ΔΕΝ...

Δεν σε θυμάμαι.

Είναι που η μνήμη κάνει θαύματα.

                                                                      ..............

Mal du depart

Θέλω να είμαι ο εγωισμός σου

να μην με διώχνεις, να μαι δικός σου.

Θέλω να είμαι έρωτας πόνος

να μαι μαζί σου κι ας είμαι μόνος.

Θέλω να είμαι δίψα κι αρμύρα

σ ένα ταξίδι που λένε μοίρα.

Θέλω να είμαι στην τρικυμία

πάνω στα χείλη σου, σταγόνα κρύα

Σβήσε τα φώτα κι αγκάλιασέ με

σβήσε τα φώτα να χαθούν οι σκιές

σ ένα σου όνειρο δειλά χωρεσέ με

να γελάσω να κλάψω

να χεις κάτι να λες.

Θέλω να είμαι όλες οι λέξεις

τα λάθη όλα για να τ αντέξεις.

Θέλω να είμαι σαν αμαρτία

να μαι η συγνώμη που χει λατρεία.

Σβήσε τα φώτα κι αγκάλιασέ με

σβήσε τα φώτα να χαθούν οι σκιές

σ ένα σου όνειρο δειλά χωρεσέ με

να γελάσω να κλάψω

να χεις κάτι να λες.

ΑΦΙΕΡΩΣΗ...

Ναι, αγαπημένη μου.
Πολύ πριν να σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.

Τάσος Λειβαδίτης


 εδώ λοιπόν  ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ  

(προτείνεται ακρόαση προσεκτική με μάτια ερμητικά κλειστά)


* Στον φίλο Αλέξανδρο που ρώτησε τι σημαίνει:

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

 Γιατί πάντα υπάρχει μια εξήγηση.Ειδικά στον έρωτα που δεν δίνει καμία...     

Υπάρχει βέβαια και αυτό

Νατασσάκι ευχαριστώ

                               

BUENA VISTA

Ο Ορλάντο "Κασαίτο" Λόπεζ, άφησε για πάντα το μπάσο. Επαγγελματίας του ερασιτεχνισμού,και γι αυτό μουσικός από έρωτα, έφυγε μετά τον Ιμπραχήμ Φερέρ και τον Κομπάι Σεκούντο. Δεν ξέρω για άλλους τι σημαίνουν οι   Buena Vista Social Club.  Φαντάζομαι. Τόσο, που μπορώ να το χορέψω. Για μένα; Για μένα σημαίνουν πολλά. Νοσταλγία από έρωτα και επανάσταση, λογαριασμούς και με τα δύο. Με τη μνήμη δεν λογαριάζεσαι. Εύχεσαι μόνο να αντέχεις.Στη Μαλεκόν, ο Ατλαντικός μαστιγώνει όσους έχουν το θράσσος και τον έρωτα να πλησιάσουν. Οι μουλάτες ιδρωμένες μυρίζουν πιπέρια και κρυφές ηδονές. Ο κομαντάτε Τσε αγναντεύει το μέλλον που θα τον κάνει κι άλλα εφηβικά όνειρα και μπλουζάκια. Κάπου αγκομαχά μια μηχανή που προσπαθεί να βγάλει χυμό από ζαχαροκάλαμο. Η αλμύρα μοιάζει με υπόσχεση δροσιάς αλλά είναι κατάρα. Μια ακόμη φωτογραφία στο σκαμπώ που καθότα ο Χέμινγουει. Και ένα πούρο ακόμη. Τα κορμιά μουσκεύουν μα ίσως να είναι ρούμι. Το National  , το ξενοδοχείο της Επανάστασης διατηρητέο.Oπως η Επανάσταση. Τα χρώματα, ο ήχος του γυαλιού στα ποτήρια που τσουγκρίζουν, το πλήθος. Το πλήθος που ανοίγει αφήνοντας έναν τραγουδιστό ψίθυρο. "Ο Κομπάι, ο Κομπάι". Ο Κομπάι με το λινό μπεζ κουστούμι, το  Montecristo νούμερο 4,και το σάστισμα για το πώς έγινε τόσο γνωστός. Ο Κομπάι που χτυπάει το κουταλάκι του καφέ μετατρέποντάς το σε μουσικό όργανο. Ο Κομπάι που διψάει και πίνει  ron, ρούμι. Και μετά τραγουδάει το   Chan Chan.