Α-ΠΟΝΤΕΣ

Συνάντησα πριν από τέσσερα χρόνια στην Πράγα, σ ένα μπαράκι φίλου, κάποιον πολύ γνωστό Σέρβο σκηνοθέτη. Είχε φύγει από τη χώρα του, λίγο μετά τον πόλεμο στη Βοσνία. Αμήχανος,κουρασμένος, απογοητευμένος και το χειρότερο χωρίς σκοπό. Η τέχνη ήταν μια αναζήτηση μέσα του, αλλά δεν ήξερε πού να την στρέψει. Και μάλλον την είχε στρέψει στον εαυτό του. Εναντίον του. Η αναζήτηση της μεγάλης αλήθειας, που θα γινόταν μεγάλο έργο, αλλά κατέληγε απλώς να τον σκοτώνει με το δηλητήριο του ανεκπλήρωτου. Ο σκηνοθέτης μου, ήταν ένας καλλιτεχνικός εχθρός του Κουστορίτσα. "Η Σερβία δεν είναι γύφτοι και τρομπέτες μόνο. Φολκλόρ εικόνες την ώρα που όλα είναι ερείπια" έλεγε. Νόμιζα πως βγάζει την πίκρα του, αλλά ξαναβλέποντας τις ταινίες του Κουστορίτσα, τις είδα μέσα από την οπτική του.

Τον είχα ρωτήσει αν ετοιμάζει κάποια ταινία. Ναι ετοίμαζε μια ταινία, βασισμένη στην πιο εγκληματική πλευρά του πολέμου την οποία μου περιέγραψε. Στον πόλεμο στη Βοσνία, Σέρβοι και μουσουλμάνοι ελεύθεροι σκοπευτές, πυροβολούσαν ανθρώπους γιατί έτσι είχαν μάθει.Κάτι σαν συνήθεια και εξάρτηση. Ίδια με αυτή που παθαίνει κάποιος μπροστά σε ένα video game,αλλά με πραγματικές αντί για ηλεκτρονικές φιγούρες να πέφτουν με το πάτημα της σκανδάλης

Αργότερα τους πυροβολούσαν για να τους οδηγήσουν σε πρόχειρα νοσοκομεία, όπου τους έπαιρναν τα ζωτικά τους όργανα. Μια μεγάλη επιχείρηση δημιουργήθηκε σε έναν κλειστό κύκλο, επικερδής όσο και το εμπόριο ναρκωτικών στην περιοχή που ήταν υπό τον έλεγχο των παραστρατιωτικών.

Άκουγα για πρώτη φορά μια τέτοια ιστορία του πολέμου. Ένα έγκλημα απ αυτά που όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά δεν γίνονται καν γνωστά. Βλέπετε οι λήπτες των οργάνων-αν ίσχυαν όσα μου λεγε ο σκηνοθέτης-δεν ήταν φτωχοί άνθρωποι, αλλά οι πιο πλούσιοι της Ευρώπης.

Συγκλονίστηκα όσο ήταν φυσικό και (επίσης φυσικό) ξέχασα τον σκηνοθέτη και την ιστορία του.

Χθες διάβασα, πως η Κάρλα ντελ Πόντε, η γνωστή δικαστίνα του δικαστηρίου για τα εγκλήματα πολέμου, σε ένα βιβλίο της που μόλις εκδόθηκε,αναφέρει, πως στον πόλεμο στο Κόσοβο, ο UCK, σκότωνε ανθρώπους που αιχμαλώτιζε για να πάρει τα όργανά τους. Η σιδηρά κυρία Πόντε, γράφει μάλιστα πως εξέτασε μάρτυρα για το θέμα αυτό και επισκέφθηκε νοσοκομείο που χρησιμοποιήθηκε για την παράνομη λήψη οργάνων των δολοφονημένων. Η φάμπρικα είχε ξεκινήσει από τον πόλεμο στη Βοσνία, και αυτοί, οι ίδιοι ουσιαστικά άνθρωποι που τον συνέχισαν στο Κόσοβο, την επέκτειναν πιο οργανωμένα.

Η δίκη Μιλόσεβιτς και οι πολιτικές σκοπιμότητες, δεν άφησαν να γίνει γνωστό το έγκλημα αυτό, παρότι υπήρχε στη δικογραφία. Ο Θάτσι, αρχηγός του UCK τότε, σήμερα είναι πρωθυπουργός στο Κόσοβο, και προσπαθεί να φορά με επιτυχία το αμερικανικό κουστούμι του Δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Στον πόλεμο το παρατσούκλι του ήταν "Φίδι". Δικαίως. Σήμερα είναι ένας χαμαιλέοντας. Που προσαρμόζεται στις απαιτήσεις αυτού που αποκαλείται real politic. Οι ΗΠΑ ταίζουν τον χαμαιλέοντά τους, και εγγυώνται την ύπαρξή του. Αυτόν που έσφαζε ανθρώπους για να πουλά τα νεφρά και τις καρδιές τους.

Τα όργανα της διεθνούς νομιμότητας, αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά,ένας δύσοσμος βάλτος. Για ερπετά