Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ


Άλλαξε πάλι ο καιρός, μπορεί να βρέξει
ίσως γι αυτό να με πονάνε οι πληγές
παλιά σημάδια της αγάπης πριν να φέξει
μ αυτό το "φεύγω" και μαχαίρια τις ματιές.

Δύο παλιές φωτογραφίες στο συρτάρι
κι ένα κραγιόν σου ξεχασμένο στη γωνιά
όλα τα άλλα, μαζί σου τα έχεις πάρει
ρούχα,τραγούδια και έναν έρωτα φονιά.

Μην πεις ποτέ πως όλα ήταν ένα λάθος
είναι οι άνθρωποι το ίδιο τους το πάθος
μην με ρωτάς ποιός είναι τυχερός
αυτός που χάνεται δεν είναι κανενός.

Ξέρω τη θλίψη που μέσα της γυρνάς
όλα εκείνα που ποτέ δεν θα σου φτάνουν
δεν φεύγει ο πόνος, μοναχά σαν του γελάς
όποιοι γελάνε την ψυχή τους, πάντα χάνουν.

Μην πεις ποτέ πως όλα ήταν ένα λάθος
είναι οι άνθρωποι το ίδιο τους το πάθος
μην με ρωτάς τι έζησα, θυμήσου
είναι όλα δρόμος που περπατησα μαζί σου.


.........................................................................................................................................................................

93 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλωσόρισες κι ας άργησες άλλε.
Το ποίημά σου πολύ καλό και ταιριαστό με τη μελαγχολία του φθινόπωρου.
Το διάβασα το ξαναδιάβασα κι αφού το καταχάρηκα κατέληξα πως: ¨…μην με ρωτάς ποιός είναι τυχερός
αυτός που χάνεται δεν είναι κανενός...¨
Νάσαι καλά.

aKanonisti είπε...

Θα απαντήσω... πεζά... αλλά ειλικρινά...
Με γάμησες....
Γεια....
Καλό γαμω-βράδυ...

. είπε...


Μην πεις ποτέ ποτέ πως όλα ήτανε μια πλάνη
περιπλανήθηκα μαζί σου και μου φτάνει.
Βάλε σημάδια μες στη νύχτα μη χαθείς
είναι πιο εύκολο να κλαις παρά να ζεις.

Ο άλλος είπε...

@ Synea
Όπως λέει και ο φίλος Κούκος, η βροχή ποτίζει τη μελαγχολία μου. Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Ο άλλος είπε...

@ Ακανόνιστη
Μ αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι.Σ ευχαριστώ. Μακάρι να συνεχίσω...

Ο άλλος είπε...

@ Ανασαιμιά
Σ ευχαριστώ για την τραγουδάρα. Για το ποίημα καλύτερα. Δεν ξέρεις τι μου κανες. Απ ό,τι αρχικώς κατάλαβα και στη συνέχεια βρήκα είναι του Άλκη Αλκαίου (Εμπάργκο). Είναι μαζί με τον Μάνο Ελευθερίου από τους αγαπημένους μου. Σ ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

καλως όρισες!!
όλα είναι δρόμος κιας αλλάζει ο καιρός κιας πρόκειται να βρέξει
κιας πονάνε οι πληγές.. όλα είναι δρόμος και περπάτα!
μου άρεσε πολύ μα πάρα πολύ το ποίημά σου
καλημέρες φθινοπωρινές

apologia pro sua vita είπε...

Χαίρεται και καλώς ήρθατε. Ποιητική αδεία φαντάζομαι το "όποιοι γελάνε την ψυχή τους πάντα χάνουν" Μην το κόψουμε κι αυτό από φόβο μη μας πάρει ότι πολυτιμότερο έχουμε ο όξω από δω.

νατασσΆκι είπε...

δεν φεύγει ο πόνος, μοναχά σαν του γελάς
όποιοι γελάνε την ψυχή τους, πάντα χάνουν.


αν είναι η βροχή να σε κάνει να γράφεις έτσι, να κάνω ευχή (μία από τις 10 ;)) να βρέχει πιο συχνά...!
:)

Πολύ όμορφο.
Καλό Σαββατοκύριακο, "άλλε" :)

faraona είπε...

ΑΛΛΕ ΜΟΥ
τι ομορφο ,τι τρυφερο!Μπραβο ...η βροχη τα κανει ολα αυτα?Μπαααα...


φιλι

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λυτρωτική η βροχούλα πολλές φορές. Ξεπλένει την επίπλαστη ευδαιμονία, και φέρνει στην επιφάνεια, τη πατίνα της θλίψης, που μας βοηθάει να "κοιτάξουμε" λίγο προς τα μέσα μας. Να γνωριστούμε, με τα συναισθήματά μας και να τ' αγαπήσουμε.
Μ' αρέσει να μελαγχολώ καμιά φορά.
Το δικαιούμαι.
Τα κατάφερες!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλό Φθινόπωρο Άλλε και δεν σκάμε, ό,τι κι αν συμβεί... πάμε αμέσως γι' άλλα!

. είπε...

Μια διορθωσούλα 'Αλλε μου.
Η τραγουδάρα(όντως!)-ποίημα "Ωροσκόπιο" δεν είναι από το "Εμπάρκο" αλλά από το cd "Υπέροχα μονάχοι".Μια συνεργασία του Αλκαίου με τον Θ.Μικρούτσικο. :)

Καλό σου βράδυ!

roula karamitrou είπε...

Αμ, δε φευγει!
Σαν το μπούμεραγκ ένα πράμα :)

Παλμος είπε...

Καλη σου μερα ΑΛΛΕ:)

Ξέρω τη θλίψη που μέσα της γυρνάς
όλα εκείνα που ποτέ δεν θα σου φτάνουν
δεν φεύγει ο πόνος, μοναχά σαν του γελάς
όποιοι γελάνε την ψυχή τους, πάντα χάνουν.

Ειναι να εχεις εκπαιδευση τον εαυτο σου να ξεγελαει τον πονο. Την ψυχη την ηρεμη η αληθεια.
Να εισαι καλα.

Giorgos Varvakis είπε...

Κανείς δεν είναι κανενός φίλε μου! "είναι οι άνθρωποι το ίδιο τους το πάθος"!! Καλό βράδυ

Ο άλλος είπε...

@ Σταγόνα
Καλώς σε βρήκα. Θα περάσω, το ξέρεις...

Ο άλλος είπε...

@ Απολογία
Με εκπλήσεις. Δεν πρόσεξες το κόμμα. Ο στίχος είναι
"όποιοι γελάνε την ψυχή τους, πάντα χάνουν"
Δηλαδή όποιοι ξεγελάνε την ψυχή τους και όχι
"όποιοι γελάνε την ψυχή τους πάντα χάνουν", δηλαδή όσοι γελάνε γενικώς. Άρα μην φοβάσαι

Ο άλλος είπε...

@ Νατασσακι
Φταίει η βροχή αλλά σίγουρα φταίω εγώ που φταίει η βροχή.
Σ ευχαριστώ και με τις ευχές πάντα προσεκτική. Οι κινέζοι λένε πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να σου συμβεί...

Ο άλλος είπε...

@ Φαραόνα
Λες ε, να φταίνε κι άλλα; Πάντως όσοι γράφουν μπορούν να αναπαράγουν συναισθήματα που δεν υπάρχουν πια. Είναι ένα είδος σκληρής μνήμης.
Σ ευχαριστώ πάντως για τα λόγια σου

Ο άλλος είπε...

@ Βιολιστή
Η μελαγχολία, η μοναξιά, καμιά φορά και ο πόνος είναι πολύτιμα και σίγουρα δεν είναι αρρώστια. Δια μέσου τους συστηνόμαστε με τον εαυτό μας. Έχεις δίκιο

Ο άλλος είπε...

@ Ασκαρδαμυκτί
Είπαμε, όλα είναι δρόμος. Και μάλιστα ο δικός μας δρόμος

Ο άλλος είπε...

@ Ανασαιμιά
Και βέβαια δεν είναι το Εμπάργκο. Έβαλα στην παρένθεση το Εμπάργκο δίπλα στο όνομα του Αλκη Αλκαίου για να θυμίσω το πιο γνωστό του έργο.
Σ ευχαριστώ και πάλι για το τραγούδι

Ο άλλος είπε...

@ Ρούλα
Λες ε; Δεν νομίζω. Μερικοί είναι εκπαιδευμένοι. Πετούν το μπούμεραγκ και το ξαναπιάνουν. Πώς τους έλεγε να δεις κάποια παλιά; "δολοφόνους ψυχών γυναικών" ή κάτι τέτοιο.

Ο άλλος είπε...

@ Παλμός
Καλώς όρισες. Συμφωνώ η ψυχή ηρεμεί με την αλήθεια. Είναι ενδεχομένως η ίδια η αλήθεια που την κάνει να ανατρέπεται, να τρομάζει αλλά μόνο αυτή μπορεί να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον εαυτό του. Σήμερα συνήθως υπάρχει άλλη διαδικασία, της φυγής απ την πραγματικότητα αλλά γι αυτό υπάρχουν και οι ψυχαναλυτές, οι αστρολόγοι και οι μάγοι. Είναι οι φύλαρχοι ενός κόσμου εικονικής πραγματικότητας

Ο άλλος είπε...

@ Βαρβάκης
Είναι οι άνθρωποι το ίδιο τους το πάθος φίλε μου. Ευτυχώς

marianaonice είπε...

"Δεν φεύγει ο πόνος μονάχα σαν του γελάς!"
Με άλλα λόγια λένε "για να μετρήσεις τα δόντια του διαβόλου πρέπει να τον κάνεις να χαμογελάσει".
Και όπου "διάβολος" κάθε είδους πόνος!!

Δεν έχω τι να πω! Κάθε στίχος σου και κάθε λέξη μαχαιριά σ' αυτές τις γκρίζες και μουντές φθινοπωρινές στιγμές μας!!
ΥΠΕΡΟΧΟΟΟΟ!!!!!!!!!!

vasikos metoxos είπε...

Άλλος επίκαιρος και μελαγχολικός. Καλή σεζόν αγαπητέ!

Ανώνυμος είπε...

Noμίζω και με όλο τον σεβασμό πως τη "διαφορά" δεν την κάνει το κόμμα στον στίχο :
"όποιοι γελάνε την ψυχή τους,πάντα χάνουν".

Το κόμμα θα μπορούσε να εκλείπει.
Το νόημα όμως του στίχου θα ήταν εκεί.

Το κρίσιμο είναι το:
"γελάνε την ψυχή τους" που σαφώς και δεν έχει καμία σχέση με τη έκφραση :"γελάνε με την ψυχή τους".

Έκφραση που εάν την χρησιμοποιούσατε μάλλον θα μας εκπλήσσατε εσείς με τη σειρά σας, αφού ουδεμία σχέση θα είχε με τη διάθεσή σας να "στηλιτεύσετε" τη συμπεριφορά κάποιας που ξεγελάει την ψυχή της νομίζοντας πως εάν συνεχίζει απλώς να χαμογελά μέσα στον πόνο της, ή να του χαμογελά(του πόνου της), αυτός δεν θα εξαφανιστεί αλλά θα είναι παρών, εκεί.

Το ερώτημα που εύλογα ανακύπτει είναι πως εάν αυτή είναι θλιμμένη μακριά από τον ποιητή, ή όποιον άλλο και τίποτα δεν θα της είναι αρκετό, τι είναι αυτό που την εμποδίζει να "επιστρέψει" ;

Όταν η ποίηση μας "αναγκάζει" να σκύψουμε μέσα της και μέσα μας είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα.

.......................

Το κόμμα εάν θέλετε να το βάλετε κάπου, βάλτε το στο "γελάς" και πριν την δευτερεύουσα αναφορική πρόταση :"όποιοι γελάνε την ψυχή τους, πάντα χάνουν".

Ανώνυμος είπε...

Φοβομουν να έρθω από τα λιμέρια σου. Φοβόμουν αυτά τα μαχαιριά που μπαίνουν όλο και πιο βαθειά κάθε φορά που σε διαβάζω... μακάρι οι σταγόνες της βροχής να ξεπλύνουν τον πόνο και την θλίψη απ τις ψυχές μας.

Θα τα πούμε άλλε...

Ο άλλος είπε...

@ Μαριάννα
Με τον διάβολο έχουμε μια εξαιρετική σχέση. Είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει και έτσι δεν μπορεί να υπάρχει μόνος του. Χαίρομαι που είσαι καλά.Το περίμενα αυτό το φθινόπωρο...

Ο άλλος είπε...

@ Βασικός μέτοχος
Καλό Φθινόπωρο. Η μελαγχολία είναι ένας τρόπος να ωριμάζουν τα πράγματα. Και να εκτιμώνται ίσως. Καλή σεζόν

Ο άλλος είπε...

@ Καινούρια μέρα
Πάντα ενδιαφέρουσα η ανάλυσή σου.Μερικές φορές με μπερδεύεις. Εκλογικεύεις με έναν τρόπο που θέλει να μαλώσει με το συναίσθημα. Δεν στηλιτεύω βεβαίως κανέναν και καμία. Έγραφα και πιο πάνω πως όποιος γράφει μπορεί να αναπαράγει ή και να δημιουργεί συναισθήματα που δεν υπάρχουν.Προφανώς λοιπόν δεν με απασχολεί τι κάνει κάποιος ή κάποια. Σε ποια διλήματα απαντά και σε ποια αρνείται.Με ενδιαφέρει όμως αυτή η αίσθηση που δημιουργούν τα πράγματα όταν στριφογυρίζουν μέσα στους ανθρώπους και μετά βγαίνουν σαν την μπουγάδα. Άλλωτε είναι καθαρά και άλλωτε μπορεί να έχεις ξεχάσει στα ασπρόρουχα μια γαμημένη κόκκινη κάλτσα.

Ο άλλος είπε...

@ Ανώνυμε
Να έρχεσαι στα λημέρια μου. Δεν ξέρω αν γνωριζόμαστε και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αν για τα μαχαίρια φταίω εγώ τότε θα φταίω και για άλλα. Μην περιμένεις να ξεπλυθούν οι ψυχές απ τη βροχή.Αν έχεις όμως δάκρια είναι μια κάποια λύση

ΥΓ βρες ένα ονοματάκι για να μην απαντάω σε ανώνυμους

tdjm είπε...

Kαλημέρα!!

Εμένα πάλι ,το φθινόπωρο με σπάνιες εξαιρέσεις ,δεν με γεμίζει με μελαγχολία!!

Τρυφερότατο το όλο!!

Μα πιο τρυφερό...
....
μην με ρωτάς τι έζησα, θυμήσου
είναι όλα δρόμος που περπατησα μαζί σου.

Μαρινα ..... είπε...

"Μην πεις ποτέ πως όλα ήταν ένα λάθος..."

κι όμως ,,,πορευομαστε τους χρονους και μεσα απ΄αυτους χαρτογραφούμε και βαπτιζουμε "λαθη" ότι αγαπησαμε, ότι πονέσαμε και μας πόνεσε ότι ζησαμε τελικά....

για να ποναμε λιγότερο;;;;

δεν ξερω....δεν ξερω....

να είσαι καλα,,,,
διαβαζα κι εντυνα με μουσικη τις λέξεις....

"οτι ποναει ,,,αξιζει κι ειναι δυσκολο".....

καλως σε βρηκα επισης....αλλε

apologia pro sua vita είπε...

Έχω και μια στραβωμάρα. Ευτυχώς πάντως γιατί ήμουν έτοιμη να το κόψω. Κόμμα μου σ' ευχαριστώ.

Κούκος είπε...

Mερικές φορές και η σιωπή φωνάζει.
Δεν έχω λόγια...

Leigh-Cheri είπε...

Όταν βιώνεις απουσία και πόνο χωρίς να λυπάσαι και να μετανοιώνεις γι' αυτό που γενναιόδωρα σου "χαρίστηκε" από την ζωή ή από κάποιον άνθρωπο, έστω και για λίγο, εγώ υποκλίνομαι...

Ανώνυμος είπε...

Νοσταλγία

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα
δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαις

Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
-πόσος καιρός!- τα χάιδεψες μια νύχτα
και σα ν'ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συμφορά παλιά και να ξυπνά....


Ποίηση:Κώστα Καρυωτάκης
Μελοποίηση:Λουκάς Θάνος
Πρώτη εκτέλεση:Νίκος Ξυλούρης
Άλμπουμ:Σάλπισμα

..................................

Αυτό το ποίημα σκέφτηκα όταν διάβασα το δικό σου.
Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να κάνουν "δηλώσεις μετανοίας", να αρνούνται ό,τι έζησαν και να χαμογελούν για να δείξουν "κυρίαρχοι" καταστάσεων και αισθημάτων;

Το ίδιο ποίημα όμως ξανασκέφτηκα και όταν διάβασα κάποια από τα δικά σου σχόλια.

Ποια η διαφορά, αναρρωτήθηκα εκείνου που γελά για να ξεγελάσει την ψυχή του, μ' εκείνου που ισχυρίζεται: "αυτά που γράφω είναι είτε αναπαραγωγή είτε δημιουργία ανύπαρκτων συναισθημάτων".

Και εμείς "μάρτυρες" ποιων συναισθημάτων είμαστε όταν επισκεπτόμαστε το παρόν blog τους τελευταίους μήνες;

Λες:" Προφανώς λοιπόν δεν με απασχολεί τι κάνει κάποιος ή κάποια.Σε ποια διλήμματα απαντά και σε ποια αρνείται να απαντήσει"

Δεκτό.
Αφού το λες έτσι θα'ναι.

Όμως σε ποια διλήμματα αναφέρεσαι;
Σε αυτά που βάζουν οι άνθρωποι;

Γιατί όταν τα διλήμματα τα βάζουν οι άνθρωποι είναι τα υποκειμενικά τους διλήμματα και συνήθως τα βάζουν την ώρα που αυτοί είναι έτοιμοι,(αν είναι), ενώ αυτοί που καλούνται να απαντήσουν συνήθως "κόβονται".

Επομένως ο κατά αποκλειστικότητα υποβάλλων τα διλήμματα είναι σικέ ρόλος.

Λες: "με ενδιαφέρει όμως αυτή η αίσθηση που δημιουργούν τα πράγματα όταν στριφογυρίζουν μέσα στους ανθρώπους και μετά βγαίνουν σαν τη μπουγάδα".

Ωραία σύλληψη!

Φαντάζομαι πως μέσα στους
ανθρώπους είσαι και εσύ και πως δεν είσαι παρατηρητής των άλλων μόνο.
Γιατί το να παρατηρείς μόνο τι γίνεται στους άλλους, θα τους οδηγούσε στον καναπέ και εσένα από δίπλα να τους υποβάλεις ερωτήματα και διλήμματα φορώντας την άσπρη μπλούζα.

Εάν στη συνέχεια κατάφερνες να μην παραμείνεις επί μακρόν στην αίσθηση και προχωρούσες στην ενσυναίσθηση και στην συναίσθηση ίσως θα έπαυες να είσαι τόσο απόλυτος όταν λες ότι δε σ' απασχολεί τι κάνει κάποιος ή κάποια και σε ποια διλήμματα απαντά και σε ποια αρνείται.

Ίσως κατάφερνες να δεις και να κατανοήσεις γιατί κάποιοι άνθρωποι χαμογελούν ενώ θέλουν να κλάψουν, γιατί κάποιον μπορείς να τον εμπιστευτείς και κάποιον όχι, γιατί κάποιοι φεύγουν και κάποιοι επιστρέφουν.

Και ίσως τότε να μην τα'βαζες με την καημένη την κόκκινη κάλτσα που μπήκε στην πλύση με τα ασπρόρουχα και τα λέκιασε.

Ίσως να τα' βαζες με την γαμημένη επιπολαιότητα εκείνου που δεν πρόσεξε αρκετά και μέσα στα ασπρόρουχα έβαλε και μία κόκκινη κάλτσα ή ενώ την είδε στην αρχή της πλύσης υποτίμησε την επίδραση που θα΄χε στα ασπρόρουχα του.

Ίσως και να 'βλεπες πως χάρη στην κόκκινη κάλτσα συνειδητοποίησε πόσο σημασία είχε γι' αυτόν η λευκάδα στα ασπρόρουχά του.

Και ίσως λυπόταν που "ταλαιπώρησε" την καημένη την κάλτσα όταν την έβαλε να πλυθεί στους 60 και βάλε βαθμούς, με απορρυπαντικό για τα λευκά και όχι για χρωματιστά και αυτή στο τέλος έχασε και το λαμπερό κόκκινο χρώμα της.

Είδες που υπάρχουν πάντα και κάποιες άλλες απόψεις πέραν εκείνου που αδιαφορεί;

.................................

Και ναι η εκλογίκευση ως διαδικασία συνήθως οδηγεί στο να μαλώνει κάποιος ή κάποια με το συναίσθημα.
Εάν ποτέ σε "απασχολήσει" το θέμα ίσως και να έμπαινα στον κόπο να σου πω πως το βλέπω.

....................

Και στην "εξάσκηση" με τα μαχαίρια θέλει μία προσοχή μη σου πω και μία ρέγουλα.
Πιάσε και κανένα λουλούδι!
............

Ο άλλος είπε...

@ tdjm
Τρυφερό ε; Κοίτα τι καταφέρνει κανείς και δεν το ξέρει!
Σ ευχαριστώ

Ο άλλος είπε...

@ Μαρίνα γ
Όλα έχουν την αξία τους, και ο χρόνος και ο πόνος και η αγάπη που είναι πάντα σχετιζόμενη με την αξία που έχεις σαν άνθρωπος. Υπάρχουν και αυτοί που μπερδεύουν βέβαια την αξία με...την τιμή
Ευχαριστώ Μαρίνα μου

Ο άλλος είπε...

@ Απολογία
Μην απολογείσαι. Σου χω και αδυναμία...Με εκείνο το μαλτ τι έγινε; Στο βρετανικό νησί σου εννοώ

Ο άλλος είπε...

@ Κούκος
Ούτε εγώ έχω λόγια για το ευχαριστώ

Ο άλλος είπε...

@ Σερί
Είμαι μαθητής και δάσκαλός μου η ζωή και ο χρόνος (και οι γυναίκες δυστυχώς)

Ο άλλος είπε...

@ Καινούρια μέρα

Εκεί που κοιτάς, μη φοβάσαι να κλείνεις τα μάτια για να δεις.

ΥΓ Δεν φανταζόμουν πριν από χρόνια πως θα γινόσουν ένα είδος ψυχαναλύτριάς μου. Μ αρέσει.Ελπίζω να επέστρεψες ωραία μου και να ήπιες και το κρασί

roula karamitrou είπε...

Καλό μήνα άλλε :)
Τι ν τούτη βρε παιδί η καινούρια μέρα...να την επάρεις στο γάμο σου να σε πει και του χρόνου, φωτιά και λαύρα
Πες τα κορίτσι μου, πέστα!

maya είπε...

εγώ πάλι κράτησα το
Μην πεις ποτέ πως όλα ήταν ένα λάθος
γιατί είναι ανεύφικτο.
σκληρό ναι
αλλά απαραίτητο να δέχεσαι το λάθος.
είναι δικό σου κι αυτό.
είσαι εσύ.
αλίμονο αν είσαι μόνο οι επιτυχίες...

οι χτυπημένες ψυχές είναι πιο όμορφες.

καλό μήνα ξανάμανα γιατί έχω χαρεί!
:)

υγ.ωραία είσαι εδώ...

meltemi είπε...

Το ποίημα σου...θύμισε πολλά απο μένα...


Καλώς σε βρήκα

Ανώνυμος είπε...

Φοβάμαι!
Την τελευταία φορά που το΄κανα τράκαρα...
................

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα...

Τόσα χρόνια! και μόλις σήμερα συνειδητοποίησα πως το κενό που ένιωθα θα' φευγε τη στιγμή που θα με αποκαλούσε κάποιος "ψυχαναλυτή του"!

Ίσως τελικά να σχίσω το πτυχίο μου και να αναζητήσω έστω και τώρα τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό σ' αυτό της ψυχαναλύτριας.

Πες μου όμως την αλήθεια.
Σου άρεσε πολύ η "προσέγγισή" μου ή απλώς το' πες γιατί μου πάει πολύ η άσπρη ποδιά;

Είδες τελικά;
Από κει το πήγα από κει το' φερα εγώ θα φοράω την άσπρη ποδιά και εσύ θα κάθεσαι στον καναπέ!

.............................


Σε ότι αφορά την φαντασία σου, πρέπει να το παραδεχτείς έστω και τώρα.
Ήταν πάντα πολύ μικρή σε σχέση με μένα και την εξέλιξή μου και κατά δεύτερο ποτέ δεν έδειξα δείγματα ψυχαναλυτικής εμμονής.

Δεν θυμάσαι που ήθελα να γίνω εξομολόγος αν και άθεη;

Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι έχουν τις φαντασιώσεις τους και ως εκ τούτου σε δικαιολογώ (εδώ κολλάει η ενσυναίσθηση που λέγαμε παραπάνω) που σου αρέσω στο ρόλο της ψυχαναλύτριας.
.................................


Άσχετο το επόμενο θέμα αλλά θα το πω.
Θυμάσαι όταν μου 'δινες στο σχολείο υα ραβασάκια για να τα δίνω στην κολλητή μου;

Ήρθε η ώρα να στο πω:
Δεν της τα 'δινα ποτέ!

Τώρα όμως θα επανορθώσω:

Κορίτσια του blog, θαυμάστριες του ποιητή, παλιές και καινούριες αδυναμίες του, "μαχαιρωμένες" και υποψήφιες προς "μαχαίρωμα":

Επίθεση τώρα!!!
... με την καλή έννοια!

Μην σας προβληματίζει η κλητική προσφώνηση :"ωραία μου".

Πάντα του ήταν ευγενικός και ιππότης.
Το "ωραία" δεν ισχύει.
Προς τη Γεωργία Βασιλειάδου φέρνω και μάλιστα χωρίς το ταλέντο της.
Όσο για το κτητικό "μου", αφήστε το.
Ποιητκή αδεία, όλα επιτρέπονται.

Εκτός από ποιητής όταν με κοιτάει κλείνει και τα μάτια του για να μη... με δει.
Τόσο διακριτικός!

....................

Μην ελπίζεις, επέστρεψα!
Ποιητή, ταξίδι είπαμε ότι θα κάνω όχι ότι θα μεταναστεύσω.
Οπότε, επέστρεψα.
Να υποθέσω ότι το ταχυδρομικό περιστέρι που σου 'στειλα ακόμη δεν ήρθε;
Αλλά ούτε και το δικό σου ήρθε μην ανησυχείς!
.......................

Και το κρασί το' πια, το κόκκινο.
Αλλά το "τέρας" απέναντι τέρας παρέμεινε κι εγώ Γεωργία Βασιλειάδου.

Άσε μη μου το θυμίζεις!

Καληνύχτα και καλή καινούρια νύχτα και μέρα!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Για μια καλησπέρα πέρασα κα συγκινήθηκα. Καλό μήνα.

genna είπε...

«θυμήσου
είναι όλα δρόμος που περπατησα μαζί σου.»

Καλημέρα και καλό μήνα άλλε!!!!!!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αυτό είναι μελωδικό σα τραγούδι!
Πόσο όμορφα νοήματα, ταιριασμένα με αρμονία! Πολύ πολύ όμορφο!
Καλημέρα!

Ο άλλος είπε...

@ Ρούλα
Αυτός είναι ο λόγος που αποφεύγω να την καλώ στους γάμους μου. Δεν είναι όπως εμφανίζεται. Είναι ακόμη χειρότερη

Ο άλλος είπε...

@ Maya
Ευτυχώς είμαι όλα μου τα λάθη. Και τα πάθη
Καλό μήνα

Ο άλλος είπε...

@ Μελτέμι
Όλοι έχουμε συγγένειες ψυχής...Καλό μήνα

Ο άλλος είπε...

@ Κηπουρό
Καλό μήνα. Ωραίος ο κήπος σου

Ο άλλος είπε...

@ genna
Όλα είναι δρόμος γενικώς. Και τα λιθαράκια που σκοντάφτουμε. Καλό μήνα

Ο άλλος είπε...

@ Ανεμοσκορπίσματα
Σ ευχαριστώ φίλε μου. Τραγούδι είναι. Ας του βάλει ο καθείς τη μουσική του

Ο άλλος είπε...

@ Καινούρια μέρα

Σεναριο 1ο
Είσαι άσχημη, 42 χρόνων (ως συμμαθήτριά μου) και με πολλά απωθημένα

Σενάριο 2ο
Είσαι όπως σε θυμάμαι. Όμορφη, έξυπνη, μικρότερη βέβαια και με όλο και καλύτερο χιούμορ

ΥΓ Όσο περνούν τα χρόνια αυτό το "μου" μόνο ποιητική αδεία βγαίνει. Τα "μου" "σου" "του" τα έχω κομμένα.

Unknown είπε...

με ένα σου στίχο ξεδιπλώνεις τη ψυχή μου.
πολλοί μπορούν να το πουν αυτό.

γράφε
για
να νιώθουμε.


και μια κουβέντα στη μέση, αλλά δεν πειράζει.


με την αγάπη μου.

Ανώνυμος είπε...

Πρώτο θέμα
..........

Από την απάντησή σου στην αγαπητή κυρία Ρούλα, (μη πω και πολύ αγαπημένη κυρία Ρούλα μετά και το σχόλιό της που με αφορούσε και το βρήκα ενθαρρυντικό για να προχωρήσω στην παρούσα απάντησή μου) ΕΜΑΘΑ ΜΟΛΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΩΣ ΤΕΛΕΣΕΣ "ΓΑΜΟΥΣ"!!!!!!

Εγώ γιατί ήρθα μόνο στον πρώτο;;;;;

Νομίζω ότι σου είχα εξηγήσει-απολογηθεί, ήδη από τότε πως αυτό που έγινε τότε στο γάμο σου ήταν μία άτυχη - ατυχέστατη θέλεις; οκ - ατυχέστατη στιγμή, που δεν θα επαναλαμβάνονταν σε όσους γάμους κι αν έκανες ακόμη στο μέλλον!

(Βλέπεις το τσακίρικό σου μάτι από τότε έδειχνε πως δε θα σταματούσες
στον ένα).

Και ας εξηγηθώ σε όλους τους φίλους -επισκέπτες του blog σου.

Όταν στο γάμο του "άλλου ρε"(στον μοναδικό που προσεκλήθην) έφτασε η στιγμή που ο παππάς είπε:
"εάν κάποιος έχει αντίρρηση γι' αυτό το γάμο, ας μιλήσει τώρα αλλιώς ας σιωπήσει για πάντα"
εγώ του είχα ετοιμάσει μία μικρή, -τόση δα- εκπληξούλα:

Συκώθηκαν από τα καθίσματα ούτε που θυμάμαι πόσες αιθέριες υπάρξεις και φώναζαν όλες :"εγώ,εγώ".

Θα μου πείτε τώρα ποιες ήταν αυτές;

Εύλογο το ερώτημά σας.

Λοιπόν ήταν κάποιες κυρίες με όχι και τόσο καλά αισθήματα για τον "άλλο" που όμως είχαν τους λόγους τους...

Άλλε το σωστό να λέγεται, έτσι;

Βέβαια όχι και ότι εγώ ήμουν και τόσο καλά όταν έστειλα τις προσκλήσεις του γάμου σου, σε όλες εκείνες...

(Σου είχα εξηγήσει όμως μετά ότι ήπια λίγο παραπάνω πριν τις ταχυδρομήσω...και νόμιζα ότι τότε με είχες καταλάβει και με είχες συγχωρήσει).

Λοιπόν ας εξηγήσω ποιες είχα καλέσει τότε στο γάμο σου.
Έχουμε και λέμε (επίθετα δε λέμε ανθρώπους δε θίγουμε) :

Την Λίτσα τη συμμαθήτριά μας, που την παράτησες σύξυλη στα σκαλιά της εκκλησίας γιατί λέει έπρεπε να πας στο φεστιβάλ της ΚΝΕ που θα μιλούσε ο σ.Χαρίλαος.
Όσο κι αν σε έψαξε τότε εννοείται πως είχες γίνει λούης, αφού φρόντισες πρώτα με την Οργάνωση και έφυγες με την μπριγάδα για να μαζέψεις καφέ με τους Σαντινίστας στη Νικαράγουα.

Την Γεωργία που σε περίμενε ένα Σάββατο βράδυ του Ιούνη, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης να πάρετε το "Θεόφιλος" , για να κάνετε μαζί διακοπές στο νησί κι εσύ ήρθες χεράκι-χεράκι με άλλη εκπρόσωπο του αδύναμου φύλλου...

Την Ασπασία, εκείνη την καημενούλα που έκλαιγε με μαύρο δάκρυ στην αγκαλιά μου κρατώντας στη δική της ένα μωρό, (που σαν να μου φάνηκε πως έβλεπα στα μάτια του τα δικά σου τσακίρικα μάτια -αλλά κουβέντα δεν έκαναγια το ποιανού είναι το παιδί, σου το ορκίζομαι στη φιλία μας), όταν της έδωσα το προσκλητήριο.

Μόνο η καημενούλα με ρώτησε με παράπονο:"με εμένα ήταν αρραβωνιασμένος επτά χρόνια, πέθανε μου είπαν στον πόλεμο του Ιράκ και τώρα άλλη παντρεύεται;

Τί να της έλεγα τρομάρα σου που της είπες πως πήγες και σε πόλεμο όταν έφυγες;
Χάθηκε να της έλεγες πως πήγες Κούβα στην ομιλία του Κάστρο;
Όλο και καμιά ωραία Κουβανή θα της λέγαμε ότι γνώρισες και πιο μαλακά θα της το φέρναμε.

Αλλά εσύ όχι.
Ήθελες να σε θυμάται ως ήρωα έλεγες τότε.
Τρομάρα σου και ξανά μανά τρομάρα σου.
Πόλεμο της είπες και η καημεούλα τα μαύρα τα' βγαλε για να' ρθει στο γάμο σου.

Αρκετά είπα για τις πρώην σου.
Ήταν κι άλλες θυμάσαι;
Φτάνει όμως γιατί δε θέλω να σε εκθέσω παραπάνω.
Τόσο φτάνει(;).

Τώρα βέβαια θα αναρρωτηθείτε, το βλέπω στα μάτια σας, "τί είναι αυτό όμως που σε έκανε να στείλεις όλα εκείνα τα προσκλητήρια σε όλες εκείνες;".

Στα νομικά λέγεται "ενεργητική νομιμοποίηση".
Είπαμε ψυχαναλύτρια αλλά μην ξεχνάμε και τις σπουδές μας!
Πως νομιμοποιούμουν να στείλω τα προσκλητήρια δηλαδή;

Αφήστε καλύτερα αυτή είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία που δεν είναι της ώρας.

Καλό Χειμώνα να' χουμε να τα λέμε και να μη μας διαγράφει τα σχόλια-μακρυνάρια ο "άλλος".

.........................

ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΕΜΑ

Στα σενάριά σου "άλλε" δεν θα τοποθετηθώ.
Άσε να υπάρχει και λίγο μυστήριο, λίγο σασπένς.

Θα συμφωνήσω μόνο στο ότι είμαι βεβαιότατα μικρότερή σου, αλλά συμμαθητές ήμασταν γιατί κάποιες χρονιές τις έκανες σε επανάληψη.

Κορίτσια μη φοβάστε έξυπνος ήταν από τότε.

Απλώς τότε πουλούσε πιο πολλούς "οδηγητές" και από την Οργάνωση της Αθήνας και εκείνα τα χρόνια αυτό σήμαινε αποβολές.

Έτσι μας έλεγε δηλαδή τότε.

Μετά μάθαμε ότι όλο και σε κάποια καφετέρια πήγαινε με συμμαθήτριες τάχα να τις στρατολογήσει.

Αξέχαστα χρόνια!

Στον επόμενό σου γάμο, απαιτώ να με καλέσεις.
Εντάξει;
Και ότι είπαμε νερό κι αλάτι.

Αφού το ξέρεις μωρέ πόοοοοοοσο σ' αγαπάω.
Δεν το ξέρεις;

Κούκος είπε...

Αυριανή (όπως η Κουριάδα που τη θυμίζεις σε όλα) κουλάρησε. Και άλλες καψουρευτήκανε, αλλά δεν κάνουν έτσι. Όση χολή και να χύσεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου. Μπορεί να είσαι νέα και όμορφη όπως λες αλλά είσαι σκατόψυχη και κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία σου για να πετάξεις τη λάσπη σου. Ο Άλλος όποιος και να είναι είναι ένας από μας. Οι αναμάρτητοι να πάρουν το λίθο τους και να πάνε άλλού.

. είπε...

Προς εκείνη που ισχυρίζεται ότι αύριο είναι μια καινούργια μέρα.

'Εχω διασυνδέσεις με έναν τηλεοπτικό σταθμό, που ζητάει να προσλάβει άτομα για μεσημεριανάδικο που να έχουν εμπειρία στη "κοινωνική κριτική". Μπορώ να μεσολαβήσω να σε προσλάβουν. Με τη διαφορά ότι θα πρέπει να δώσεις τα στοιχεία σου.'Εχεις τα κότσια να κράξεις επώνυμα;'Η μόνο με κουκούλα το συνηθίζεις;

Ανώνυμος είπε...

ΑΛΛΕ?
Καλε?
Ποιό βλαμμένο ειναι τούτο το:

"Ο/Η Αύριο είναι μία καινούρια μέρα???"
(ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΝΥΧΤΑ ΔΗΛΑΔΗ)
που νομίζει οτι μπορεί να εξωτερικεύει τα εσωτερικά του παραληρήματα ΌΠΟΥ ΒΡΊΣΚΕΙ?
Γράφε ημερολόγιο ΜΑΝΤΆΜ στο σπίτι σου και συγγνωμη δηλαδή κι αμαν αμαν ...ποιοι αλλοι τα βαζουν τα διλήμματα εκτος απ τους ανθρώπους?
Βρε αη και σιχτίρ απο δω Τσούγδω.Τζούσσσ...

Αμαν Αλλε μου
απο πού την ψώνισες την δεινοσαυρίνα?


Μια παλια σου αγαπη που σ εκτιμα!

marianaonice είπε...

@προς αύριο είναι μια καινούρια μέρα
Σπάνια θα μετανοήσεις γιατί μίλησες λίγο, αλλά πολύ συχνά θα μετανοήσεις γιατί μίλησες πολύ!! Και να ξέρεις είσαι πάντα κύριος των λόγων που δεν είπες και δούλος των λόγων που είπες!

ΣΤαμάτα εδώ λοιπόν γιατί η γεύση αυτών που έχουν χολή στο στόμα είναι πάντα πικρή!! Προσοχή μη δηλητηριαστείς λοιπόν!!

mamma είπε...

Διάβαζα τα σχόλια και ομολογώ πως από ένα σημείο και ύστερα δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω. Μετά σκέφτηκα ότι ίσως δεν ήταν σωστό διότι είναι ολοφάνερο πως υπάρχει ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ. Αλλά πραγματικά διασκέδασα ειδικά εκεί που γίνεται καταγραφή των ολισθημάτων σου, Άλλε!
Έχασε τόσο πολύ το μέτρο η "αύριο είναι κ.λπ." που κατάντησε παρωδία...


Από την άλλη αναρωτιέμαι γιατί την κράζετε... Σκεφτείτε αυτό: ποιός θα ήθελε να είναι στη θέση της; να γυρνά ανωνύμως και να εξευτελίζεται; και το βασικότερο, εμείς κλείνοντας το πισί την εξαφανίζουμε, αυτή όμως είναι υποχρεωμένη να ανέχεται τον εαυτό της 24 ώρες το εικοσιτετράωρο ελπίζοντας πως αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα. Αλλά φευ!

Γι' αυτό ρωτάω; Θα θέλαμε να είμαστε στη θέση της;

A.F.Marx είπε...

Τελικά δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο από τα 2 μου άρεσε περισσότερο.
Το ποίημα του Άλλου, ή το αισθηματικό σενάριο της Άλλης (μέρας).
:)

Ανώνυμος είπε...

Ελεος πια!
Προτού πάρετε τις πέτρες και αρχίσετε να "λιθοβολείτε" υπάρχει και η λέξη χ ι ο ύ μ ο ρ που καμία σχέση δεν έχει με την κακοήθεια ή τη διαταραχή που βιαστήκατε να μου χρεώσετε.

Και χαίρομαι που η μαμμα γέλασε στην αρχή.Αυτό ήθελα να κάνει ως το τέλος.
Αλλά όχι με τα "χάλια" που ίσως κάποιοι εσφαλμένα πίστεψαν του "άλλου" και σπεύσατε να τον υπερασπιστείτε.
Σκεφτείτε εάν έχω γράψει με "παρόμοιο τρόπο" σε εσάς.
Προφανώς και όχι.
Γιατί αναρρωτηθήκατε;
Γιατί απλούστατα δεν σας γνωρίζω.
Τα "αντανακλαστικά" της φιλίας σας με τον "άλλο" δεν σας δικαιολογούν να γράφετε αυτά που γράφετε.

Ίσως ο άλλος να μη βλέπει σε αυτά που γράφω αυτά που βλέπετε εσείς και ίσως με αυτό το χιούμορ να μην έχει πρόβλημα.

Και ίσως έπρεπε να προσέχατε λίγο περισσότερο πως σε κάποιο σχόλιό του το χιούμορ μου το χαρακτήρισε "καλύτερο" από παλιά.

Που σημαίναι ότι με ξέρει από παλιά.
Και ίσως δε επικοινωνούμε όνο στο blog.
Να πω ότι δεν στεναχωρήθηκα -θα 'ταν ψέμματα- για όλες τις τοποθετήσεις και ας μη σας ξέρω...

Κούκε καμία σχέση με "Αυριανή" που υπαινίχθηκες.Αλλά εντελώς καμία...

Όσο για το "ωραία" εγώ συστήθηκα ως Γεωργία Βασιλειάδου

mamma είπε...

@αύριο κ.λπ.
Συγνώμη :(

νατασσΆκι είπε...

@ Αύριο είναι μία καινούρια μέρα!

αν είναι έτσι, θα ήταν καλύτερο αυτού του τύπου τα σχόλια να του τα έστελνες "εκτός" blog, λοιπόν -ωστε να μην στεναχωριέσαι ούτε εσύ, ούτε εμείς
(εγώ τουλάχιστον αυτό θα έκανα/κάνω με τους φίλους μου)
:)

Unknown είπε...

εντάξει παιδιά, είμαι άσχετη, ανέκαθεν είμουνα
και δεν κατάλαβα τίποτα από τη φάση.

μόνο για ένα στεναχωρήθηκα πολύ:
αυτή η κυρία αύριο σήμερα χτες κλπ, συστήθηκε ως γεωργία βασιλειάδου!
κυρία μου, σας παρακαλώ να μη με ξαναπλαστογραφήσετε. ορίστε μας!

χα χα χα!
προς άλλον:
'είπαμε γιατρός είστε;'

Ανώνυμος είπε...

"Πάντα μου αρέσανε τα ταξίδια.. κυρίως αυτά, για τα οποία φτάνει μια αυλόπορτα λίγη αγάπη, κι ο άνεμος του έρωτα... Μία αυλόπορτα ανοιχτή, όπως θα έπρεπε να είναι πάντα οι καρδιές των ανθρώπων.. Λίγη αγάπη ζεστή, σαν άρτος εκκλησίας, διαθέσιμη πάντα για όποιον θελήσει... κι ο άνεμος ... Δεν έχω τίποτα να πω να περιγράψω τον άνεμο...
Να φέρνει πότε βροχή, και πότε ήλιο, κι άλλοτε, να κουβαλάει νιφάδες... Ο άνεμος, είναι ο βασιλιάς της αυλής... Ότι ώρα θέλει έρχεται και φεύγει.. και παίρνει κάθε φορά μαζί του ένα όνειρο, να το βαφτίσει στα πέρατα του κόσμου, σε θάλασσες κι ερήμους, σε βουνά ψηλά και καρδιές άλλες, κόκκινες σα τα κεράσια.. και το γυρνά σα δώρο γι αυτόν που τον φίλεψε, και τον άφησε να κοιμηθεί στην αγκαλιά του! "

έγραψε ο
Νικόλαος Παπανικολόπουλος

Σήμερα ας είναι επιτέλους μια καινούργια μέρα...

Ανώνυμος είπε...

εδώ που τα λέμε.. αυτή θέλει να ειναι καινούργια.. Εμείς δεν την αφήνουμε

Ο άλλος είπε...

@ Κούκο,Ανασαιμιά, Μάμμα, Νατασάκι, Μαριάνα, Ανώνυμη

Ώπα...Λίγο έλειψα και κόντεψε να γίνει εμφύλιος.
Ευχαριστώ πολύ που σηκώσατε το βάρος της υποστήριξής μου. Όπως όμως εξήγησε η Καινούρια Μέρα πρόκειται για πλάκα. Προφανώς και δεν είμαι όσα περιέγραψε. Είμαι χειρότερος.
Επίσης δεν είναι η Γεωργία Βασιλειάδου αλλά ένα πολύ όμορφο και ώριμο παιδί. Γιατί παραμένει παιδί.
Και αυτός είναι και ο λόγος που τρόμαξε.
Σας ευχαριστώ πολύ γιατί αποδεικνύεσται φίλοι και με ΑΠΟΨΗ.
Απ ό,τι φαίνεται η παρέα αυτή δεν προέκυψε τυχαία...

Ο άλλος είπε...

@ Μαρξ
Το καλό είναι πως κάτι σου άρεσε φίλε μου. Αυτό μου φτάνει. Καλημέρα

Ο άλλος είπε...

@ Άμπτθα
Αν καταφέρνω να το κάνω αυτό τότε νοιώθω πολύ περήφανος πνευματική μου κυρία. Ευχαριστώ

Ο άλλος είπε...

@ Σταγόνα
Σ ευχαριστώ πολύ για το κείμενο.Ξεκίνησα όμορφα τη μέρα μου

Albus Genius είπε...

Η κριτική σας αυτή για μένα σε άλλο μπλόγκ για μια ανάρτησή μου για ένα σκαντζόχοιρο,και μάλιστα χωρίς να διαβάσετε το σχετικό κείμενο, μου έκανε εντύπωση. Τα λόγια σας είναι: "Απ ό,τι καταλαβαίνω οι σκατζόχοιροι πρέπει να γαμιούνται... προσεκτικά. Μερικοί πάλι μπλογκερσ καθόλου." Δεν ξέρω, αλλά μήπως σας έχουν βάλει ελεγκτή της γεννετήσιας λειτουργίας των μπλόγκερς; Θα ταιριάζουν με τους στίχους: "Ξέρω τη θλίψη που μέσα της γυρνάς όλα εκείνα που ποτέ δεν θα σου φτάνουν..." του καλού πονήματός σας. Κατά τη γνώμη μου καλό θα ήταν να εκφράζεστε μειωτικά για κάποιον αν αυτή είναι η γνώμη σας αλλά δεν είναι και απαραίτητο να βρίζετε.

Ο άλλος είπε...

@ genius
Διάβασα και το ποστ και τις παραπομπές (οδηγίες χρήσης σκατζοχοίρων). Το σχόλιο μου δεν αφορούσε εσάς αλλά ήταν κριτική στο "διάλογο" περί σκατζοχοίρων. Εάν έχετε θιγεί σας ζητώ συγνώμη. Δεν θα μπω ελεγκτής της γεννετήσιας λειτουργίας σας. Άλλωστε ένας σκατζόχοιρος πάνω σε έναν άλλο δεν κάνει απαραίτητα σεξ. Μπορεί απλώς να ξύνει τα αρχίδια του...

Keep Dreaming είπε...

"autos pou xanetai den einai kanenos...."
Oti aksizei einai oti den xathike akoma.

roula karamitrou είπε...

Αμάν πια!
Κι ότι βρήκα χτες τη σφυρίχτρα μου κι είπα θα ρθω να σημάνω τη λήξη του προηγούμενου...ντοκυμαντέρ για σκαντζόχοιρους τώρα!
Δεν παίζεστε πια, παίρνω τη σφυρίχτρα μου και φεύγω...πάω να τραγουδήσω το "τι γυρεύεις μες την Κίνα τσάκι τσαν", που κέρασε το Αλουφάκη
Άντε γράψε τίποτάλλο, γιατί με φαίνεται το κοκκαλάκι της νυχτερίδας έχει το λάθος :)

. είπε...

"Μη πεις πως όλα ήταν λάθος" και να, που ότι έκανα ήταν λάθος!
Ζητώ συγνώμη Άλλε που καταχράστηκα το χώρο σου και όχι μόνο έθιξα άδικα ένα άτομο, αλλά το άτομο αυτό είναι και φίλη σου!(Διπλό το κακό, διπλή κι η συγνώμη).

Ζητώ συγνώμη από σένα ζαβολιάρικο "παιδί", Καινούργια μέρα, που ξαναδιαβάζοντας τα σχόλιά σου από τη πλευρά του πρίσματος της μεταξύ σας φιλίας, πόσο διαφορετικά μου φάνηκαν τα λόγια σου, διακρίνοντας πλέον το χιούμορ σου.(Μόνο που δε μπορώ να γελάσω, γιατί είμαι στενοχωρημένη για τη μ@λ@κία που έκανα). Ελπίζω να δείξεις κατανόηση γνωρίζοντας ως χρήστης του διαδικτύου, ότι συμβαίνουν αυτά στη νετιστική επικοινωνία.

Albus Genius είπε...

Αφου επιθυμειτε να μάθετε τα σχετικά με τη γεννετήσια λειτουργία των σκαντζοχοίρων θα μπορούσατε να διαβάσετε τα σχόλια ώστε να μην εξάγετε συμπεράσματα λανθασμένα δια αυτά τα συμπαθή ζωάκια καθώς επίσης να μην αφήνετε υπονοούμενα για τους ανθρώπους. Η συγνώμη σας δεκτή.Θα ήταν καλό νομίζετε να σχολιάζονται όλοι όσοι εκφράζουν τη γνώμη τους σε κάποιο μπλόγκ με τον τρόπο που υποδεικνύεται.Γιατί να το κάνετε μπορείτε όπως λέτε αλλού να αδιαφορήσετε. Δεν είναι επίσης καλό να θεωρείτε τον εαυτό σας αυθεντία ώστε να κριτικάρετε άλλους με τέτοιο τρόπο.Επίσης ήθελα να σας πώ ότι κάποιος άνθρωπος "απλώς να ξύνει τα αρχίδια του..." είναι ένα γενικευμένο φαινόμενο και δεν αφορά ειδικές κατηγορίες ανθρώπων. σε όλους αυτό έχει συμβεί.Δεν ξέρω εσας αν σας έχει τύχει, πάντως μπορείτε να το παρατηρήσετε εύκολα μιας και ασχολείστε με τέτοιου είδους παρατηρήσεις.

Ο άλλος είπε...

@ Ανασαιμιά
Δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη. Είσαι πολύ γλυκιά

Ο άλλος είπε...

@ Genius
Αγαπητέ νομίζω πως δόθηκαν οι αμοιβαίες εξηγήσεις. Άλλωστε από το προηγούμενό σας σχόλιο, είναι κατανοητό πως τα δύο θέματα που αναλύσατε να κατέχετε καλύτερα από εμένα...

aKanonisti είπε...

Μαγικον μπάχαλον!!!!!
Γουστάρω!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Μία κουβέντα για το ποδόσφαιρο μας λείπει... και για αυτό την α΄ρχίζω και ας άλλαξε το ποστ...

ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ ΩΡΕ!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχα

marianaonice είπε...

Και εγώ οφείλω μία συγνώμη για την παρεξήγηση!
Ίσως ένα απλό "Χαχα" στο τέλος της απαρρίθμησης όλων των ελαττωμμάτων του @άλλου, να μας έσωζε από τη βλακεία μας!

Ανώνυμος είπε...

Άλλε τρόμαξα δε λες τίποτα.
Χάθηκε ο κόσμος το "γελάω ακόμη" ως μήνυμα στο κινητό, να το γράψεις σ' ένα σχόλιό σου ακριβώς κάτω από το δικό μου;

Θα με "έσωζες" τουλάχιστον από κάποιες κακόκεφες μέρες.
Τελικά η mamma όσο το σκέφτομαι ίσως και νάχε δίκιο στα λεγόμενά της περί "διαταρραχής".
Μόνο που αυτή η διαταρραχή όσο τουλάχιστον ξέρω -και όρκο δεν παίρνω- δεν προηγούνταν των σχολίων.
Ακολούθησε αυτών.

Λοιπόν φίλοι του "άλλου" :μάμμα, ανασαιμιά και Μαριάννα, ευχαριστώ για το "συγνώμη".

Σχεδόν πάντα η "συγνώμη" θέλει πιο πολύ θάρρος από την επίθεση.

Μάμμα: στεναχωρέθηκα λίγο περισσότερο για το δικό σας σχόλιο (όχι γιατί ήταν το πιο απαξιωτικό) αλλά γιατί τις λίγες φορές που σχολίασα στο blog σας ήλπιζα ότι τα σχόλιά μου δεν θα σας είχαν δώσει την κλινική εικόνα της διαταρραχής.
Χάρηκα όμως και λίγο περισσότερο, γιατί η συγνώμη σας ήρθε χωρίς την ανάγκη της διευκρίνησης του "άλλου".
Σας "έφτασε" η δική μου.

Ανασαιμιά:Η δική σας συγνώμη ακολούθησε της εγγυητικής επιστολής του "άλλου".
Ένιωσα όμως την ειλικρίνειά της και δε χρειάζεται να στεναχωριέστε.
Στεναχωρέθηκα αρκετά και για όλους.

Μαριάννα: Ευχαριστώ κι εσάς για την έκφραση της δικής σας συγνώμης.
Σε ότι αφορά την ουσία του πρώτου σας σχολίου, είναι αλήθεια ότι εγώ είμαι από τους ανθρώπους που μάλλον αρέσκονται στο να "κεντούν" αυτό που λένε.

Ωστόσο, όπως έλεγε κι ένας ολιγόλογος φίλος από τα παλιά, μία συζήτηση μπορεί να καταστραφεί (αυτός χρησιμοποιούσε άλλη λέξη που δεν είναι της παρούσης)τόσο από τα πολλά όσο και από τα λίγα λόγια.
Εγώ θα συμπλήρωνα και από την σιωπή, ενίοτε.
Νομίζω πως εκ των υστέρων θα συμφωνούσατε και εσείς.
Τώρα για τα χα,χα,χα θα το ξανασκεφτόμουν αν υπήρχε περίπτωση να ξανακάνω πλάκα.
Αλλά δεν έχω.
Δεν σας θυμίζει όμως κάποιες παλιές αμερικάνικες κωμωδίες που έμπαιναν εμβόλιμα τα γέλια προκειμένου να υποδείξουν ή να "διατάξουν" το τηλεοπτικό κοινό την "κατάλληλη" στιγμή για να γελάσει;

mamma είπε...

Είχα γράψει ένα σεντόνι και μου το έφαγε το γαμωνέτ. Έχω νευριάσει :(
Άντε τώρα να τα θυμηθώ όλα και να τα ξαναγράψω. Θα προσπαθήσω.


Συμπληρωματική τοποθέτηση:
Δε συνηθίζω -ειδικά εντός νετ που οι παρεξηγήσεις γίνονται πανεύκολα μιας και είμαστε κατ' ουσίαν άγνωστοι και μιλάμε χωρίς να βλέπουμε ο ένας τον άλλο- να θεωρώ πως κάποιος λέει αυτά που λέει με κακή πρόθεση, είτε αφορά εμένα είτε αφορά άλλον. Αλλά και στην περίπτωση που θεωρήσω ότι υπάρχει κακή πρόθεση πρέπει να συντρέχουν σοβαρότατοι λόγοι για να επιτεθώ σε κάποιον που δεν με έχει θίξει προσωπικά.
Υπέπεσα λοιπόν σε ατόπημα. Έγραψα ένα εμπαθές σχόλιο προς την "αύριο..." η οποία δε με είχε θίξει και που από τα μέχρι τότε σχόλια της στο δικό μου μπλογκ είχα σχηματίσει εντελώς άλλη εικόνα. Εικόνα στην οποία έπρεπε να μείνω. Ζητώ ξανά συγνώμη. Ήμουν πολύ σκοτισμένη με θέματα της δουλειάς και παρεκτράπειν.

Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι πως συνέβαλα σε ...κάποιες κακόκεφες μέρες.



Θα ήταν κρίμα αυτή η παρεξήγηση να είναι η αφορμή για να σταματήσετε να πειράζεστε... ειδικά τώρα που λύθηκε και μπορούμε να πάρουμε μέρος και οι υπόλοιποι. Επιπροσθέτως, πιστεύω πως μετά τη λύση μιας παρεξήγησης, οι πρώην παρεξηγημένοι κάνουν πείραγμα υψηλότερου επιπέδου.

Καλό βράδυ και στους δυό σας.

υγ. ελπίζω να μη μου ξαναφάει το νετ το σχόλιο γιατί αποκλείεται να το ξαναγράψω [άσε που κάθε φορά βγαίνει και μικρότερο]

roula karamitrou είπε...

Ρε συ άλλε εσύ που είσαιταφεντικό αδακά γιατί καμάρι μου δε βγήκες μετά το δεύτερο ή και απ το πρώτο σχόλιο της κοπέλας να ξεθολώσεις το τοπίο;
Κι εσύ βρε κορίτσι δεν του θύμωσες που σου σούραμε ένα κάρο, γιατί ο κόσμος επειδή τον αγαπάει βγήκε μπροστά
Τι γένιται για δεν καταλαβαίνω, ρε γαμώτο;

Ο άλλος είπε...

@ Ρούλα
Γιατί που ήμουνα όχι ίντερνετ δεν είχε, αλλά ούτε να φάω Ρουλάκι

Ανώνυμος είπε...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον που σοκαρε την ελληνικη κοινη γνωμη με το σεξουαλικο του περιεχομενο