκοπος κι ωστόσο να επιβίωνες. Δεν είναι όμορφο μα είναι ανγκαίο. Το τίμημα; "Μύριες χιλιάδες μοναξιές"... Δίκοπο μεν, μπούμερανγκ δε. Κάπως έτσι μου ακούγεται.

Να 'σαι καλά όμως!
Το κείμενο πολύ ωραίο.
Το τραγουδάκι επίσης:-)

jean couceau rouceau είπε...

νομιζωπως οι λεξεις απο μονες τους δε περιμενουν κατι.Αυτος-η που τις γραφει/εκστομιζει ειναι που περιμενει( αν και δε θα 'πρεπε).Οι προσδοκιες ειναι που με χαντακωνουν.

island είπε...

Να σου πω πως είναι πολύ καλό το κείμενο μάλλον δεν σε ενδιαφέρει. Να σου πω όμως πως να είσαι καλά εσύ.

Δύναμη

Ανώνυμος είπε...

Να το σκεφτείς καλά πριν το κάνεις γιατί δυο είναι οι επιλογές κι όχι άλλες:
Ή κόβεις
ή κόβεσαι!

Βάσσια είπε...

Υπέροχο.
Πάει καιρός που τα είπαμε, άλλε.
Δίκοποι καιροί.

Δεν ξέρεις από που νια πιαστείς
και να μην κοπείς.

Ανώνυμος είπε...

good....................................................................................................