Το 1978 ήμουν στην εφηβεία. Άγρυπνη εφηβεία. Δεν ξαπόσταινε. Και έρωτες, και ανησυχίες, και αμφισβήτηση και πιο πολύ υποσχέσεις. Έδινα και έπαιρνα, με τη βεβαιότητα πως είχαν εκστομιστεί αποκλειστικά για να δικαιωθούν στο πρόσωπό μου.
Τα θυμάμαι καμιά φορά όταν βλέπω τον γιό μου, να θεωρεί πως μοναδικές δυσκολίες στη ζωή είναι ο υπερσυντέλικος και ο έρωτας. Δύσκολα και τα δύο, αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Γελάω και του το το λέω. Γελάει και αυτός και απλώς με λέει "γέρο".
Το 1978 λοιπόν κυκλοφόρησε το "Am Fenster", (Παράθυρο) των City, ενός ανατολικογερμανικού συγκροτήματος. Το κομμάτι με είχε ενθουσιάσει. Το άκουγα κάθε μέρα. Ο δίσκος είχε λιώσει. Ήταν το βιολί, η μελωδία, μα πιο πολύ ήταν το γεγονός πως ήταν ανατολικογερμανικό. Ένα συγκρότημα μιας σοσιαλιστικής χώρας, είχε κάνει ένα ροκ κομμάτι που ακουγόταν σε όλο τον κόσμο. Αυτό ήταν κατά τη γνώμη μου τότε πιο αποστομωτικό, από κάθε άλλο επειχείρημα υπέρ του σοσιαλισμού. Και βολικό. Μαζί με τη Δυναμό Δρέσδης, οι City, ήταν το βαρύ πυροβολικό της σχεδόν παιδικής επιχειρηματολογίας, υπέρ του σοσιαλισμού.
Κάποιες φορές υπέρ της μεγάλης ιδέας της επανάστασης συνηγορούσαν και οι επιτυχίες όλων των αθλητριών της παλιάς DDR αλλά πρακτικά υστερούσαν για δύο λόγους. Είχαν, γένια και μουστάκι από τα αναβολικά . Όχι οι επιτυχίες, οι αθλήτριες.
Ώσπου εμφανίστηκε η Καταρίνα Βιτ. Ανατολικογερμανίδα, παγοδρόμος, πανέμορφη και για κάποιο άγνωστο λόγο οικεία. Το κακό ήταν πως δεν ήμουν και εγώ γι αυτήν. Ποτέ βέβαια δεν ξέρεις (λες;) Την ερωτεύτηκα.Τώρα βέβαια που βλέπω τη φωτογραφία της στα 42,(και στα 42) δεν πρέπει να ήταν μόνο γι αυτό. Για πρώτη φορά (Θέ μου ας είναι και η τελευταία) ερωτεύτηκα μια γυναίκα από μακριά. Η οποία παρέμεινε μακριά. Πολύ μακριά.
Την Καταρίνα την είχα συνδιάσει με τους City. Θυμήθηκα το τραγούδι των City (την Καταρίνα τη θυμάμαι πάντα) ακούγοντας την ελληνική (πιο ποπ) διασκευή του από το ελληνικό γκρουπ NOMISMA.
ΥΓ Ευχαριστώ τον συνοδοιπόρο Allu Fun Marx (http://afmarx.wordpress.com/) για την πρώτη αγαπημένη εκτέλεση
Get your own playlist at snapdrive.net!
21 σχόλια:
Πόσα κοινά έχουν μεταξύ τους οι άνθρωποι τελικά...[δεν αναφέρομαι στην Καταρίνα :) αν και τη θάυμαζα]κι ας είναι άγνωστοι... κι ας είναι αλλού!
Καλώς σε βρήκα :)
Καλημέρα
Με δεξί κλικ και "αποθήκευση δεσμού ως" σ' αυτό το link κατεβάζεις και την "όμορφη λέσβο" που ζήτησες
Πάνω στην όμορφη Λέσβο
Με το που είδα τη φωτό νόμισα πως η Καταρίνα είναι η Δασκαλάκη Αγγελοπούλου (δεν της μοιάζει;).
Την ίδια περηφάνια που ένοιωθες εσύ για τις αθλητικές και γενικά τις όποιες ¨πρωτιές¨ του σοσιαλιστικού στρατοπέδου την ένιωθα κι εγώ και αυτές τις ¨επιδόσεις¨ τις χρησιμοποιούσα προκειμένου να ¨προπαγανδίσω¨ την ανωτερότητα του συστήματος έναντι του δικού μας ¨απάνθρωπου, αναχρονιστικού, ληστρικού, και εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος¨!
Να φανταστείς πως το 1978, που αναφέρεις, αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο και φυσικά φαντάζεσαι τη μάρκα: LADA!
Για τέτοιο πάθος μιλάμε…
Μέχρι που φύσηξε δυνατός αέρας και παρέσυρε το πέπλο με το οποίο ήταν καλυμμένα τα ¨σοσιαλιστικά επιτεύγματα¨ χωρίς να βρεθούν κάποια χέρια να προσπαθήσουν να στηρίξουν αυτό το πέπλο!
Το μουσικό κομμάτι υπέροχο και το απόλαυσα βάζοντας τα ακουστικά για να μη χάσω καμιά νότα από το υπέροχο βιολί!
Αν δεν σου κάνει κόπο και μπορείς, στείλ΄ το μου με mail.
Σε αντάλλαγμα, σου στέλνω την ¨επαναστατική¨ μου καλημέρα!
Το 1978 εγώ ήμουν πολύ μικρή, μόλις 7..παρ' όλα αυτά, και το Am Fenster λάτρεψα -αργότερα, βέβαια- και την Καταρίνα Βιτ
:)
--μ' άρεσε το σχόλιο του γιου -τελικά, όλα την ίδια οπτική έχουν
Καλημέρα
Να, σκέφτομαι κι εγω αυτό που διαπίστωσε και το τερας της αμαθειας... Και αναφέρομαι ΚΑΙ στην Καταρίνα.
(Εγω έχω λίγο χρόνο ακόμα μέχρι ν αρχίσουν να με ρωτανε τετοια τα παιδιά μου και να με λένε γέρο, αλλα αυτό οφείλεται στο ότι άργησα να τα κανω. Γιατι την εφηβεία που περιγραφεις τη θυμάμαι καλα)
:)
Καλημέρα
Εγώ για να σας την σπάσω δεν την ξέρω καν την Καταρίνα!
Χα χα χα.
@ Τέρας καλώς όρισες. Οι άνθρωποι έχουν κοινά και αυτό είναι όμορφο. Αλλά έχουν και διαφορές και αυτό είναι ακόμη πιο όμορφο
@ Χίλια ευχαριστώ που μου δίνεις από το "Κεφάλαιό" σου, Μαρξ μου
@ Συνέας. Έφτασεεεεεε... (ή μήπως όχι)
@ Νατασσάκι Το 1978 ήσουν 7, άρα σήμερα είσαι 37. Σε τσακωσα. Μην μου το παίζεις εμένα Μαμά ετών 36...
@ Νομάδα μου,μ αρέσει που στα κοινά μας, συμπεριλαμβάνεται και κάτι τόσο όμορφο. Η Καταρίνα. Σας υπόσχομαι πως θα την συναντήσω και τότε θα αποκαλυφθώ απέναντί σας. Καλά λέμε και καμιά χαζομάρα να περνά η ώρα (για το ότι θα αποκαλυφθώ εννοώ)
@ Βάσκες, Καταρίνα Βιτ, Katarina Witt στα γερμανικά. Αμέσως ταχύρυθμα. Και για τιμωρία να γράψεις εκατό φορές "δεν θα αφήνω γι αργότερα αυτά που μπορώ να κάνω μικρός"
(αμάν με τη ηλικία μου! :p)
σε ένα μήνα και 4 μέρες από σήμερα, θα αλλάξω τίτλο, πάντως -να θυμηθείς να περάσεις να σε κεράσω! ;)
Καλό ΣΚ
πω πω, τι θυμήθηκες τώρα... και τα δύο σούπερ αγαπημένα κι άκρως εξαγώγιμα Ανατολικο-προϊόντα τότε, βέβαια από το πολύ παίξε παίξε το βαρέθηκα σχετικά γρήγορα το κομμάτι των City, αλλά το βινύλιο παραμένει κάπου σκονισμένο... η συνομίληκη πάντως μια χαρά κρατιέται...
Katarina Witt. Ναι, τη θυμάμαι! Την θυμάμαι έντονα. Την είχα και εγώ προσέξει. Ηταν πολυ αισθησιακή γυναίκα. Ερχεται τώρα στο μυαλό μου με την κόκκινη στολή της, να τρέχει πάνω στον πάγο. Το '78 ήμουν 16. Η ηλικία της αφύπνισης.
Άλλε μου,
σου δίνω συγχαρητήρια για το γούστο σου. Ωραία η Καταρίνα. Εγώ να πω τη μαύρη μου αλήθεια δεν την ήξερα. Το 78 είχα ξεπεράσει την εφηβεία, ήμουν στη νεότητα.
Έχεις και γιο;; Μπράβο. Δεν πιστεύω να έχει φτάσει ακόμα στην εφηβεία. Εμένα ο δικός μου την έχει περάσει την εφηβεία (άσχημα μπορώ να πω) και τώρα είναι στο στρατό. Τι γκρίνια ακούω δεν μπορείς να φανταστείς!!
Καλή σου βράδυ μου Άλλε μου.
Άλλε το Am fenster ακόμη ακούγεται...
Υπάρχει και το βυνίλιο, φυλαγμένο στο συρτάρι με τις αναμνήσεις.
Η Καταρίνα Βιτ :-)
Είμαι θεατής του καλλιτεχνικού πατινάζ μέχρι σήμερα.
@ Νατασάκι η ηλικία είναι απλώς χρόνος. Μια γυναίκα μπορεί να είναι όλα τα άλλα που χρειάζεται ο χρόνος για να σε συναρπάζει
@ Blue Σε ένα ποστ με τη φωτό της Βιτ, μέχρι να καταλάβω πως στο σχόλιο σου η φράση " από το πολύ παίξε παίξε το βαρέθηκα σχετικά γρήγορα", αναφερόταν στο βινύλιο, έπαθα μια ταραχή. Συγνώμη ...αλλά... έπαθα
@ Locus και παραμένει, παραμένει (κοίτα χαρά που την έχω λες και είναι γυναίκα μου)
@ Μερόπη, τα παιδιά πρέπει να τα προετοιμάζουμε για να φύγουν από μας. Μήπως ως ελληνίδα, το ετοίμαζες για μείνει, και τώρα το εκμεταλλεύεται; Έτσι είναι η εφηβεία. Καμιά φορά είναι καλό να διαρκεί. Δεν κοιτάς εμένα με τη Βιτ;
@ Βάσια, Χαίρομαι που το ακούς και εσύ. Νόμιζα πως είχα γεράσει τόσο ώστε να νοσταλγώ
Πράγματι ωραία γυναίκα! Σε καταλαβαίνω που την ερωτεύτηκες και δεν θα ήσουν ο μόνος, σίγουρα!
Αναμνήσεις που ομορφαίνουν τη ζωή μας και δένουν το χθες με το σήμερα... Και η μουσική υπέροχη...
Καλό ξημέρωμα.
Άλλε,
εκτός απο τα ίδια πάρτι μπορεί να βρεθήκαμε και στην ίδια οβα. Για δες εδώ
@ Κούκος
Εντυπωσιακό αν και κατανοητό (απ όσο μπορώ να συμπεράνω απ το blog σου). Βέβαια υπερτερώ στα σημεία με την Καταρίνα
Κάθε αναφορά μας στο παρελθόν δεν σημαίνει απαραίτητα και νοσταλγία.
Το "καλό" είναι διαχρονικό.
:-)
αλλε φιλε να ερωτευθεις ξανα και ξανα παντα με δεος δεν ξερω εαν η εξιδανικευση δεν πονα σε εμενα πονα αλλα αυτοτροφοδοτειται κι ολας
Δεν ξερω τι ξερω μαθαινω ομως καθε μερα βυθιζομαι στη νοσταλγια αλλα αγαπαω το τωρα το μελλον φανατικα και θελω να ειμαι εκει.Δεν ξερω εαν υπαρχει σημειο που σταματαει ο φοβος ο πονος απλα ξερω οτι εναλλασσονται με τη χαρα γιαυτο μπορουμε και προσδιοριζουμε τις διαφορες τους.Βεβαια να ξαναρχεσαι βεβαια να μοιραζομαστε οτι ανακαλυπτουμε το ταξιδι γινεται πιο ευφορο ετσι δεν υπαρχει ομορφια χωρις πονο οπως στη γεννα...
Συμμερίζομαι απολυτα τα πάθη σας.
Η Καταρίνα με ειχε και μενα γοητεύσει αν και το 78 δεν ημουν ακομη στην εφηβεία,αλλά νομίζω οτι συνέχισε να μαγευει μεχρι τα μεσα του 80,οπότε την πρόλαβα εν δράσει...
Τους CITY τους θυμαμαι οταν ειχαν ελθει στην Ελλαδα(78?) αλλά ειναι απ τα ελαχιστα αλμπουμ που αγορασα για 1 μονο τραγούδι(που οι καλες τωρινες εποχες των P2P να σε γλυτωνουν απο τετοιες αναίτιες δαπάνες?).Το βαζω ακομα ειδικα μετά το 6ο λεπτό!Μαγεία...
σε ευχαριστω φιλε αλλε για τον πολυ γονιμο προβληματισμο Οτι λες για τη νοσταλγια νομιζω οτι αγγιζει πολυ την αληθεια Απ τα δεσμα της ομως δυσκολο να ξεφυγει κανεις..εγω ισως.Για τις φωτογραφιες γινονται ετσι χωρις προγραμμα με ενα καθημερινο παιχνιδισμα πειραματισμου και σε ενα καθημερινο παιχνιδισμα μια επικοινωνιας που αναζητα και αυτοι κωδικες οχι απαραιτητα καινουργιους ανακατους με τους παλιους.Για εκδικηση δεν σκεφτηκα κατι αλλα τωρα που το λες θα ψαξω αν υπαρχει και τετοιο στοιχειο καπου κρυμενο που ζηταει να βγει Μαλλον οχι όμως,μια δικη μου αναμετρηση θα το ελεγα καλιτερα.Η απελευθερωση μαλλον προυπηρξε του ναρκισισμου Πιο πλαια τον ναρκισσισμο που νομιζω υπαρχει σε ολους δεν τους επετρεπε να ξεμυτισει Τωρα όμως...τ αερωτηματα οπως λες ειναι ισχυρα ακομηκαι αν μενουν αναπαντητα παντως γαι τηνε πικοινωναι επιχειρω αν απαντησω προχειρα σε καποια και σιγουρα πολλα θα μεινουν μαζυ μου για μετα
Σε ευχαριστω για ολο αυτο και βεβαια για τη θετικη προσεγγιση σε αυτο το εγχειρημα ..το οποιο εχει αρχικα εναν αποδεκτη αλλα τελικα ως φαινεται και πολλους με πολυ ποικιλα γουστα και ιδεες οπως συμβαινει σε ολα στη ζωη
με συγκινήσατε (όχι βέβαια για την Καταρίνα)..
πριν την συναυλία των Fischer-z σε ένα θερινό σινεμά κάπου κοντά στο Σπόρτινγκ (ή τέρμα Πατήσια ; πέρασαν και τόσα χρόνια) ακούγεται από τα μεγάφωνα το Einmal wissen dieses bleibt für immer...
πανικός !
να κοιτάμε ο ένας τον άλλον..
"τι είναι τούτο πάλι ; "
Can δεν είναι , Faust δεν είναι , Popol Vuh δεν είναι , τι στην ευχή είναι ;
βιολί , more panic , ως τότε μόνο λίγο Pavlov's Dog είχαμε δοκιμάσει με τέτοιο ..
κερασάκι έρχεται το Flieg ich durch die Welt
μη τα πολυλογώ , κόλλημα ολκής , έκανα το σκατό μου (με το συμπάθιο) παξιμάδι και πήρα το δισκάκι - τα άλλα τραγούδια μια τραγωδία αλλά το Am fenster έφτανε και περίσσευε- and the rest is history...
έχω να ακουμπήσω βελόνα επάνω του από το 1993 , λέω όμως με την πρώτη ευκαιρία να το κάνω, υπήρξατε αρκετά πειστικός
Δημοσίευση σχολίου