Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΑΚΙΡΗΣ


Ήταν γύρω στα 16. Όχι κλειστά. Εκείνη δυό χρόνια μεγαλύτερη. Ήταν ένας έρωτας που μύριζε τσίχλα ADAMS δυόσμου,κολώνια ΜΥΡΤΩ και φόβο. Μην τους δουν. Μην τους καταλάβουν. Στο καμαρίνι ενός παλιού αγροτικού. Αγχωμένος έρωτας. Άβολος. Δεν ήξερε, φοβόταν, ήταν και το χειρόφρενο. Το δίχως άλλο το χειρόφρενο έφταιγε.

Εκείνη άναψε τσιγάρο μόλις έσβησε τη δική της φλόγα. Πήρε την παλάμη του και την έβαλε πάνω στο στήθος της

"Βλέπεις δεν ταιριάζουμε. Μια γυναίκα και ένας άντρας ταιριάζουν αν το στήθος της χωράει ακριβώς στην παλάμη του" .

Ναι δεν ταίριαζαν. Έφταιγε και το χειρόφρενο που εμπόδιζε. Και σίγουρα το φρένο που δεν έβαλε από τότε στον έρωτα.

Από εκείνους τους εφηβικούς έρωτες δεν έμεινε τίποτα. Μόνο η μέτρηση. Η παλάμη του είχε γίνει ένα ερωτικό μετρικό σύστημα. Η παλάμη άνοιγε και απλωνόταν στο γυναικείο στήθος Μέτραγε σαν το γοβάκι της σταχτοπούτας. Ταιριάζει; Καμιά δεν ταίριαζε. Φρόντιζε να μην ταιριάζει. Όλο κάτι περίσσευε,κάτι δεν έφτανε.

Σε εκείνο το ξενοδοχείο δεν μύριζε ούτε φόβος, ούτε κολώνιες,ούτε ενοχές. Μύριζε υποσχέσεις ανθρώπων και προσμονή αγριμιών. Εκείνη άναψε τσιγάρο. Αυτός άπλωσε την παλάμη στο στήθος της. Να μετρήσει την σταχτοπούτα του.

"Κοίτα ταιριάζουμε. Το στήθος σου χωράει ακριβώς στην παλάμη μου. Είναι ένδειξη λένε αυτό"

Εκείνη γέλασε. "Βρε χαζό δεν ισχύει αυτό. Τα κορμιά ξέρουν. Κοίτα τα κορμιά μας. Η κάθε καμπύλη σου είναι φτιαγμένη για να ταιριάζει στη δική μου. Δες το. Τα κορμιά ξέρουν"

Εφάρμοζε τις καμπύλες της πάνω στο κορμί του. Πλήρης εφαρμογή. Τα κορμιά ξέρουν.Μόνο αυτός δεν ήξερε.

Κοίταξε την ανοιχτή παλάμη του. Τις γραμμές, τους ρόζους. Πολύ σκληρό για γοβάκι σταχτοπούτας. Άλλωστε τα κορμιά είναι αυτά που ξέρουν.

Όλα τα κορμιά έχουν καμπύλες. Μόνο το δικό του έχει γωνίες. Λεπίδια

Λες να υπάρχει γυναίκα φακίρης;


33 σχόλια:

. είπε...

"Βρε χαζό δεν ισχύει αυτό" :)
Οι ψυχές είναι που ξέρουν. Και όταν οι ψυχές "γνωρίζουν", βιώνουν την έκσταση που οδηγεί σε υπέρβαση του εαυτού και τους φυσικούς νόμους. Και τότε, η επαφή με τις γωνίες και τα λεπίδια μοιάζει να’ναι επαφή με μετάξι.

Κούκος είπε...

"Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια"

Αφιερωμένο!

Spy είπε...

Ίσως και να μην υπάρχει γυναίκα φακίρης, αλλά κι εκείνος μπορεί να τροχίσει λιγάκι τα λεπίδια του. Tι δηλαδή; Kάθε χάδι πάνω του θα ματώνει;

Kαι κείνο το χειρόφρενο;
Δεν μπορούσε να το κρατήσει για καβάντζα, κρυμμένο σε καμιά ντουλάπα του μυαλού του;

O λύκος;

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Μεγάλη αλήθεια αυτή: "τα κορμιά ξέρουν". Το μόνο αξιόπιστο μετρικό σύστημα που ξέρω εγώ.

Πολύ στα πάνω σου είσαι φίλε Αλλε τώρα τελευταία!

Nomad είπε...

Εγω δεν ξέρω να υπαρχει γυναίκα μη φακίρης, παντως.

(ασε που με τον μετρονόμο της παλάμης, εξαιρούμε όλες τις Παμελες, εκτός πια κι αν έχεις χερούκλες-φτιάρια)

[Ξερω αλλε φίλε μου, είμαι λιγάκι εκτός πνεύματος, αλλα τι κάνω, ο ρομαντισμός μου κάπου μου έπεσε προ ετών κι ακόμα τον ψάχνω]

:)

νατασσΆκι είπε...

Άκου γυναίκα φακίρης!
:)

Γυναίκα που θα λειάνει τις λεπίδες του -αυτή, σίγουρα υπάρχει
και που θα πάει, θα την βρει
(αν την ψάχνει)

(εξαιρετικό, πάλι -σε λίγο δεν θα βρίσκω και σε σένα λόγια να σχολιάσω..! :) )

υγ. ο nomad, έχει δίκιο για τις "Πάμελες"..! :)

marianaonice είπε...

Εγώ θα πω αυτό:
Το να νοιώθεις τη γλύκα από το μέλι και τη ζάχαρη δεν χρειάζεται προετοιμασία.Η γλύκα τους σε αγγίζει άμεσα και έντονα.
Αλλά το να αισθανθείς την ξεχωριστή νοστιμιά της πικρής ελιάς χρειάζεται μία γευστική καλλιέργεια.
Έτσι και στον έρωτα.
Οι ροζιασμένες παλάμες και οι αψείς γωνίες της θλίψης και της σκληράδας αφήνουν στο τέλος μια ξεχωριστή γεύση! Τη χαρμολύπη! Δηλαδή τη χαρά από τη λύπη! Γλύκα από το πικρό, χαρά από το πάθημα!!
Κάπως έτσι φαντάστηκα το νόημα του υπέροχου αυτού κειμένου σου!!
Καλό σου βράδυ φίλε μου.
:)))

mamma είπε...

Τι εξαιρετική προσέγγιση.

Υπάρχουν όλων των ειδών οι γυναίκες... όμως δε νομίζω πως κάποια θα σου καλύψει όλες σου τις ανάγκες. Μερικές ανάγκες ίσως, όχι όμως όλες. Από την άλλη βέβαια, έτσι είναι αν έτσι νομίζω:)

Locus Publicus είπε...

..τα κορμιά ξέρουν.. Πολύ ωραίο κείμενο άλλε. Η αγάπη σαν το γοβάκι της σταχτοπούτας. Τυχεροί αυτοί που το βρήκαν νωρίς.

genna είπε...

τα κορμιά ξέρουν....
οι παλάμες μετρούν λάθος πολλές φορές

τα βλέμματα ποτέ καλό μου, ποτέ
αυτά ζυγίζουν σωστά κι αφήνουν το θηριώδες ΕΝΣΤΙΚΤΟ να κάνει τη δουλειά του....

οι φακίρηδες είναι μόνο για το τσίρκο
εκεί που αφήνουμε άλλο κομμάτι του βλέμματος μας ν' απολαμβάνει...

την καλημέρα μου!!!!!!!!!!!

Ο άλλος είπε...

@ Ανασαιμιά
Μπέρδεμα. Τα μπερδεύουμε και μεις. Τι να κάνουν τα κορμιά , τα μάτια, τα χέρια.
Καλημέρα

Ο άλλος είπε...

@ Κούκος
Τα κορμιά και τα μαχαίρια. Δεν γινόταν να το πεις καλύτερα. Καλημέρα πατρίδα

Ο άλλος είπε...

@ Spy
Για να τροχίσεις πρέπει να υπάρχει τροχός. Γλύκα να σε στρογγυλέψει να σε λειάνει. Το χειρόφρενο το έχω. Το τραβάω καμιά φορά αλλά τι να σου κάνει και αυτό...

Ο άλλος είπε...

@ ΕλκυστήΤα κορμιά ξέρουν , δεν ξεχνούν και γίνονται μαχαίρια σε λάθος χέρια που λέει και ο κούκος

Ο άλλος είπε...

@ Νομάδα
Ακροβάτες όλες τους ανάμεσα στη λογική που ξεχειλίζει συναίσθημα και το συναίσθημα που πνίγει τη λογική όταν δεν είναι η λογική τους. Γι αυτό τις αγαπάω

Ο άλλος είπε...

@ Νατασσάκι
Θα τη βρω, θα με βρει, τη βρήκα, μήπως όχι;Έφυγε , ήρθε; Ξέρω και εγώ...

Ο άλλος είπε...

@ Μαριάννα
Δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσεις πιο καλή παρομοίωση απ αυτή με την ελιά. Η γλύκα της πίκρας της θέλει καλλιέργεια, γευσιγνωσία. Και ο έρωτας επίσης
Φιλιά

apologia pro sua vita είπε...

Κάθε άντρας έχει τον φακίρη του. Κάθε γυναίκα έχει τον γητευτή φιδιών της.

Ο άλλος είπε...

@ Μάμμα
Πού να μην υπήρχαν δηλαδή και όλων των ειδών.Απ την άλλη σκέφτομαι πως και εγώ ένα είδος είμαι. Άλλος-άλλος. Πώς λέμε καρέτα καρέτα

Ο άλλος είπε...

@ Lokus
Μάλλον δεν υπάρχουν σταχτοπούτες. Μόνο στάχτες κάτω από τις οποίες παραχώνουμε όνειρα

Ο άλλος είπε...

@ Genna
Ναι το βλέμμα ξέρει. Μια φίλη μου λέει πως αρκούν τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα για να καταλάβεις. Έτσι κατάλαβα και εγώ.Κατάλαβα;

Ο άλλος είπε...

@ Απολογία
Δηλαδή εγώ τι να κάνω να αρχίσω την εκπαίδευση. Και με τι, με το φιδάκι το ΄Διαμαντή ή με βόες; Μαύρο φίδι που με έφαγε

Leigh-Cheri είπε...

Μμμ...και να υπάρχει γυναίκα φακίρης δε νομίζω πως θα ήτανε αυτό που ζητάς. Απλά θα άντεχε να πατάει πάνω σου. Μα δεν θα μάτωνε για να στάξει μέσα σου, να σε μαλακώσει, να "σε γιατρέψει" απ' τα λεπίδια και να ταιριάξετε σαν ένα. Αυτό που ίσως θες είναι εκείνη που δεν θα φοβηθεί να τρυπηθεί.

Ωραίο μπλογκ. Χαίρομαι που πέρασα:-)

aKanonisti είπε...

Τα κορμιά φυσικά και ξέρουν... το πρόβλημα όμως είναι πως δεν ξέρουν πάντα το ίδιο πράγμα...
Αλλος το τρώει και δροσίζεται και αλλος το τρώει και ζορίζεται...
(ειναι ολίγον άκομψο..το σχολιο μου.. αλλά αυτή η σκέψη ξεπήδησε από το κατακρεουργημένο μου μυαλό...)

Υ.Γ. Γεια σου:-)

Ανώνυμος είπε...

Όμορφο και πρωτότυπο κείμενο άλλε.
Αυτό που νομίζω εγώ ωστόσο ότι βοηθάει στο να ¨καταλάβεις¨, δεν είναι ούτε οι παλάμες ούτε οι καμπύλες.
Είναι καθαρά θέμα ηλικίας και εμπειριών, αφού ξεπεράσεις το στάδιο του ψαξίματος και κατασταλάξεις τι ακριβώς ψάχνεις-που δεν αποκλείεται να είναι και το χώρεμα του στήθους στην παλάμη μπορεί και οι καμπύλες, μπορεί κι άλλα, κι άλλα…

Giorgos Varvakis είπε...

Άει της αγάπης μαχαιριά
στης νιότης το κρουστό κορμί
πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών και μουσική
ντύνοντας το γυμνό έρημο κόσμο
άει της αγάπης μαχαιριά...

Ο άλλος είπε...

@ Leigh
Δεν θα μάτωνε για να στάξει μέσα σου...Πολύ όμορφο και αληθινό αυτό που έγραψες. Ευχαριστώ που πέρασες

Ο άλλος είπε...

@ Συνέα
Μάλλον δεν έχεις άδικο. Οι άνθρωποι κατασταλάζουν, μερεύουν και μπορούν να βρεθούν.Αν είναι τυχεροί το κάνουν και έγκαιρα

Ο άλλος είπε...

@ Βαρβάκη
πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών και μουσική

Ναι είναι και έτσι

Ο άλλος είπε...

@ Ακανόνιστη
Η ελληνική παροιμία μάλλον ακριβής.Αν μαθαίνουν πάντως έχει καλώς...

aKanonisti είπε...

"Αν μαθαίνουν"....χμ.... γιατί μου φαίνεται σαν ακύρωση του ενστίκτου και της νιότης??
Μαθαίνεις και φοβάσαι???
Εγω προτιμώ να μην μαθαίνω.. και ας πονάει...
Στην τελική η γεύση του αίματος είναι θεσπέσια....

Βάσκες είπε...

Δεν υπάρχουν φίλε, δεν υπάρχουν.

Οι άντρες είναι φακίριδες αλλά δεν χρειάζονται κι όλας.

Τι να τους κάνεις τους φακίριδες στην εποχή της τηλεόρασης;

Ναταλία είπε...

Ξέρεις....αυτό με την παλάμη....
Με πήγε πολλά χρόνια πίσω....
Όταν ακόμα διάβαζα άρλεκιν, και τα πίστευα με χίλια!

Ήταν το κοριτσίστικο μέτρο σύγκρισης που είχα για τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου.....

Πληζ.....μη ρωτήσεις....