ΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ 42 ΧΡΟΝΙΑ;

Πάντα είχα καλές σχέσεις με τον χρόνο. Σε χρόνο αόριστο έγιναν όσα με καθόρισαν. Γεννήθηκα, έκλαψα,γέλασα,με γέλασαν, αγάπησα. Ο παρατατικός είχε τη συμβολή του. Μετέτρεπε το συμβάν, σε ζωή μέσα απ την επανάληψη, σε εμπειρία. Έτσι έμαθα να γελάω, να κλαίω, να αγαπάω...Ο ενεστώτας πάντα στοιχημάτιζε με τα ενδεχόμενα υποσχόμενος πως θα δικαιωθεί.Στάθηκε η πιο απατηλή έκφραση του χρόνου. "Ξέρω" αλλά δεν έμαθα ακόμη. "Μπορώ" αλλά υποφέρω. "Αγαπώ" αλλά δεν φτάνει. Στον μέλλοντα έχω απλώσει τη μπουγάδα μου. Κάτι όνειρα, δυο τρεις υποσχέσεις,ματιές με νόημα, και νοήματα που ψάχνουν μάτια. Αν κάνει καλό καιρό θα έχω κάτι να φορέσω. Ακόμη και ο υπερσυντέλικος που υπήρξε πάντα δύστροπος είχε κάτι να μου προσφέρει. Τις αναμνήσεις. Είχα...Είχα;
Ας μιλήσουμε με παρακείμενο. Έχω συμπληρώσει 15.340 μέρες ζωής. Ή αν θέλετε 42 χρόνια. Σε όλους τους χρόνους

Αυτό λοιπόν είναι για μένα


Get your own playlist at snapdrive.net!
Στίχοι: Λάκης Παππάς - Μουσική: Γιάννης Αργύρης
Τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη


Και αυτό για όποιον θεωρεί ότι το δικαιούται




Στίχοι: Κατίνα Παΐζη - Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

(Ευχαριστώ τον μόνο και μοναδικό κούκο για την ευγενική χορηγία των ασμάτων.Χρωστάω ούζο στο νησί)