Έχω διυλίσει κώνωπες, μα με τις κάμηλους έκανα θηλιές. Άλλες τις πέρασα σε μένα και νομίζω πως τις πιο πολλές, σε άλλους. Με διασώζει που δεν ξέρω πότε και σε ποιούς. Αλλά δεν με κάνει και περήφανο. Βλάκα μόνο. Και έρχεται η ώρα, αυτή που χτυπά για σένα μόνο για σένα, που η αυτάρκειά σου, με την κορδωμένη ελαφρότητά της, δε σου αρκεί για να μην πνιγείς.
Και ψάχνεις το βάρος της ουσίας. Ένα χαμόγελο, μια χαζή υπόσχεση, μια διαβεβαίωση που δεν είναι τίποτα άλλο από την εξομολόγηση της ανάγκης. Όλα αυτά που από πάνω τους πέταγαν οι θορυβώδεις κώνωπες της αυτοικανοποίησης. Και τα σχοινιά; Τα σχοινιά αφού δεν σε έπνιξαν,ίσως πάνω τους κρεμάσεις τη συγνώμη
Και ψάχνεις το βάρος της ουσίας. Ένα χαμόγελο, μια χαζή υπόσχεση, μια διαβεβαίωση που δεν είναι τίποτα άλλο από την εξομολόγηση της ανάγκης. Όλα αυτά που από πάνω τους πέταγαν οι θορυβώδεις κώνωπες της αυτοικανοποίησης. Και τα σχοινιά; Τα σχοινιά αφού δεν σε έπνιξαν,ίσως πάνω τους κρεμάσεις τη συγνώμη
4 σχόλια:
"τα σχοινιά αφού δεν σε έπνιξαν,ίσως πάνω τους να κρεμάσεις τη συγνώμη"
Τη λέξη αυτή τη λέμε σπάνια. Μπράβο που το κάνεις. Η συγνώνη είναι σοφία αν και πιστεύουμε πως εξυπνάδα είναι να την καλύπτουμε
Άλλε, μια ειλικρινής συγγνώμη, ίσως να μην έχει και ήχο.
Η αλήθεια ελευθερώνει, και το να ζητήσεις να σε συγχωρέσουν σημαίνει ότι έχεις αποδεχθεί την αλήθεια.
Αυτά τα σχοινιά, θέλουν κόψιμο.
Καλό απόγευμα φίλε μου
:-)
Σκότωσε τους κώνωπες και κόψε τα σχοινιά
Αρκεί να είναι ειλικρινής η συγγνώμη....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Δημοσίευση σχολίου