Α ΡΕ ΓΕΡΟ

Είμαι στο τραίνο. Απέναντί μου, είναι ένας γέρος. Χοντρό μπουφάν παρότι έχει ζέστη, γυαλιά που κατεβαίνουν σχεδόν ως την άκρη της μύτης. Μέσα από το κενό μεταξύ του σκελετού των γυαλιών και της μύτης του, στέλνει ματιές ανασηκώνοντας τα φρύδια. Κάθε φορά που κοιτά πάνω απ τα γυαλιά, σκύβει ελαφρά το κεφάλι σαν να κοιτά και να στοχεύει ταυτόχρονα. Ανασήκωμα φρυδιών, σκύψιμο, μορφασμός. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι γέροι στην ελληνκή επαρχία. Η κόρη του ματιού τους παίζει συνέχεια σαν να κάνει αγωνιώδη προσπάθεια να διαλύσει το γεροντικό θόλωμα, την ομίχλη της ηλικίας. Κάτι σαν υαλοκαθαριστήρες βλέματος. Μόλις βρουν αυτό που θέλουν, το μάτι ηρεμεί, και το βλέμα απλώνεται. Αν στραφείς εκεί που κοιτάνε, είναι σίγουρο πως θα απολαύσεις μια όμορφη γυναίκα να περνά.

Μουρντάρηδες τους λένε στα χωριά, νταβραντισμένους. Κάθονται στα καφενεία και στα 70, τα 80 τους, γατζώνονται από κανένα όμορφο κώλο που περνά για να κρατηθούν στη ζωή. Εισπράττουν κάτι ξεχασμένα ΦΠΑ έρωτα, αλλά χωρίς αγοραστική δύναμη πια. Τέτοιος είναι ο δικός μου γέρος στο τραίνο. Έχει σκανάρει το βαγόνι και κάποια στιγμή έχει ησυχάσει. Γελώ γιατί είμαι σίγουρος γι αυτό που έχει βρει. Και ξαφνικά χτυπά το κινητό του.

-Ναι έλα ρε Γιώργο; Τι έγινε ρε, καλά και εγώ.

Ακολουθούν γύρω στα 30 δευτερόλεπτα συμβατικής συνομιλίας, ώσπου ο γέρος εκστομίζει την ατάκα:

"Τι έκανες ρε Γιώργο. Είσαι καλά. Ρε σ αυτόν βαλσαμωμένο πουλί του δίνεις και του φεύγει απ τα χέρια, και τον εμπιστεύτηκες εσύ;"

Έχω πέσει κάτω απ τα γέλια. Μέχρι να κλείσει ο γέρος το τηλέφωνο και να ξαναψάξει τον στόχο ,μια τριαντάρα με χρώμα νυχιών ίδιο με αυτό των χειλιών και των παπουτσιών της (πάει άραγε με το παπούτσι και ζητά κραγιόν ή ανάποδα;) έχω πεθάνει στα γέλια.

Θυμήθηκα το περιστατικό, σήμερα που διαβάζω το βιβλίο ενός γνωστού νεοέλληνα συγγραφέα, και έχω πνιγεί μέσα στην αγωνία του να φτιασιδώσει ένα λεκτικό σχήμα που να αποδίδει πετυχημένα και εντυπωσιακά την πραγματικότητα, αλλά αποδίδει μόνο την τρικυμία του μυαλού του. Να μπορούσαν όλοι αυτοί οι μουρντάρηδες, οι αμόρφωτοι σοφοί άνθρωποι, να γράψουν βιβλίο! "Βαλσαμωμένο πουλί του δίνεις και του φεύγει απ τα χέρια"Απλά και στακάτα. Δεν έχω ακούσει να αποδίδεται καλύτερα η ανικανότητα κάποιου με λέξεις. Λαική θυμοσοφία όχι περικοκλάδες.Απόσταγμα ζωής όχι Πρόζακ.