Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

VENCEREMOS


Προτιμώ να γράψω τώρα. Τώρα που εσύ επέλεξες το τέλος, αποδεικνύοντας αυτό που είχες πει στο δικαστήριο μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Ιουλίου του 53 : "η ιστορία θα με αθωώσει". Η ιστορία σε αθώωσε ακόμη μια φορά Φιντέλ. Με επιείκεια ίσως, επειδή είσαι από τους συγγραφείς της.

Είμαι από εκείνους που σου χρωστάνε το όνειρο. Τους χιλιάδες που φαντάστηκαν στα εφηβικά τους χρόνια, πως σε συνόδευαν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και κράταγαν πεισματικά κλειστά τα μάτια για να κρατήσει το όνειρο ως την κατάληψη της Αβάνας.

Είμαι απ αυτούς που ονειρεύτηκαν ένα σοσιαλισμό με τη φλόγα της Κούβας ,ίσως και με την όμορφιά των γυναικών της, (μόνο στο ένα απ αυτά δικαιώθηκα)

Και είμαι απ αυτούς που επανέλαβαν- ενοχικά ναι- μαζί με χιλιάδες ακόμη, τις καλοζωισμένες θεωρίες για τον εκδημοκρατισμό της Κούβας.

Μπορεί να γέρασα σύντροφε Φιντέλ, μου ήταν δύσκολο να αθροίζω απόπειρες δολοφονίας εναντίον σου, σχέδια ανατροπής, κακουχίες, μάχες, εμπάργκο, ακόμη και ερωμένες (αλήθεια Φιντέλ υπήρξε και η Οριάνα;)

Προτίμησα τις αναλύσεις των βιβλίων, τις θεωρίες που δεν είχαν πια τη ζάλη της επανάστασης, αλλά ενός μπουκαλιού ουίσκι. Χαμογελούσα ωστόσο βλέποντάς σε πεισματάρη, να εκφωνείς τους μαραθώνιους λόγους σου μέσα στη βροχή και θαύμαζα και το δικό μου πείσμα να πιστεύω σε σένα , μόνο για να πιστεύω.

Δεν πίστευα πως θα έκανες την Κούβα καλύτερη. Αυτή είναι δουλειά άλλων. Εσύ έκανες τον κόσμο να πιστεύει. Αυτή η ζαριά της ζωής που έρχεται αλλιώς και αντιλαμβάνεσαι πως το παιχνίδι δεν είναι στημένο πάντα. Δεν το ορίζουν.

Οι ιστορικοί που θα σε κρίνουν αγνοούν αυτή τη λειτουργία της ιστορίας. Βάζουν θετικά και αφαιρούν αρνητικά. Κάποιοι άνθρωποι όμως γεννιούνται για να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν. Πως θα γίνουν καλύτεροι, σε μια καλύτερη ζωή.

Είναι εύκολο να είσαι καλός, δύσκολο όμως να κάνεις τους άλλους να πιστεύουν πως θα γίνουν.Ελπίζω να έγινα.

Η ιστορία σε αθωώνει προσφέροντάς σου για μια ακόμη φορά τον θαυμασμό του κόσμου. Σ άφησε να γράψεις εσύ το τέλος. Ίσως επειδή σ αγαπά κι αυτή πολύ.

Venceremos

3 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Καλησπέρα :-)

Όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι, έχουν πάντα δύο πλευρές , δύο απόψεις,που τους ακολουθούν, έχουν θαυμαστές και επικριτές.
Αυτή είναι το τίμημα του να ξεχωρίζεις.
Έτσι κι ο Κάστρο έχει πολλά που τον δικαίωσαν κι άλλα που τον διέψευσαν.

Θα έχει πάντα όμως τον Τσε Γκουεβάρα να ηγείται της ιστορίας του.

Πραγματικά , όλοι μας, καλοπροαίρετοι και μη, αναμένουμε την μετά- Φιντέλ εποχή στην Κούβα.

sergios είπε...

Πάντα μου ήταν δύσκολο να αποδεχτώ ότι αυτή η σφήνα σοσιαλισμού (με τα άπειρα προβλήματά του) στις μπανανίες της Λατινικής Αμερικής ήταν η έμπνευση και το έργο ενός μόνο ανθρώπου. Πάντα αναρωτιόμουνα αν αυτό το δημιούργημα μπορεί να σταθεί στα πόδια του χωρίς το δημιουργό του ή αν θα γίνει αέρας σαν το όνειρο κάποιου όταν ξυπνάει. Γιατί αν αυτό που έγινε στην Κούβα είναι σοσιαλισμός (που πιστεύω ότι είναι), αν είναι επανάσταση (που πάλι πιστεύω ότι είναι), αν είναι Λαϊκή Δημοκρατία (που έχω κάποιες αμφιβολίες), τότε θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να υπάρξει ανεξαρτήτως Φιντέλ, ανεξαρτήτως προσώπων. Αναμένουμε τις εξελίξεις και ελπίζουμε η ιστορία να μας δικαιώσει και εμάς. Venceremos

Ο άλλος είπε...

@ vassia και εμείς έχουμε τις δυό μας πλευρές. Είσαι εσύ και ο...άλλος. Έτσι και ο Φιντέλ. Αν ψάξω τον άλλο Φιντέλ μπορεί να βρεθώ έως και απέναντί του. Επιμένω όμως πως σημασία έχει ότι παρείχε την απόδειξη πως τα πράγματα μπορούν να είναι και αλλιώς

@ sergios αμφιβάλω και εγώ αν μπορεί να σταθεί στα πόδια της αυτή η Κούβα χωρίς τον Φιντέλ. Και ίσως καλό είναι να προχωρήσει και όχι απλώς να σταθεί. Ο Φιντέλ παρείχε τη δύναμη του παραδείγματος που έχουν ανάγκη η άνθρωποι. Κυρίως αυτοί που όταν αρχίσουν να ονειρεύονται δεν έχουν την σιγουριά κανενός προηγούμενου ή παραδείγματος